به گزارش آوای خزر، احتمالا آن دانش‌آموزانی که در دوران مدرسه هنگام نام‌بردن از سیاره‌های منظومه خورشیدی به علت فراموش کردن نام پلوتون نمره از دست داده‌اند هم با شنیدن خبر اخراج پلوتون دچار احساسات متضادی شده‌اند. در هر صورت امروز دیگر هیچ اخترشناسی پلوتون را یک سیاره نمی‌داند، اما این به معنای نادیده‌گرفتن این جرم آسمانی که فقط کمی از ماه کوچک‌تر است، نیست.
1- ستاره‌شناسی به نام «کلاید تامبا» پلوتون را در سال 1930 کشف کرد.
2- پلوتون سیاره‌ای کوچک است که در حاشیه منظومه خورشیدی قرار دارد.
3- فاصله پلوتون تا خورشید خیلی زیاد است؛ به طوری که پنج ساعت و نیم طول می‌کشد تا نور خورشید به سطح آن برسد. اما برای زمین این مدت فقط 8 دقیقه به طول می‌انجامد.
4- اندازه پلوتون تقریبا دوسوم ماه و هوای آن بسیار سرد است؛ آن‌قدر سرد که حتی نیتروژن و اکسیژن آنجا منجمد می‌شود. دمای سطح پلوتون 233- درجه سانتیگراد است و عملا حیات در آن غیر ممکن است.
5- تقریبا 249 سال زمینی طول می‌کشد تا پلوتون یک بار دور خورشید بچرخد!
6- پلوتون با مقیاس‌های زمینی هر هفت روز یک بار به دور خودش می‌چرخد.
7- این سیاره تقریبا 6میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد و قطر آن 2هزار و 360 کیلومتر است.
8- پلوتون پنج قمر شناخته‌شده دارد: شارون، نیکس، هیدرا، سربروس و استوکس.
9- در آگوست 2006 تصمیم گرفته شد تا نام پلوتون از فهرست سیارات منظومه خورشیدی حذف شود. برای اتخاذ این تصمیم 2هزار و 500 دانشمند درباره ویژگی‌های سیاره تحقیق و
مطالعه کردند.
10- بعد از تحقیق و تفحص، اندازه پلوتون محاسبه و ادعا شد که این سیاره به اندازه کافی بزرگ نیست. پس نام آن به‌عنوان یک «سیاره کوچک» به ثبت رسید.
11- در واقع اگر این بررسی‌ها انجام نمی‌شد 44 جرم آسمانی دیگر هم می‌توانستند در فهرست سیارات منظومه خورشیدی
قرار بگیرند!
12- پلوتون طبق این ویژگی‌ها (که یک سیاره باید داشته باشد)، که توسط دانشمندان تعریف شده، از فهرست سیارات حذف شد؛ نخست: سیاره باید در مدار خورشید باشد. دوم: سیاره باید بزرگ باشد و به دور خودش هم بچرخد. سوم: سیاره باید مدارش را از هر جسم اضافی پاک کند.
برگردان از thefactsite – مترجم: فاطمه کرمی
انتهای پیام/1005
