به گزارش آوای خزر، نشریه Vogue در این گزارش، به صورت مختصر توضیح می دهد که این ایرانی چگونه از گونی های برنج برای تولید اقلامی از پوشاک استفاده می کند که بسیار معروف هستند.
« برای زینب ایزدیار، طراح ایرانی مقیم بروکلین در حومه نیویورک و شاغل در شرکت طراحی VVORK VVORK VVORK ، گونی برنج، فقط یک گونی ساده نیست بلکه یک قطعه چند لایه هنری است.
او در چند سال گذشته این گونی های کاملا ایرانی را در قالب هنر زیبایی عرضه کرده است: استفاده از آنها در طرح های لباس هایش. این گونی های کتانی در ایران همه جا به وفور یافت می شود، اما طرح ها و نوشته هایش که زیبا و اغلب معمولی هستند، چندان به چشم نمی آیند. ب
برخی از نقش ها، کاریکاتوری از پیتزا فروش ها و برخی دیگر تبلیغاتی نظیر "برنج دم سیاه استخوانی" در طراحی های فارسی است. ترکیبی از رنگ های قرمز و سبز که یادآور پرچم ایران است، تاثیری عمیق از زیبایی به پارچه هایی می دهند که اگر در طراحی لباس به کار نمی رفتند، چیزی بیشتر از اقلام دورانداختنی و معمولی نبودند.
ایزدیار در ایران بزرگ شد و به آمریکا رفت تا در رشته طراحی گرافیک دانشگاه ییل در دوره فوق لیسانس درس بخواند. وی پس از راه اندازی این برند در سال 2017 از تلفیق فرهنگ ایرانی با پارچه، محصول منحصر به فرد خود را تولید کرده است.
حتی نام برند او یعنی Work Work Work که به شکل VVORK VVORK VVORK نوشته می شود، مفهوم خاصی دارد. وی می گوید در زبان فارسی تلفظ حرف دابلیو (W) وجود ند ارد. "به همین دلیل باید تلفظ W را به صورت وی (V) ادا کرد."
تا همین چند سال پیش او کار با گونی های برنج سنتی در ایران را آغاز کرد، اقلامی که آشپزخانه مادرش در ایران را پر کرده بود. وی می گوید: "مادرم خیلی مقتصد بود و هرگز دوست نداشت آنها را دور بیندازد." وی هنگام گره زدن گونی ها به هم و برش دادنشان، به این فکر می کرد که بین مفاهیم غذایی و بدن انسان، چه ارتباطی وجود دارد.
ایزدیار می گوید: "هر وقت درباره غذا صحبت می کنید، این صفت ها، مناسب بدن انسان نیز است. معطر است، یا خوشمزه است، یا "درجه یک است، یعنی بهترین محصول. به نظرم خیلی جالب بود."
از آن زمان تاکنون، ایزدیار گونی های رنگی را به پارچه هایی تبدیل کرده که مناسب شلوارک های شُل و ول، یا ژاکت های تزیینی هستند. سایر تولیداتش نظر تی شرت، نیز طرح هایی از گونی برنج دارند. »
انتهای پیام/1000
