این که محمدعلی نجفی قاتل بود و همسرش را کشت. این که قرار بوده چه اتفاقی رخ دهد. این که غلامحسین کرباسچی واکنشی رمزآلود به این ماجرا نشان داد و آن را چاه جهنمی طراحی شده برای نجفی دانست. این که امروز در تاکسی و اتوبوس و مترو و بقالی و خرازی و بزازی همه از آقای تکنوکراتِ قاتل سخن می گویند و شبکه های اجتماعی با آب و تاب و ولع خاصی زیروروی زندگی مرحومه را بیرون کشیده تا جایی که حتی 10 ثانیه از بازی میترا استاد را در یک فیلم سینمایی به خورد مخاطب می دهند همه این ها هم تا حدودی طبیعی است و هم قابل پیش بینی.
نکته نادیده ماجرا در کورسوی ناامیدی ها اما باز می گردد به سردار لطفی رییس پلیس آگاهی تهران بزرگ که نقطه روشن ماجرای جنجالی دیروز بود.
او می توانست قامت قهرمانان به خود گیرد و سرافرازانه از دستگیری محمدعلی نجفی توسط نیروهای تحت امرش خبر دهد اما کاملا بی طرفانه و فراجناحی عمل کرد و گفت نجفی خودش را تسلیم کرده،او چون در محدوده خیابان وحدت اسلامی حضور داشته لابد می خواسته خودش را به اداره اگاهی نیروی انتظامی معرفی کند.
این همان نکته مغفول ماجراست که بدون شک نمره مثبتی در کارنامه این سردار منصف و بی طرف نیروی انتظامی ثبت خواهد شد.
انتهای پیام/1000
