در دولت سیزدهم روند رو به رشدی را در تولید محصولات کشاورزی داشتیم. طبیعتاً برای اینکه کشاورزی در استان مهمی مثل مازندران بتواند به درجه بالایی از خودکفایی و تولید ارزآور برسد نیاز به تکمیل زنجیره دارد، اکنون گرچه تولید محصولات زراعی و باغی و دامی به رشد قابل توجهی رسیده است، اما به دلیل کمبود شدید صنایع تبدیلی کشاورزان با چالش جدی مواجه‌اند.
این روز‌ها موسم بارآمدن هلو و شلیل در مازندران است، اما دریغ از یک صنایع تبدیلی در شرق مازندران، در روستای «بایع‌کلا» نکا قطب تولید هلو وشلیل کشور سالانه بخش مهمی از محصول هلو و شلیل دفن شده یا در گوشه و کنار رودخانه‌ها و اراضی کشاورزی دپو می‌شود در شرایطی که شاید برخی‌ها توان خرید آن را هم ندارند.
این میوه‌های تابستانه بیشتر مصرف تازه‌خوری دارند و برخی ارقام آن اگر چند روز بمانند فاسد می‌شوند. پنج سال پیش شاهد وفور این محصولات بودیم به طوری که قیمت جعبه از میوه‌های داخل آن بیشتر شده بود، سالی که شاهد بودم برخی از باغداران عطای درختان را به لقایش بخشیدند و بسیاری از آن‌ها را حتی با سردرختی بریدند تا محصول دیگری بکارند.
در جویبار و بهنمیر این وضعیت را در توت‌فرنگی هم داریم، میوه‌ای پرطرفدار که بیشتر مصرف تازه‌خوری دارد. مازندران در حال حاضر با تولید ۱۸ هزار تن توت‌فرنگی، رتبه دوم کشور را در سطح زیر کشت و تولید این محصول دارد.
قرار بود در ناحیه صنعتی شهرستان میاندورود یک مجموعه صنایع تبدیلی احداث شود، حتی کلنگ آن هم به زمین زده شد و قرار بود دو ساله تمام شود، حالا، اما پنج سال گذشته و خبری نیست.
قرار هم بود اگر سرمایه‌گذار در موعد مقرر نتوانست به تعهداتش عمل کند، زمین به فرد دیگر واگذار شود، اما این اتفاق هم نیفتاد و بار‌ها برای سرمایه‌گذار از دفتر معاونت اقتصادی استانداری مازندران شاخه و شانه کشیده شد، اما خبری نشد.
در این میان شالیکاران دغدغه‌های بسیاری دارند، هم کاشت و نشاکاری سخت است و هم برداشت آن رویه‌ی خاص خودش را دارد. واردات برنج خارجی همیشه توی ذوق می‌زند، مافیای برنج گستاخانه فعالیت دارد و در این میان دولت هنوز نتوانسته است به معنای واقعی دست آن‌ها را کوتاه کند.
دو سال پیش برنج درجه یک را می‌توانستی با ۸۰ هزار تومان بخری، بازار پر از برنج‌های طارم و محلی ۶۰ هزار تومانی بود. کشاورزان آمل و فریدونکنار خسارت‌های زیادی دیدند.
سال گذشته هم با دپوی برنج مواجه بودیم، وزیران جهاد، کشور و حتی رئیس جمهور به این مسئله وارد شدند و کمی بازار برنج از آن حالت التهاب و بحران خارج شد، اما قابل قبول نبود. امسال، اما شالیکاران دست به دعا شده‌اند که آن حوادث تلخ یعنی واردات بی‌رویه برنج تکرار نشود.
کمبود بارش‌ها در سال گذشته کشت برنج را با مشکل مواجه کرده بود و ۶ هزار و ۵۰۰ هکتار اراضی نکاشت را در استان داشتیم. یکی از راهکار‌ها برای برون‌رفت از این مسئله لایروبی آببندان‌ها بوده است به طوریکه با لایروبی ۳ هزار هکتار از آبندان‌های استان بخشی از این مشکلات حل شده است.
در تولید مرکبات و کیوی البته جای خرسندی است که امسال تولید خوب بود و صادرات هم افزایش یافت. این افزایش صادرات گرچه در تراز بین‌المللی چندان به چشم نمی‌آید، اما اینکه قدمی رو به جلو و خوب برداشته شد و امید به افزایش صادرات برای سال‌های بهتر است و هم اینکه با افزایش ترددها، بروکراسی‌های زائد رفع شده و صادرکننده هم به تجربیاتی در صادرات دست پیدا می‌کند قابل تأمل است.
البته صادرات ما تنها به روسیه نبوده و به عنوان نمونه امسال برای نخستین‌بار ۱۰ تن مرکبات از طریق حمل و نقل هوایی وارد چین شد که در تاریخ ایران سابقه نداشته است.
از آنجایی که یکی از مشکلات مرغداران تأمین نهاده بود، دولت راهکار‌هایی در این زمینه به کار بست که در نهایت، تولید گوشت مرغ آماده طبخ ۲۳ درصد افزایش یافت، اما با واردات بی‌رویه مرغ، کام مرغداران را تلخ کرد.
با توجه به تأکید وزارت جهاد کشاورزی بر شناسنامه‌دار شدن محصولات کشاورزی که هر محصولی دارای کد مشخص تولیدی و رهگیری از مبدأ تا مقصد باشد، به گفته بابک مومنی مدیرکل جهاد کشاورزی مازندران، در دولت سیزدهم تا به امروز بیش از ۱۵ هزار هکتار از اراضی باغی استان شناسنامه‌دار شدند.
انتهای پیام/۱۰۰۱/
برچسبها :
