به گزارش اوای خزر؛ به نقل ایسنا، زندگی خدیجه مصدق، بیش از دیگر فرزندان دکتر محمد مصدق مورد توجه قرار گرفته و تنها دلیل این توجه، ماجرای غمباری است که بر این زن رفته است. این زندگی دردناک برای نمایشنامه نویسی مانند نغمه ثمینی هم جذابیت های خاص خود را دارد. ثمینی و مسعودی که پیش از این هم همکاری‌های موفق در نمایش‌های «اینجا کجاست» و «زبان تمشک‌های وحشی» داشته‌اند، مدت‌هاست درباره اجرای این نمایش برنامه ریزی می‌کنند.
نمایش تازه آنان دیو جغرافی نام دارد که داستان آن، قصه پر غصه خدیجه مصدق است. دختری که در کودکی شاهد تصویری هولناک از روانه کردن پدرش به زندان شد. این تصویر در آن ظهر تابستانی شمیران آنچنان بر او اثرگذار بود که دخترک دچار جنون شد و پنجاه سال از عمرش را در آسایشگاه بیماران روانی در سوئیس گذراند تا اینکه دهه نود درگذشت.
مسعودی درباره اجرای این نمایش می گوید: مدتی طولانی است که همراه خانم ثمینی به اجرای این نمایش فکر می‌کنیم ولی کرونا، برنامه ما را به تاخیر انداخت تا اینکه چندی پیش با تماشاخانه ایرانشهر قول و قرار اجرای این نمایش را در پاییز سال آینده گذاشتیم و خیلی آرام کارها را پیش می بریم. داستان نمایش ما درباره خدیجه مصدق است که البته زندگی دردناک او خیلی خیال انگیز روایت خواهد شد. این نمایش رگه های تاریخی هم دارد اما اثری مستندگونه نیست بلکه بسیار فانتزی و خیال انگیز است.
مسعودی با بیان اینکه هنوز فرصت زیادی تا اجرای این نمایش باقی مانده، می‌افزاید: امیدوارم این زمان طولانی سبب ارتقای کیفی کار بشود، چراکه این متن مانند همه نمایشنامه های خانم ثمینی، متن درخشانی است و همه تلاش مان را به کار می گیریم تا ما هم اجرایی درخور داشته باشیم.
این کارگردان که پیش از این اجرای موفقی از نمایشنامه دیگر ثمینی با عنوان زبان تمشک های وحشی روی صحنه برده است، ادامه می دهد: امیدوارم شرایط اقتصادی اجازه بدهد که برای اجرای این نمایش هم از مدیای خاصی استفاده کنیم که سبب می شود کار خیال انگیزتر شود، چراکه این نمایش نیازمند فضای بسیار خاصی است.
مسعودی که مشغول رایزنی با بازیگران مورد نظرش برای اجرای این نمایش است، عنوان می کند که این اثر نمایشی آبان سال آینده در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه خواهد رفت و امیدوار است تا ان زمان شرایط عمومی و در ادامه ان وضعیت اجرای تئاتر هم بهتر شود.
دکتر غلامحسین مصدق، برادر خدیجه، در بخشی از خاطراتش گفته است: روزی آمدند و اتومبیل ما را به زور گرفتند با شوفر خودشان و پدر من را انداختند توی اتومبیل و همان روزی بود که خواهر من، خواهر کوچک من، می‌رفتند که غذا ببرند برای پدرم که در شهربانی بود. دید که پدر مرا لوله کرده‌اند و او نمی‌خواست برود، به زور طناب پیچش کردند و انداختند توی اتومبیل و او را بردند. خواهر من دیوانه شد. هنوز هم در سوییس است. یک شوک شدید روحی به خواهر من دست داد.
