آوای خزر - مصطفی داننده: هر چه به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک
میشویم جریانهای سیاسی ایران بدون توجه به سابقه سیاسی خود شروع به سر دادن شعارهای
متفاوت و البته تکراری میکنند. آنها این شعارها را به واسطه یک اصل مهم ایرانیان مطرح
میکنند. فراموشکاری یکی از ویژگیهای مهم ایرانیان است. این فراموشکاری به حدی است
که انگار نه خانی آمده و خانی رفته است!
همین اصل سبب شده است تا جریانی سیاسی
در ایران هوس کند بازهم وارد فضای سیاسی کشور شد. گویی جریانی که سالها زمینه ایجاد
مشکلات کشور شده است تلاش دارد با تکیه بر
اصل فراموشی به صحنه سیاسی کشور بازگردند.
آنها با توجه به اینکه فکر میکنند مردم
ایران فراموش کردهاند، امروز به گونهای سخن میگویند که انگار اصلا این افراد در
8 سال گذشته مسئول دولت یا رئیس تیم مذاکره کننده هستهای نبودهاند.
گویی این افراد فراموش کردهاند که فشارهای اقتصادی سرسامآور، بحرانهای اقتصادی، تحریم، تورم
و بیکاری در زمان مدیریت آنها بر کشور تحمیل و باعث شد مردم ایران در خرداد
92 به حسن روحانی رأی بدهند.
در این مدت محمود احمدینژاد، سعید جلیلی
و نمایندگان سه مجلس اصولگرای هفتم، هشتم و نهم
در سخنرانیهای خود به گونهای القا میکنند که اگر آنها میماندند ایران به
گلستانی تبدیل میشود که هیچ آتشی نمیتوانست آن را نابود کند. آنها این حرفها را
میزنند چون میدانند مردم فراموش میکنند.
مردم اما باید بدانند و به یاد بیاورند
که در زمان مدیریت 8 ساله احمدینژاد به کشور و 6 ساله سعید جلیلی بر پرونده هستهای،
هیچ چیز حاصل این کشور نشد به جز بحرانهای بیشمار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی .
ببینند این اعتقاد به اصل فراموشی چقدر
جدی است که محمود احمدینژاد، نماد تخریب و بداخلاقی سیاسی در ایران دم از اخلاق سیاسی
میزند و میگوید رقیب اخلاق را رعایت نمیکند.
او قبل از اینکه توسط رهبری از حضور در
انتخابات نهی شود گفته بود: «متاسفانه عنوان انتخابات در کشور مجوزی برای تخریب و بیاخلاقی
است. افراد در زمان انتخابات به معرفی خود نپرداخته و دیگران را تخریب میکنند. حتی
عدهای تلاش دارند رقیبان خود را رد صلاحیت کنند. در زمان انتخاباتهای قبلی هجمههای
زیادی به من وارد شد و زمانی که مطرح کردیم برنامهی خود را ارائه دهید اعلام کردند
که در حال تدوین برنامه هستند»
از آن سو سعید جلیلی میگوید ما در حال
توافق بودیم اما کیست که نداند تا توافق سعید جلیلی و تیمش با طرف مقابل تنها بر سر
میزبان مذاکرات بعدی بود.
در زمان این افراد بودجه کشور به جای اینکه
صرف تولید داخلی، اقتصاد مقاومتی و حل بیکاری در کشور شود، صرف دور زدن تحریمها و
خرید کالاها از بازارهای آزاد میشد.
بیایید فراموش نکنیم. نگذاریم که برخی
با پاک کردن تاریخ باز هم کشور را به عقب بازگردانند. نباید فراموش کنیم نه تنها احمدینژاد
و جلیلی بلکه اشتباه هیچ مسئولی را نباید فراموش کنیم. هاشمی، روحانی، احمدینژاد و
... هم ندارد.
مسئولان کشور با یک اشتباه خود میتوانند
کشور را صد سال به عقب ببرند. پس نباید اشتباه آنها را فراموش کنیم و بخاطر حرفهای
خوب امروزشان، کارهای بد دیروزشان را فراموش کنیم.
فراموشی در عرصه سیاست پشیمانی به بار
میآورد. در دنیای سیاست شاید بشود فردی را بخشید اما نباید هیچگاه فراموش کرد.
انتهای پیام/ 1354