قربانعلی تنگشیر روانشناس اجتماعی درباره اجتماعی شدن کودکان در جامعه اظهار کرد: علت کمرویی فرزندان ما در جامعه بستگی به خانواده و نوع تربیت آن‌ها دارد.
وی گفت: محیط زندگی کودکان، تحصیلات پدر و مادر، محیط شهر، امکانات شهری، شرایط زندگی، تعداد اولاد، برادر و خواهر در زندگی اجتماعی نرمال بسیار موثر است.
تنگشیر با بیان اینکه اولین علل کم رویی فرزندان محرومیت از محبت خانواده است، افزود: گاهی اوقات خانواده‌ها فکر می‌کنند که با سیر کردن شکم بچه‌ها، خرید لباس و امکانات مناسب همه چیز را فراهم می‌کنند، اما متاسفانه به روح و روان فرزندان خود به هیچ وجه توجه نمی‌کنند.
وی ادامه داد: این کودکان حتی زمانی که ازدواج می‌کنند باز هم نمی‌توانند شخصیت واقعی یک مرد را داشته باشند چراکه محبت واقعی را در خانواده از طریق پدر و مادر پیدا نکرده اند.
این روانشناس با بیان اینکه در بعضی افراد نقص عضو یا بیماری‌های جسمی مثل اوتیسم ویا بیماری‌های حرکتی، نابینایی، کوتاه بودن پا یا دست وجود دارد، گفت: این موارد ممکن است باعث شود جوانان وفرزندانمان در اجتماع وارد نشوند و از اوضاع اجتماعی دوری کنند.
وی ادامه داد: علل کمرویی گاهی در گویش و تکلم هم است چرا که گاهی اوقات نمی‌توانند خوب حرف بزنند و ایده خوب یا فکر خوبی ارائه دهند.
تنگشیر تصریح کرد: گاهی اوقات شکست‌های متعددی، چون شکست در کنکور، شکست در یک رابطه عشقی و شکست در خرید یک مسکن باعث گوشه‌گیری جوانان و نوجوانان شود.
وی با بیان اینکه تنبیه و توبیخ هم باعث ناامیدی وکمرویی در کودکان، فرزندان وجوانان ما می‌شود، اظهار کرد: یکی از بزرگترین آفت‌های زندگی تنبیه کودکان است.
این روانشناس با اشاره به اینکه تحت هیچ شرایطی فرزند خود را تنبیه نکنید، تصریح کرد: تنبیه کردن منجر به دوری از اجتماع، خجالتی بار آمدن، حق خود را نگرفتن، کم حرف زدن، سکوت کردن می‌شود و گاهی اوقات این عقده‌های روانی باعث می‌شود که در آینده به نحوه بدتری خودشان را نشان دهند.
وی با بیان اینکه گاهی اوقات ما فرزندانمان را به صورت شدید کنترل تربیتی می‌کنیم، خاطرنشان کرد: مثلا می‌گوییم «فلان ساعت بیا یا فلان ساعت برو» که این کنترل‌های شدید تربیتی نتیجه عکس می‌دهد و زمانی شما متوجه می‌شوید که دیگر راه برگشتی وجود ندارد.
تنگشیر با بیان اینکه نداشتن یا کمبود اعتماد به نفس زمانی به وجود می‌آید که به یک نوجوان توجه کافی نداشته باشیم، گفت: زمانی که نوجوانان را جدی نگیریم آن‌ها دچار کمبود اعتماد به نفس می‌شوند و در نتیجه کمرویی خصلت آن‌ها می‌شود.
این روانشناس اضافه کرد: هر کودکی نکات منفی دارد، ولی باید سعی کنیم که نکات مثبت را برایش بزرگ کنیم؛ باید برای آن‌ها تغییرات را در نوجوانی به وجود بیاوریم و ببینیم مشکلات کودکان و موانع آن‌ها چیست و او را متوجه کنیم که ما تورا با تمام نقاط ضعف و کاستی قبول داریم.
وی گفت: ما باید باعث بروز استعداد‌های فرزاندانمان باشیم که بتوانند در جامعه خدمت کنند ودر جامعه مفید باشند.
تنگشیر با بیان اینکه باید با فرزندمان واقع بینانه صحبت کنیم و مشکلات زیادی را که ممکن است در جامعه داشته باشد را برای فرزندانمان بشماریم و توضیح بدیم، گفت: خوب صحبت کردن را به آن‌ها یاد دهیم که باید همه چیز را مثبت ببینند مگر موردی که علیه آن‌ها باشد.
این روانشناس تصریح کرد: آموزش والدین خیلی مهم است و باید اگر والدین در شرایطی هستند که تربیتشان، آموزششان ناقص است یاکمبود‌هایی دارند کمبود‌ها برطرف شود.
وی بیان کرد: ماباید همیشه به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیم فرزندانمان را از این گرداب کم رویی واجتماعی نشدن نجات بدهیم چرا که گاهی اوقات این ناعدالتی انگیزشی آشکار است.
انتهای پیام/1000
