به گزارش آوای خزر، همانطور که در طی ۳ سال گذشته (۹۷ تاکنون) در راستای همکاری و صلح منطقه غرب آسیا قلم زدم، باید خاطر نشان کنم که؛ پس کمرنگ تر شدن حضور ایالات متحده در منطقه غرب آسیا و خروجش از افغانستان و ایفای نقش واقعی در امور منطقه ای توسط خود بازیگران منطقه، باعث خوابیدنِ گرد و غبار بدگمانیِ همسایگان در راستای همکاری و صلح منطقه ای می باشیم که تا حدودی شاهد کاهش تشنجات نیز هستیم. با توجه به تغییر دیدگاه دو کشور ج.ا.ایران و عربستان سعودی نسبت به یکدیگر و همچنین با درک متقابل از نفوذ و قدرت طرف مقابل در عرصه منطقه ای و بین المللی، رو به مذاکراتی آوردند که نتیجه آن تعامل بهتر دنیای اسلام و نفوذ بیش از پیش در عرصه بین الملل را در پی خواهد داشت.
اما از مهمترین فاکتورهای پیشران که در ادامه مذاکرات سازنده این دو قدرت بزرگ جهان اسلام تاثیری بسزا دارد، می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
تغییر دولت در ج.ا.ایران که اولویت سیاست خارجی خود را تعامل واقعی با همسایگانش قرار داده است.
خروج ایالات متحده از منطقه و از بین رفتن جوّ بی اعتمادی (تامین منافع قدرت های فرامنطقه ای از راه تفرقه) و ایفای نقش توسط بازیگران محلی.
نیاز دو کشور مذکور به همکاری با طرف مقابل جهت کاهش خسارات (رهایی از بحران یمن برای عربستان سعودی و فروش نفت و دور زدن تحریم برای ج.ا.ایران) و افزایش قدرت ملی و منطقه ای و فرامنطقه ای.
نزدیک شدن به هفته وحدت و تشویق نمودن سایر سران کشورهای اسلامی (مصر، امارات عربی متحده، قطر، و ...) به تعاملات بیشتر با کشورهای هم دین و آیینِ خویش.
در صورتی که روابط دو کشور نامبرده در راستای نزدیکی به یکدیگر با هم قرار گیرد (که اراده طرفین هم اینگونه است)، مزایای بسیاری برای منطقه غرب آسیا و دو قدرت مذکور دارد. از جمله مزایای این همکاری ها و تعاملات می توان به:
حل و فصل و خروج از بحران یمن با کمک ج.ا.ایران برای عربستان سعودی و کاهش جبهه بندی ها در این جنگ، که صلح مثبتی را در منطقه غرب آسیا را در پی خواهد داشت.
افزایش قدرت چانه زنی و اتخاذ موضع برتر ج.ا.ایران در ادامه مذاکرات برجامی (به علت فروش نفت و دور زدن تحریم های ایالات متحده با کمک عربستان سعودی).
کاهش هزینه کَردهای نظامی کشورهای منطقه به علت عدم جوِّ نگرانی و بی اعتمادی به یکدیگر.
برطرف نمودن تضاد منافع دو قدرت نامبرده از طریق مذاکرات، نه جبهه بندی علیه یکدیگر.
برطرف شدن دیدگاه منفی برخی از کشورهای عربی نسبت به سیاست های ج.ا.ایران.
تمرکز و اتحاد کشورها منطقه غرب آسیا در مقابل دشمن اصلی (نابودی رژیم صهیونیستی).
برطرف نمودن نیازهای اقصادی یکدیگر با فعال نمودن دیپلماسی اقتصادی منطقه ای (در زمینه های صنعت نفت و پتروشیمی، محصولات غذایی، مسکن، بازاریابی و سرمایه گذاری و ...).
*کارشناس ارشد روابط بین الملل
