آوای خزر: یکی از رویدادهایی که خبرنگاران از دل آن به اطلاعات روز در حوزه‌های مختلف یک شهرستان یا استان دست می‌یابند؛ جلسات مدیران مانند کمیسیون‌ها، کارگروه‌ها و شوراهای مختلف، و همچنین همایش‌هاست.
از ابتدای سالجاری تاکنون، بسیاری از جلساتی که پیش از آن با حضور خبرنگاران برگزار می‌شد، بدون دعوت از رسانه‌هاست اما می‌بینیم اخبار همین جلسات پیش از آنکه در سایت استانداری یا فرمانداری منتشر شود، از سوی برخی رسانه‌ها و در برخی کانال‌ها منتشر شده است و این نشان از وجود افرادی‌ست که خارج از روال معمول خبرها را در اختیار دوستان خود قرار می‌دهند! و در این میان معمولاً با واکنش خبرگزاری‌ها به‌عنوان منابع اصلی خبری مواجه می‌شویم.
اگر قرار است این جلسات بدون حضور خبرنگاران باشد، علت درز اخبار در فضای مجازی و برخی از سایت‌ها برای چیست؟ آیا این خفقان رسانه‌ای حاکم دردی را دوا خواهد کرد یا به تولید اخبار زیرزمینی و ازدیاد جاسوس‌های خبری کمک می‌کند؟ (تعدادی "مدیرخبرنگار" و "روابط‌عمومی خبرنگار"در جلسات داریم!)
اول دی‌ماه بود که پیام اطلاع‌رسانی با عنوان "جلسه ستاد تسهیل و رونق تولید ساعت ۱۰.۳۰ صبح یکشنبه یکم دی ماه ۹۸ سالن شماره ۱ استانداری مازندران" و متعاقب آن نیز پیام دیگری با عنوان "جلسه با شرکت های دانش بنیان شرکت کننده در نمایشگاه الکامپ استان با حضور استاندار محترم مازندران ساعت ۱۷ یکشنبه یکم دی ماه ۹۸ سالن شماره ۱" تقریباً به‌صورت عمومی ارسال شد.
اما زمان اصلی هر کدام از جلسات، تقریباً دو ساعت پیش از اعلام زمانی‌ست که در دعوتنامه آمده است و توجیه دعوت‌کنندگان این بود که خبرنگاران برای زمان جمع‌بندی حضور داشته باشند و اگر زودتر بیایند انگشت اشاره به طرف آنها گرفته و گفته می‌شود: "خبرنگاران این را ننویسند".
معمولاً جمع‌بندی‌های جلسات با "سلام و صلوات"، "تعریف و تمجید" ، "باید بشود" ، "امیدواریم بشود" ، "همدلی داشته باشیم" ، "تلاش کنیم که مشکلات رفع شود"، "مدیران شخصاً به جلسات بیایند" ، "مردم از ما انتظار دارند" و "کشور در شرایط خاصی قرار دارد" و البته صحبت‌های گل و بلبل که هیچ فایده‌ای برای مردم ندارد، به پایان می‌رسد.
این خبرنگار است که می‌تواند با اشراف بر جزئیات گفتگوهای مسئولان و پیگیری مشکلات و گاه با انتقاد و به چالش‌کشیدن مسئولان، حقوق مردم را مطالبه کند.
نامحرم دانستن خبرنگاران و دعوت از آنها در زمان‌های خاصی از جلسات یا عدم دعوت از آنها، نشان از عدم اعتقاد و باور مسئولان به کار خبری و شفاف‌سازی‌ست. مسئولان می‌خواهند رسانه‌ها در جریان اقدامات آنها قرار نگیرند، انتقاد نکنند، آنها را به چالش نکشند و جامعه در بی‌خبری بماند.
رسانه‌ها پل ارتباطی بین مردم و مسئولان هستند و این یک شعار نیست، حضور خبرنگاران رسانه‌های مختلف در جلساتی مانند اشتغال، مسکن، سرمایه‌گذاری، و برنامه‌ریزی که برای مردم دارای اهمیت است؛ پرداختن به ابعاد مختلف یک جلسه و فرصتی‌ست که افکار عمومی بدانند مسئولان برای آنها چه کرده‌اند.
اگر مدیران نگران بازتاب‌های مختلف خبری هستند و از انتقاد واهمه دارند، معلوم می‌شود که دنیای رسانه را نشناخته‌اند و میزان ریسک‌پذیری و قدرت پاسخگویی آنها بسیار پایین است. آنها می‌خواهند با بایکوت خبری آنچه را که دوست دارند به افکار عمومی تزریق کنند نه آنچه را که واقعیت دارد.
مدیرانی که همواره پاسخ‌های مناسبی در آستین دارند و خود را حتی برای مواجهه با تخریب و عملیات روانی رسانه‌ها آماده می‌کنند، مدیران طراز اول و صادق بوده و حتماً با مدیریت تضاد و تعارض آشنا هستند.
دعوت از خبرنگاران برای جمع‌بندی جلسات و در حالی‌که مسائل جزئی و قابل تأمل گفته شده است؛ "چرا"های زیادی را در اذهان متبادر می‌کند، و اینکه بی‌تردید مسئولان چیزی در چنته نداشته و صرف رفع تکلیفی جلسات را برگزار و گزارش کار به وزارت متبوع ارائه می‌کنند.
امید دادن به جامعه چیز دیگری‌ست و بی‌اطلاع نگه‌داشتن مردم یک شهرستان و استان از رویدادهای روز و عدم شفاف‌سازی، اکتفاکردن به اخبار گل و بلبلی و صادق‌نبودن با مردم را نمی‌توان ایجاد "امید" نام نهاد، این موضوع دقیقاً نادیده‌گرفتن حقوق شهروندی‌ست و در کوتاه‌مدت، ناامیدی را در پی خواهد داشت.
... و ما تأکید داریم که "دانستن همچنان حق مردم است".
اخبار مازندران
انتهای پیام/ 1354
سلام ما رو به استاد داریوش ارجمند برسونید.خخخخ 