این عکس در برنامه فضایی آپولو ۱۱ در تاریخ ۲۰ جولای سال ۱۹۶۹ توسط نیل آرمسترانگ (نخستین انسانی که به روی ماه رفت) به ثبت رسید. پروژه فضایی آپولو یکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش می‌کرد تا اولین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد.
جایی در دریای آسایش (نام یکی از دریاوارهای کرهٔ ماه)، تورفتگی کوچکی که آلدرین روی آن ایستاده، هنوز هم روی کره ماه پابرجاست. دریای آسایش یکی از میلیون‌ها چاله، دهانه کوه و حفره‌هایی است که روی سطح کهنسال ماه قرار دارد.
این تصویر روی یک دشت خاکستری با نورهای درخشانی که چشم را می‌زند و پس زمینه‌ای تیره و سرد به ثبت رسیده است که برای خیلی‌ها کافی بود تا درباره حقیقی بودن آن سوال کنند. زمانی که این عکس منتشر شد، شبیه به چیزهای دیگری که قبلاً دیده بودیم نبود مگر اینکه بخواهیم آن را به آنچه در تخیلات خود می‌بینیم و یا تفسیرهای هنرمندانه تشبیه کنیم، شاید به این دلیل است که این عکس تا این حد قوی در ذهن ما جا دارد. این تصویر اثباتی است بر اینکه آن چیزی که شاید غیرممکن به نظر برسد هم انجام‌شدنی است. آرمسترانگ تمامی عکس‌ها را از آلدرین گرفت و خودش در هیچکدام از آنها حضور نداشت، بلکه تنها در این تصویر می‌توانیم بازتاب حضور او را به واسطه فلش دوربین روی کلاه آلدرین ببینیم.
هیچ گاه برای آلدرین مهم نبود که او دومین انسانی است که روی ماه قدم گذاشته است و همیشه در سایه او قرار داشت، چراکه وقتی عکس‌های او منتشر شد، میلیاردها انسان روی زمین قدم زدن دومین انسان بر روی ماه را تماشا کردند و اینگونه بود که در ذهن‌ها ماندگار شد.
انتهای پیام/1000
