خون شهداست که مرزهای ملی را تنظیم می کند. هر کشوری برای ساخته شدن خون و عَرق می خواهد. خونها داده شد اما عَرق‌ها ریخته نشد.
نسل جدید بی‌رزومه است اما این نسل موفق است در آنچه نسل قدیم در آن ناموفق بود. حرمت قدیمی ها و گاهی تقدس آنها سر جای خود اما نسل قبلی صرف نظر کند از تحقیر مفاهیم نو نسل جوان حاضر چون بعد به توهین به مصادیق هم کشیده می شود تا جدال در بین این نسل و نسلهای قبلی به وجود نیاید که باید سنگر و دیوار بین نسلها را برداشت و گفتگوی میان نسلها را آغاز کنیم تا جنگ بین نسلها رخ نشان ندهد.
با نگاهی به فرزندان بعضی از انقلابیون نسل اول و دوم که باعث بوجود آمدن انقلاب اسلامي شدند و در تشکیل و مهندسی و تثبیت جمهوری اسلامی نقشی داشتند و به مرور می‌میرند و می‌روند و جز خاطره‌ها و فرزندانشان چیزی نمی‌گذارند، آرزو می‌کنیم که ای کاش فقط خاطره‌ها می‌ماند و آن برخی انقلابی‌ها فرزندانی نداشتند و یا حداقل این چنین فرزندانی را به دنیا نمی‌آوردند یا اینکه اگر به دنیا آوردند درست تربیت می‌کردند چون که حیف است این میراث بزرگ به این میراث‌خورها برسد.
مقایسه و نگاهی به نسل دیروز و امروز جالب است. می‌بینیم که این نسل جدیدها شکننده و بی‌حوصله و پُرتوقع و مطالبه‌گرهستند و حق هم دارند که اینگونه باشند. چون دوست و دشمن‌یابی‌ها تغییر کرده است. چون تجربه ندارند. چون به آنها تریبون داده نشد. کتاب هم کم خواندند. پس سطحی‌نگر شدند. جبهه ندیدند و نرفتند. در دام مجازهستند. حقیقت گمشده آنهاست. در میان پانزده تا سی سالگی خود فرمانده تیپ و لشکر و...نبودند. زندانی ساواک رژیم منفور شاهنشاهی نشدند. تمسخر نشدند.سیلی نخوردند.زخمی برنداشتند و خلاصه اینکه کمبودها و جبرتاریخ و اجتماعی آنها بسیار است.
سرود و موسیقی و بازیگران و شعر و رمان و لباس و خوراک نسل جدید با وحدت منابع و کالاهای فرهنگی یکسان نسلهای قبل بسیار متفاوت است و داده‌ها بدون اجازه برخلاف گذشته‌ها از طریق پلها و کانالهای باز به طور مستقیم در خانه و اتاق و در هر زمان و مکان به قلب و مغز آنها وارد می‌شود پس تفاوت اخلاقی، فکری و رفتاری هم طبیعتاً دارند و تنوع در تلقی‌ها و برداشت بین نسلها از یک موضوع متفاوت است.
در شرح نهج‌البلاغه ابن ابي الحديد ج20، ص267 از حضرت علی (ع) این روایت نقل شده است: « لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَيرِ زَمانِكُم » یعنی فرزندانتان را به آداب و رسوم خودتان مجبور نکنید چون آنها برای زمانی غیر زمان شما خلق شده‌اند.
کلاه بر سر خود نگذاریم که در این شرایط زمانی بایست که واقع‌گرا شد و با آنچه دیروز بود و امروز دیگر نیست کنار آمد و به فرصتها ستم نکرد و با درک موقعیت نسل جدید همراه با حفظ آداب و رسوم و سنت‌ها و تعلیم آنها با ادراکات جدید منطبق شد تا از نسل کامل به نسل کامل‌تر برسیم.
انتهای پیام/
