پیشگیری از هدررفتن منابع ملی
به گزارش آوای خزر، در جلسه اخیر شبکه ملی تشکل‌های مردم‌نهاد و مؤسسات خیریه حوزه سرطان ایران گفته شد در برخی از شهرستان‌ها خیرین محترم برای تأسیس بیمارستان و مراکز درمانی ساختمان‌هایی را ساخته‌اند و تجهیزات پزشکی مدرنی را خریداری و نصب کرده‌اند که متأسفانه بهره‌برداری کاملی از آن نمی‌شود به‌طوری‌که در برخی موارد بخش‌هایی از این مجموعه‌های بهداشتی و درمانی بلااستفاده باقی مانده یا با درصد بسیار کمی در حال خدمت‌رسانی است. این موضوع در شرایطی به وجود آمده که در مناطق دیگری نیاز بسیار بیشتری به این مجموعه‌های بهداشتی و درمانی وجود دارد و کمبودهای قابل ملاحظه‌ای مشهود است. وضعیت فعلی این تردید را ایجاد کرده است که ضوابط و استانداردهای کافی برای تعیین نیازهای منطقه‌ای و نوع و شرایط این نیازها تعیین نشده یا اگر مقررات و دستورالعمل‌هایی هم تدوین شده، چندان مورد توجه خیرین قرار نگرفته؛ در نتیجه سرمایه ملی بزرگی در کشور بلااستفاده مانده است یا استفاده بهینه از آن نمی‌شود. در‌حالی‌که در نقاط دیگری از کشور مردم به لحاظ دسترسی به مراکز بهداشت و درمان در مضیقه هستند یا اگر مراکزی هم وجود دارد به لحاظ تجهیزات و لوازم تشخیصی و آزمایشگاهی دارای مشکل هستند.
همچنین ملاحظه می‌شود که در برخی شهرستان‌ها تعداد قابل ذکری سمن و مؤسسه خیریه به دلیل دلبستگی خیرین و نیکوکاران شکل گرفته است در‌حالی‌که در مناطقی دیگر مؤسسه خیریه‌ای وجود ندارد، این موضوع نشان‌دهنده انجام‌نشدن نیازسنجی و عدم اطلاع‌رسانی و توجیه اهل خیر و نیکوکاری است. از دستگاه‌های متولی امر خیریه و نیکوکاری انتظار می‌رود برای ساماندهی استقرار و توزیع مناسب مؤسسه‌های خیریه در کشور دست به اقدامات مقتضی بزنند و با اطلاع‌رسانی، هدایت و راهنمایی درست نیکوکاران کوشش کنند تا این قبیل مؤسسه‌ها متناسب با نیاز کشور و با موضوعاتی که ضرورت بیشتری وجود دارد، احداث و تأسیس شود تا همه جامعه به نسبت قابل قبولی از خدمات این بزرگواران بهره‌مند شوند.
نکته قابل توجه این است که اگر خیرینی از روی احساس نیاز و دلسوزی و برای کمک به اقشار کم‌درآمد استان و شهر خودشان از روی دلبستگی که به شهر و دیار خود دارند، دست به چنین اقدامات خیرخواهانه و از بودجه شخصی خودشان می‌زنند، امری قابل فهم و طبیعی است.
متأسفانه در کشور اقدامات بدون مطالعه زیادی انجام شده که بعضا خساراتی هم داشته است؛ از جمله چندین فرودگاه که از بودجه دولت و با پیگیری و فشارهای برخی از نمایندگان مجلس یا سایر افراد متنفذ در برخی شهرستان‌ها ساخته شده که به دلیل نداشتن مسافر و عدم استقبال مردم اکنون از آن بهره‌برداری نمی‌شود و برای نگهداشت آن هم سالانه بار مالی زیادی بر بودجه دولت تحمیل می‌شود که جای پرسش و بررسی کارشناسی دارد.
بدیهی است که مشابه موارد ذکرشده بسیارند؛ تأسیسات و مؤسساتی که بدون یک نیازسنجی کافی به دلیل منافع برخی اشخاص یا حتی از روی خیرخواهی ایجاد شده اما بلااستفاده رها شده‌اند یا استفاده بهینه از آنها نمی‌شود.
باید امیدوار بود به منظور ساماندهی این قبیل اقدامات معیار و ضوابط لازم تدوین شود تا از هدررفتن منابع ملی و حتی منابع شخصی افراد جلوگیری شود.
انتهای پیام/1005
