به گزارش آوای خزر، مردم مازندران امروز از ۶۲ میعادگاه بصیرت و غیرت، به فریاد "هل من ناصر ینصرنی" و "بأی دنب قتلت" ملتی ستم‌دیده و مظلوم در گوشه‌ای از جغرافیای پهناور جهان لبیک گفته و با حضور باشکوه خود به حمایت از ۷۴ سال ایستادگی مجاهدت، و انتفاضه ساکنان اصلی فلسطین پرداختند.
در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و براساس سنت برخاسته از تفکر شیعی و انسان‌دوستانه‌ی بنیانگذار انقلاب ایران، مردم همیشه در صحنه مازندران همگام با هموطنان خود در سایر استان‌ها و ملت‌های آزادیخواه جهان، با هر سلیقه و خط فکری و باوجود همه‌ی سختی‌ها و گرفتاری‌های روزمره با چشمانی بیدار، قدم‌هایی استوار، اندیشه‌ای بصیر، دست‌هایی گره‌کرده، و قلب‌هایی باوجدان، باشکوه، چون دیگر حماسه‌های ملی بر عهد خود ماندند و به یاری مردمان بی‌پناه فلسطین آمدند.
۷۴ سال است که زنان، مردان و کودکان فلسطین با چنگ و دندان از وطن خود دفاع می‌کنند، آن‌ها در بیش از هفت دهه شاهد کشتار بی‌رحمانه عزیزان و جگرگوشه‌های خود هستند. برای زندگی روزمره‌شان باید از ایست و بازرسی‌های متعدد عبور کنند در جایی که در آن متولد شده‌اند و متعلق به خودشان و سرزمین آبا و اجدادی آنهاست.
سرزمین زیتون در محاصره‌ی رژیم کودک‌کش، فاسق و فاسد صهیونیستی قراردارد، سرزمینی که "قدس" قلب فلسطین و قبله اول مسلمانان جهان را، چون نگینی بی‌همتا در خود دارد.
محاصره‌ی فلسطین، نمونه بارزی از منازعه حق و باطل، و تلاش غاصبانی است که بر آن‌ها لعن و نفرین شده‌است و آمده‌اند تا با حمایت مزدوران اعم از دولتهای مرتجع عربی، اروپایی و آمریکا و همراهی جریان رسانه‌ای و بنگاه‌های دروغ پراکنی و برخی نویسندگان، در جایی متمرکز شوند و خود را مردمی معرفی کنند که یک سرزمین بی‌مردم و خالی از سکنه را شکل مدنیت داده‌اند و حالا برای احقاق حق خود باید به منازعه با فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه ادامه دهند.
در یکی از زیباترین تحلیل‌ها از سوی آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب درباره مسئله فلسطین آمده است که: "دولت غاصب صهیونیست جرأت نمی‌کند مسأله‌ی اصلی خودش را که توسعه‌ی نیل تا فرات است مطرح کند. سرزمین موعود صهیونیست‌ها، به گمان باطلشان، از رود نیل تا فرات ادامه دارد".
اشغال بخش‌هایی از سرزمین فلسطینیان و اسارت مردمان آن مناطق با دیوارکشی و محدودیت‌های تردد، البته اسارتی‌ست که گریبانگیر محاصره‌کننده را نیز گرفته به‌طوری‌که خشم و انزجار ساکنان اصلی قدس، خواب راحت را از چشمان گرگین یهودیان غاصب در این کشور ربوده است.
فلسطینیان با افرادی روبرو هستند که بویی از انسانیت نبرده‌اند، سر تا پا مسلح‌اند، به هیچ قاعده و قانونی قائل نیستند، جز اسلحه نمی‌شناسند، زبانشان زور و تهدید است علیه ملتی که تسلیم نمی‌شناسد و زیر بار زور نمی‌رود.
غاصبان سرزمین موعود، همه امکانات انسانی و تجهیزاتی را به‌کار گرفته‌اند، کشتار زنان و کودکان و غیرنظامیان برایشان لذت‌بخش است و صدای عربده‌ها و ابراز شادمانی‌شان پس از کشتار کودکان بی‌پناه و بی‌دفاع، صحنه‌هایی تأمل‌برانگیز است که از خود می‌پرسی چطور افرادی زره‌پوش از فریاد و سنگ‌پراکنی چند زن و کودک می‌ترسند و آن‌ها را به رگبار می‌بندند.
رژیم جعلی و کودک‌کش اسرائیل به دلیل آنکه می‌داند هرگز حق از آن او نیست، به ترس و استیصال گرفتار آمده است و از این‌جهت از حضور مردم در راهپیمایی روز قدس واهمه دارد. صدای مرگ بر اسرائیل در هر گوشه‌ای از جهان که برخیزد، فریادی‌ست که با تمام وجود نابودی این رژیم منحوس را آرزو دارد و وعده خدا نیز چنین است که روزی فلسطین آزاد می‌شود، تا آن‌روز فریاد "مرگ بر اسرائیل" صدای مشترک آزادیخواهان جهان است.
