به گزارش آوای خزر،دکتر امیرحسین تکیان در گفت‌وگو با ایسنا در مورد آموزه‌های سیاستگذاری سلامت در ایران در دوران کرونایی اظهار کرد: توجه به تجربه چین و برخی از کشورهای اروپایی نشان می‌دهد که باید اقدامات جدی‌تر در مراحل اولیه برای کنترل عالم‌گیری بیماری در ایران انجام می‌شد. اما علیرغم تدوین برنامه‌هایی پیش از ورود همه‌گیری، پیش از ورود اپیدمی از آمادگی لازم، به موقع و سریع جهت مهار ویروس و کاهش خطرات آن برخوردار نبودیم.
وی تصریح کرد: جلب حمایت برای بکارگیری استراتژی‌هایی همانند قرنطینه و ایزولاسیون از سرعت لازم برخوردار نبود بنابراین تاخیر در اعمال این سیاست‌ها و همزمانی آن با تعطیلات نوروز، علاوه بر اینکه اجرای آن را با چالش‌هایی مواجه کرد، سبب گسترش بیشتر اپیدمی شد.
مدیر گروه سلامت جهان و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطرنشان کرد :در تدوین این سیاست‌ها، توجه به ظرفیت دانشگاه‌های علوم پزشکی و توانایی آن‌ها در اجرای برنامه‌ها، ارائه آمار، اطلاعات، شواهد و مستندات معتبر و به روز، استفاده از راه حل‌های قابل پرداخت و قابل اجرا، بکارگیری مواد آموزشی و دستورالعمل‌ها برای ارائه‌دهندگان خدمات ضروری است.
دکتر تکیان گفت: در سیاست مقابه با کرونا بیشتر از رویکرد بالا به پایین استفاده شده است درحالیکه استفاده ترکیبی از هردو رویکرد پایین به بالا و بالا به پایین برای به حداقل رساندن شکاف در اجرای این سیاست می‌تواند موفق‌تر عمل کند بنابراین برای بهینه‌سازی ارائه خدمات به بیماران و دستیابی به بهترین نتایج ممکن، ضروری است سیاست‌گذاران به طور منظم با پزشکان و پرستارانی که در خط مقدم ارائه خدمت به این بیماران هستند مذاکره و تبادل نظر نموده و درخصوص سیاست‌های تدوین شده به اجماع برسند.
وی با بیان اینکه سیاست‌های مقابله با کرونا ماهیتا از نوع سیاست‌های کلان، پیچیده، مبهم، چند علیتی، حساس، بازتوزیعی و پرهزینه هستند، افزود: اجرای آن‌ها در بافت جامعه ایران با عوامل زمینه‌ای متعدد، شرایط بحرانی حاکم بر جامعه ازجمله تحریم‌های یک جانبه آمریکا و تعدد نهادهای رسمی و غیررسمی درگیر در این سیاست‌ها، دشوار است.
معاون بین‌الملل دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: بنابراین لازم است دولت، کارکنان خط مقدم را با هزینه‌های معقول کنترل و پایش کند و اقداماتی همچون فراهم آوردن انگیزه‌های مالی و غیرمالی، برای ارائه دهندگان خدمات سلامت از یک سو و حذف ارتباط مالی بین دریافت‌کننده خدمت و کارگزار (وزارت بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی) از سوی دیگر از جمله راهکارهای موثر در کاهش روابط دشوار بین کارفرما و کارگزار است.
مدیر گروه سلامت جهان و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد: سیاست‌های غلبه بر کروناویروس مربوط به سلامت همگانی بوده و به همکاری‌های بین بخشی پیچیده و توافق دولت با ائتلاف‌های مختلف نیاز دارد، اعضا و بازیگران این ائتلاف‌ها شامل افراد و گروه‌های مختلف با نظام‌های اعتقادی مختلف از جمله فقها و گروه‌های مذهبی، روحانیون، استانداران، دانشگاه‌ها، شهرداری‌ها، نیروهای مسلح، وزارتخانه‌های مختلف، نمایندگان مجلس، و غیره هستند.
دکتر تکیان با اشاره به اینکه ارزشیابیهای تکوینی به صورت منظم، دوره‌ای و مبتنی بر شواهد ضروری است، گفت: علاوه بر ارزشیابی داخلی توسط دانشگاه‌ها، ارزشیابی خارجی نیز باید توسط سازمان جهانی بهداشت، ستاد مرکزی وزارت بهداشت، و یک نهاد ملی فنی، به ویژه موسسه ملی تحقیقات سلامت انجام شود، توجه به چک لیست ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت لازم بوده و جایگاه یک رویکرد منظم برای سیاست‌ها و اقدامات هنوز خالی است.
دکتر تکیان خاطرنشان کرد: در حال حاضر استفاده از راهکارهای جایگزین قرنطینه مثل اعمال محدودیت‌های عبور و مرور براساس نوع و شرایط همه‌گیری در هر شهر توصیه می شود، به این ترتیب که برای شهرهایی که هیچ موردی از این بیماری تشخیص داده نشده است، برای جلوگیری از ورود ویروس باید قرنطینه معکوس انجام شود.
وی ادامه داد: در شهرهایی که شیوع آن رخ داده است، علاوه بر قرنطینه معکوس در شهر، برای جلوگیری از ورود بیماری باید از جداسازی افراد آلوده و مشکوک به همراه ردیابی مخاطبین و ارتباطات استفاده شود و در شهرهایی که خوشه‌هایی از بیماری یافت می‌شود، باید سیاست‌های شناسایی و قرنطینه خوشه را دنبال کرد.
معاون بین‌الملل دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: از آنجا که ویروس به سرعت در سراسر جهان با بیش از یک میلیون مبتلا و نزدیک به ۷۰ هزار مرگ و میر در بیش از 200 کشور جهان در حال گسترش است، نیاز به بالاترین حمایت سیاسی در همه کشورها برای مدیریت بحران و گذر از دوره انتقالی کاملا واضح است.
دکتر تکیان یادآور شد: ایران برای شکست شیوع بیماری تلاش‌های بسیاری کرده است اما اکنون بیش از هر زمان دیگری به اقدامات منسجم‌تر، به موقع‌تر و کارآمدتری برای نجات جان انسان‌ها و کند شدن انتشار بیماری نیاز است.
انتهای پیام/1005
