به بهانه تشییع 7 آلاله زهرایی در مازندران؛
هفت شهید گمنام از کربلای جبهه‌ها مهمان دلهای منتظر دیار علویان شدند. مگر نه اینکه گفتند پرستو را با گرما عهدی است که هر بهار تازه می‌شود و وطن پرستو بهار است.
آوای خزر- علی ابراهیمیگتابی: بهار دیار علویان از راه رسیده است، و پرستوهای مهاجر در اوج نام‌آوری بعد از سالها، بینام و نشان بر دوش مردم شهر خرامان خرامان آمدند.
آمدند تا یک بار دیگر غریبانه پروانه‌های بال و پر سوخته را به دور شمع وجود خود در این حال و هوای فاطمی جمع کنند و با غربت مظلومانه امام عشق هم‌نوا شوند.
آمدند تا یادآور روزهای سنگری باشند از جنس ایمان که اخلاص تابلوی ورودی آن بود. با نام «یا فاطمه زهرا(س)» قبل از آنکه سیم خاردارهای دشمن را بشکافند از سیم خاردار نفس می‌گذشتند.
مُهر ولایت‌مداری را با قطره خون خود بر صفحه تاریخ حک کردند و برای آنکه حرف امام روی زمین نماند، سَر چه قابل که حسین‌وار جان دادند.
آن‌روز پشت پیراهن‌های خاکیشان نوشته بود: «می رویم تا انتقام سیلی زهرا(س) بگیریم» امروز نیز آمدند تا با همین چند تکه استخوان‌شان دست علمدار جانباز انقلاب را بگیرند و نگذارند در روزهای مکر بنی‌ساعده اینبار مهدی زهرا(س) بی‌کس و بی‌یار شود.
حال که هفت تابوت به رنگ شقایق از هفت وادی عشق و عطش کرب و بلا درآغوش مادری پهلو شکسته که اگر گوش دل بسپاری صدای ناله«بُنَیَّ قتلوک عطشانا» را خواهی شنید، بر دوش زخمی شهری که داغ آلاله‌های کربلای شام را در دل دارد؛ تا بهشت بدرقه می‌شوند.
آلاله‌هایی که نشان بی‌نشانی را از همین چند تکه استخوانی که بوی تربت کربلا می‌دهد، گرفتند تا در صحرای تفتیده شام برای عمه سادات علمدار بمانند.
منطق‌العشق به حسین«علیه السلام» را برسر دست گرفته، مردانه طریق شهادت را از بلندای شانه‌های شهر تا بهشت پیمودند ولی ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم.
جر آنکه دلهای خسته‌مان را به گوشه تابوت گمنامی‌شان گره زده و با صدای در گلو شکسته و اشک چشم‌هایمان فریاد بزنیم که این شهر تمام فصل مدیون شماست.
انتهای پیام/ 1354
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار
