آوای خزر/ در ابتدا ناچار به ذکر مقدمه‌ای می‌باشم که آنرا به شرح زیر پیشکش مسئولین مدافع سلامت و پدران حرکات موزون با لباس فضایی می‌نمایم:
با توجه به عملکرد مسئولین دلسوز، باید فرهنگ غنی ادبیات‌مان را کمی بیشتر غنی‌سازی کنیم. مثلا عبارت «آز آن نترس که های‌وهوی دارد» را حداقل در عالم سیاست تبدیل به «از آن بترس که های‌وهوی دارد بکنیم!» یک بنده خدایی بدون هیچ ارتباطی با این موضوع و اصولا بلاتشبیه با هر موضوعی، در این خصوص چنین می‌گوید: «پیروزی که شرح آن را خیلی می‌دهند یقین کنید که شکست بوده!»
مثال بزنم؟ ای به چشم ...
الان حدودا 6 ماه است که مسئولین متعهد و متخصص کشورمان با کلی سر و صدا و داداردودور؛ بعد از اختراع جهان‌شادکن «ویروس یاب از راه دور» و اکتشافاتی همچون:روغن بنفشه؛ عنبرنسا؛ ادرار شتر و... وعده کشف و تولید واکسن ایرانی کرونا را آنهم در انواع مختلف(استنشاقی؛ تزریقی، با فرمولی بسیار خاص و....) داده‌اند از طرفی هم در حال حاضر، صد جور واکسن از کشورهایی که نه تنها های‌وهویی نداشتند بلکه سر به زیر هم داشتند با مجوزهای رسمی وارد بازار جهانی شده‌اند(واکسن‌های: آمریکایی، انگلیسی،چینی، روسی، حتی هندی و...) اما تا این لحظه، هنوز خبری از شیوع و اپیدمی واکسن‌های ایرانی حتی در بازارهای داخلی هم نیست! تازه؛ معلوم هم شده که واکسن ایرانی با مشارکت کشور کوبا در حال تولید است و البته تجربه نشان داده؛ معمولا سهم ایران عزیزمان در چنین مواقعی چند درصد از مشارکت است! شاهد حی و حاضرش هم خودرو و پوشاک ملی ... بگذریم!
گفتیم حالا که واکسن ایرانی نرسید و احتمالا واکسن خارجی هم با این حجم از واردات (وهمچنین با توجه به الویت‌های ذکرشده‌ای که هیچوقت شامل طنزنویس‌ها نشده و نمی‌شود) به ما نخواهد رسید، مسئولین الطفاتی کرده و به جای واکسنی که از آن پشیمان و ناامید شده‌ایم طنزنویس های سیاه‌نما و قهوه‌ای‌نما را مسی کنند. یعنی کمی از همان داروی ضد کرونایی خودمان را (مثلا همان دارویی که با تایید بهنوش بختیاری بود) به خوردمان دهند و یا بخورش کنند و بهمان بدمانند؛ به هرحال بطریقی واردمان کنند! قول می‌دهیم بعد از دریافت، در کمال رضایت از سر تا پا را خودمان بمالیم. اگر هم نشد به همان ادرار شتر و عنبرنسا و البته بعنوان آخرین راه چاره، به درمان روغن بنفشه هم راضی و قانعیم (خدایا از ما بگذر که برای زنده ماندن در این جهان خاکی، گذشتیم از آبرو و پاکی!) شاید هم ناگهان معجزه‌ای رخ داد و دوای دردمان شدند. چون این روزها ما فقط به معجزه امید بسته‌ایم! اگر هم افاقه نکرد بالاخره سعی‌مان را کرده و دست و پای‌مان را زده‌ایم و لااقل ناکام از این دنیا نرفته‌ایم.
خداوکیلی مردن در اثر یک بیماری که دوا و درمانش کشف شده مثل نخوردن شام در یک مهمانی آنچنانی؛ خیلی خیلی زور دارد! قول می‌دهیم برای مسئولین بلند پرواز و عاشق شعار «ترین‌ها» هم؛ یک شعار خوب و تر و تمیز پیدا کنیم: مثلا برای ادرار شتر و عنبرنسا: «خوشمزه‌ترین و خوشبوترین داروی ضد کرونای جهان» برای داروی بهنوش بختیاری هم می‌گوییم سلبریتی‌ترین داروی ضد کرونا برای روغن بنفشه هم می‌گوییم .... ای بابا؛ بگذریم!
