به گزارش آوای خزر، زنبورداران معمولاً در هنگام بازرسی کندوها برای آرام کردن زنبورها از دود استفاده می‌کنند چراکه دود نخستین راه ارتباطی زنبورها یعنی بو را مختل می‌کند. زنبورهای عسل در حالت هشدار که معمولاً در پاسخ به خطری است که کندو را تهدید می‌کند، فرمون‌های «ایزوپنتیل استات» (isopentyl acetate) و «هپتانون» (heptanone) منتشر می‌کنند که بوی شدیدی دارند.
این ترکیبات منجر به بروز واکنش هشداردهنده در باقی زنبورها شده و درنتیجه فرمون‌های مشابه تولید می‌شود. وقتی تمامی زنبورهای یک کندو در حالت هشدار قرار می‌گیرند، آماده حمله به هر عامل مزاحمی هستند. دود در حس بویایی زنبورها تداخل ایجاد می‌کند، بدین‌ترتیب نمی‌توانند غلظت کم فرمون‌ها را تشخیص دهند. به عبارت دیگر، دود پاسخ الکتروآنتنوگرافی آنتن‌ها را کاهش می‌دهد. الکتروآنتنوگرافی روشی برای اندازه‌گیری میانگین خروجی آنتن حشره در خصوص یک بوی مشخص به مغز آن است.
بوی شدید گل نیز می‌تواند اثر مشابه دود روی زنبور داشته باشد اما زنبورداران حرفه‌ای معمولاً از دود استفاده می‌کنند چراکه اقتصادی‌تر است. اثر دود بر زنبورها قابل‌بازگشت است معمولاً ۱۰ تا ۲۰ دقیقه بعد آنتن‌های زنبور به حالت قبل برمی‌گردد.
انتهای پیام/1005
