چطور از احساس شرم رها شویم

به گزارش آوای خزر، شرمساری می‌تواند عامل بسیاری از اضطراب‌ها باشد، با این حال اکثر انسان‌ها برای سالیان این حس را با خود حمل می‌کنند.

گریس کمپل، کمدین جوان بریتانیایی در کتاب جدید خود "فضاحت شگفت انگیز" به تحلیل احساس گناهی پرداخته که طی سال‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کرد. او در این کتاب به مسائلی، چون وضعیت روانی، احساس گناه درباره مسائل جنسی، داشتن حس طرد شدگی و رفتار‌های حسودانه اش پرداخته است.

شما برای حفظ آبرو تا کجا پیش می‌روید؟

یکی از بزرگترین چالش‌های افراد در زندگی این است که چگونه می‌توان ازاحساس شرم و گناه فاصله گرفت.

یک: شرم را بپذیرید

کمتر کسی درباره احساس گناه صحبت می‌کند، در حالی که این حس یکی از قوی‌ترین احساسات در انسان هاست. داشتن این حس نوعی خودآگاهی مخرب است، یعنی احساس بد و بی ارزش بودن می‌کنیم. درست مثل این می‌ماند که بدن مان از شدت رسوایی و خجالت سرخ شده باشد. این حس فوق العاده عمیق است. ما کاری کرده ایم که نباید انجام می‌دادیم و از این بابت پشیمانیم و می‌خواهیم به نحوی پنهان شویم.

دو: احساس گناه را به سطح بیاورید
‌
می‌توان با در میان گذاشتن احساس گناه با دوستان و نزدیکان، شرمساری را از حالت پنهان خارج کرد. خیلی از این مسائل چیز‌های عجیبی نیستند و می‌بایست آن‌ها را تا جای ممکن عادی قلمداد کنیم تا در ما به احساس گناه پنهان تبدیل نشوند. این‌ها همه بخشی از وجود شما هستند که می‌توان از آن‌ها لذت برد. لازم نیست این مسائل الزاما تحقیر آمیز باشند.

در دوران کودکی و نوجوانی احساس گناه‌های بیشماری به ما تحمیل می‌شود. مثلا در نوجوانی، مساله خودارضایی باعث بروز احساس گناه می‌شود در حالی که این اتفاق امری طبیعی است.

اغلب هیچ کس در خانواده و مدرسه یا جامعه یاد نمی‌دهد که این کار هم برای پسر‌ها و هم دختر‌ها امری طبیعی است.

سه: درباره احساس خود صحبت کنید

گریس می‌گوید: در بخشی از کتاب که درباره احساس گناه است، درباره احساس بدی که هنگام پذیرفته نشدن به آن دچار می‌شویم صحبت می‌کنم. راستش فکر می‌کنم پذیرفته نشدن بخشی از زندگی است و نباید از این بابت احساس گناه داشته باشیم. عدم پذیرش در محیط کار، روابط و یا دوستی‌ها همیشه پیش می‌آید و هیچ وقت هم اتفاق خوشایندی نیست. اما برای من قضیه فرق می‌کرد. وقتی پذیرفته نمی‌شدم، احساس بازنده بودن عجیبی می‌کردم. احساس شرمساری از شما موجودی نچسب می‌سازد و من انقدر نگران پذبرفته نشدن بودم که عمیقا حس می‌کردم دوست داشتنی نیستم وهیچ کس مرا دوست نخواهد داشت.

برای همین لازم است در مورد احساس شرمساری مان صحبت کنیم. بپذبریم که گاهی دست رد به سینه مان می‌خورد و از ما هم کاری جز اشک ریختن بر نمی‌آید.

اگر نمی‌توانید از احساس گناه خود صحبت کنید، یا نمی‌دانید چطور می‌توان در این باره حرف زد از یک مشاور کمک بگیرید. این افراد فضای امنی را مهیا می‌کنند تا شما بتوانید حرف‌های نزده تان را شکل دهید و آن‌ها را با نزدیکان در میان بگذارید.

چهار: با این احساسات دوست شوید

هر کس با این ماجرا یک جور برخورد می‌کند. اگر بتوانید با زبان طنز و کنایه آشنا شوید، دیگر شوخی و کنایه برای شما ترسناک نخواهند بود. با این کار احساس شرم را به عنوان بخشی از زندگی می‌پذیرید و دیگر نیازی به پنهان کردن آن نخواهید داشت. / بی بی سی فارسی