به گزارش آوای خزر، تیمی از متخصصان کانادایی با مطالعه روی دو و نیم میلیون بیمار در سراسر جهان به این نتیجه رسیده‌اند.
نشریه "مدیسین نت" در مطلبی دراین‌باره آورده است، محققان هشدار می‌دهند که حتی اگر سایر اندام‌های بدن در وضعیت خوبی قرار داشته باشند، با شروع تجمع چربی در ناحیه شکم، خطر مرگ زودرس افزایش می‌یابد و بنابراین مردم بیش از آنکه فقط روی وزن کلی یا شاخص توده بدنی تمرکز کنند باید نگران انباشت چربی در ناحیه شکم و دور کمر باشند.
شاخص توده بدنی یا BMI مدت مدیدی است که استاندارد طلایی برای ارزیابی وضعیت وزن فرد محسوب می‌شود اما مشکل اینجاست که BMI دقیق نیست و دقیقاً مشخص نمی‌کند که چربی اضافی در کدام قسمت بدن قرار دارد. همچنین این شاخص تمایزی بین عضله و چربی ایجاد نمی‌کند.
به گفته محققان هر ۱۰ سانتی‌متر افزایش دور کمر، خطر مرگ زودرس را ۱۱ درصد افزایش می‌دهد. در عین حال اندازه ران با کاهش خطر مرگ ارتباط دارد. به طور مشخص هر پنج سانتی‌متر افزایش دور ران با کاهش ۱۸ درصدی خطر مرگ زودرس مرتبط است زیرا اندازه ران شاخصی برای میزان عضله‌ای است که فرد حمل می‌کند نه چربی.
به گزارش دویچه‌وله، در مقابل، چربی شکم که در اطراف اندام‌های شکم ذخیره می‌شود، ترکیبات التهابی تولید می‌کند که خطر مقاومت به انسولین، دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.
انتهای پیام/1005
