به گزارش آوای خزر، برخی گفته‌اند تاریخ راهی برای ساماندهی جهل ما نسبت به گذشته است اما راهکار ما در مواجهه با جهلی که نسبت به تغییرات اساسی ارتباطات حال حاضر داریم چیست و چگونه می‌توانیم آینده را روشن نگه داریم؟ امید می‌تواند نیروبخش باشد اما پرورش امید هم به واژگانی مشترک نیاز دارد.
بیایید از اینجا شروع کنیم که روزنامه‌نگاری برای چیست؟ کنار تولید ثروت و شهرت برای برخی، رسانه برای جامعه‌ای که می‌خواهد خود را آزاد بنامد چه هدفی مشخص می‌کند؟ حتی یک جامعه خشن هم می‌تواند به ما کمک کند تا یک ارزیابی مناسب از چگونگی رضایت‌بخش بودن این اهداف داشته باشیم و فهمی بهتر از این پیدا کنیم که چگونه در عصر عطش اطلاعات و موجودیت عظیم اما زمخت رسانه‌های جمعی با هوش مصنوعی که از نظر اخلاقی غیر قابل توصیف است، سازگار شویم.
چهار هدف روزنامه‌نگاری که با وجود بیان متفاوتی که از آنها ارائه شده، همچنان ارزشمندند:
۱. کمک به انسجام جامعه مدنی
رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های محلی به عنوان انجمن‌های بومی خدمت می‌کنند. جمع‌کننده‌های اطلاعات، توزیع‌کننده‌ها و مجراهایی هستند که از طریق آنها بسیاری از فعالیت‌های روزمره ضروری برای یک جامعه مدنی سالم، تا زمان منقضی شدن آنها، اتفاق می‌افتند.
یکی از کارکردهای مهم دیگر این است که روزنامه‌نگاری، تحمل مدنی را در جهتی که امکان مشاهده تفاوت دیگران در اطراف ما بدون نیاز به ملحق شدن به ایشان یا حتی تایید آنها میسر باشد، پرورش می‌دهد. آنها به ما کمک می‌کنند همزیستی داشته باشیم. این دستاورد کوچکی نیست.
۲. تسهیل روند مردم‌سالاری
از مبازره‌ها و گفت‌وگوهای انتخاباتی و رای‌دادن تا به پاسخگویی کشاندن و اجبار به دیدن مسائل مورد توجه عموم مردم که نمی‌خواهیم دیده شوند اما اگر با آنها روبرو نشویم باعث متضرر شدن ما خواهند شد، همه با کمک روزنامه‌نگاری میسر می‌شود.
۳. روان‌سازی کسب و کار
از طریق تبلیغات و گزارش‌های تخصصی مالی، تجاری و اقتصادی. از روزهای نخست تولید روزنامه، روزنامه‌نگاری این خدمت را ارائه کرده است و با وجود تضاد علاقه‌ای که ایجاد می‌کند، دستاورد فرعی آن، استقلال مالی از دولت است که برای سایر اهداف روزنامه‌نگاری ضروری است.
۴. ایجاد و ترکیب فرهنگ
اگر به سهم مشخص اهالی رسانه در فرهنگ اذعان نشود، روزنامه‌نگاری دست‌کم گرفته شده اما تأکید مورد نظر ما اینجا این است که چگونه روزنامه‌نگار آنچه سایرین می‌سازند ترکیب می‌کند.
هنرمندان آنچه مردم انجام می‌دهند و به آن باور دارند می‌آفرینند و آداب و رسوم را به فرهنگ نبدیل می‌کنند؛ فارغ از اینکه کسی آن‌را می‌بیند، ضبط می‌کند، تشویق یا تحسین می‌کند یا تقبیح می‌کند و مسکوت می‌گذارد اما روزنامه‌نگاران از طریق بررسی‌ها، یادداشت‌ها، فهرستنویسی‌ها، مصاحبه‌ها، نمایه‌ها و شم و قدرت یافتن تازه‌ها باعث رشد آگاهی، ایجاد فرصت و بالیدن آنها می‌شوند.
این کلیدواژه‌ها مورد تأکیدند: کمک کردن، تسهیل کردن، روان کردن، ترکیب کردن.
روزنامه‌نگاری همواره از انگیزه‌های فردی روزنامه‌نگاران الهام گرفته اما آثار فراوان برجای گذاشته است. تا وقتی جوامع به تغییر خود ادامه می‌دهند و افرادی هستند که نقش‌های قدرتمند ایفا می‌کنند، همه ما از آنچه آنها تصمیم می‌گیرند تاثیر می‌گیریم.
انتهای پیام/1005
