به گزارش آوای خزر، جزایری که پاپوآ گینه نو را تشکیل می‌دهند در مدت زمان ۴۰،۰۰۰ سال توسط گروهی مختلط از مردم که به طور کلی با نام قبلیه یا گروه ملانزیز (Melanesians) شناخته می‌شوند، اشغال شده‌اند. از آن‌جا که این کشور در سال ۱۹۷۵ به استقلال دست یافت، با بزرگترین چالش خود روبرو شد. این که چگونه مردمی متشکل از چندین جوامع مختلف را که هیچ وجه اشتراکی با یکدیگر ندارند، به عنوان یک ملت واحد رهبری کند. ملتی که هم اکنون به ۸۴۱ زبان زنده دنیا صحبت می‌کنند. سیاستمداران و اکثر مردم این کشور معتقدند که اگر می‌خواهند
در این کشور زندگی کرده و با دیگر مردم ارتباط برقرار کنند از میان این ۸۴۱ زبان باید حداقل ۴ زبان را بدانند. در غیر این صورت به مشکل برخواهند خورد. کنترل چند صد جوامع مختلف گوناگون و جداگانه به عنوان یک ملت واحد کار بسیار دشواری است.
جزایر لوسانسای
این مجمع الجزایر دست نخورده در منطقه «خلیج میلنه» (Milne Bay) یکی از استان‌های گینه نو و در جنوب شرقی این کشور قرار دارد.
جزایر زیبای «لوسانسای» (Lusancay) با صخره‌های باشکوه و خیره‌کننده و همچنین با ساحل شنی سفید مانند تکه‌ای از بهشت است که همه را متحیر می‌کند.
ایسترن فیلدز
«ایسترن فیلدز» (The Eastern Fields) جزیره‌ای مرجانی در زیر آب است که اولین مکان در گینه‌نو برای غواصی است. این جزیره در ۹۰ مایل دریایی جنوب غربی شهر پورت مورسبی و در شمال «دریای مرجان» (Coral Sea) قرار دارد.
رودخانه سیوولی
رودخانه سیوولی (Sivoli River) رودخانه‌ای پرجنب و جوش و مملو از جلبک‌های سبز رنگ است که با حضور این جلبک‌ها، زیبایی منظره آن دوچندان شده است.
گذر از این رودخانه با قایق‌های محلی و دیدن مناظر آن با دو رنگ آبی و سبز بسیار لذت‌بخش است.
