آوای خزر - دکتر حسین منفردی فرماندار میاندورود: این‌روزها در جامعه سوالات متعددی مبنی بر اینکه آیا قرارداد ایران و چین به نفع و یا به ضرر ایران است؟ زیاد مطرح می شود. در این خصوص چند نکته قابل تامل است:
۱- تا زمانی که در جریان دقیق محتوای این قرارداد قرار نگیریم؛ نمی‌توان علمی و مصداقی مورد ارزیابی قرار داد ولی از منظر "حکمرانی خوب" موارد ذیل لازم و ضروری است.
۲- باید برگردیم به شعار اول انقلاب مبنی بر "نه شرقی و نه غربی". در این شعار به دو نکته باید توجه کرد: مسئله وابستگی و ارتباط.
وابستگی یعنی؛ نبض مدیریت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و ... کشور در دست دیگران باشد که هر وقت اراده کردند قادر باشند کنترل کنند، چالش ایجاد نمایند و یا بحران بسازنند.
بحث وابستگی یکی از موضوعاتی است که هیچ متفکر، سیاستمدار، متدین، سکولار و ... ایرانی نگفته که باید کشور وابسته باشد. به عبارتی از منظر هر انسان عاقل و اندیشمندی که به هر کشوری در دنیا وابسته باشیم را مردود می داند.
اما موضوع ارتباط با کشورها، نباید هیچ محدودیتی از نظر جغرافیایی داشته باشد. به عبارتی معیار و سنجش نه کشورهای غربی و نه شرقی باشند، بلکه در هر زمان و مکانی که منافع کشور و مردم اقتضا می کند ارتباط باید برقرار شود.
۳- در گفتمان جهانی شدن و توسعه پایدار رویکردها در ارتباطات و قراردادها برد-برد است، دوران مستعمره و غارت به سر آمده و نباید توقع داشت اگر با کشوری قرارداد و یا پیمانی منعقد می شود تمام سود و منفعت برای ما و ضرر برای دیگران، به عبارتی حاکمان کشورها را باید عاقل فرض کرد.
۴- نکته دیگر اینکه کوتاه یا بلند مدت بودن قراردادها نمی تواند معیار مناسب و کاملی باشد. به طور کلی نمی شود گفت اگر قرارداد کوتاه‌مدت به نفع و بلندمدت به ضرر است.
اگر یک کشوری چشم انداز معقول، آینده نگری علمی و استراتژی‌های کارآمد داشته باشد و بر مبنای آنها؛ هدفمند در قراردادها حضور پیدا بکند، زمان خیلی مطرح نخواهد بود.
۵- اگر محتوای هر قراردادی بر اساس نظرات و دیدگاه کارشناسان و صاحب نظران کشور و به عبارتی اجماع و خرد متخصصینی که گفتمان دنیا را می فهمند و منافع کشور را خوب می شناسند؛ بدون لحاظ نگاه های سیاسی، مذهبی و قشری در آن نهفته باشد، احتمال اینکه کشور دچار خسارت و ضرر شود بسیار پایین خواهد بود. ولی اگر قرارداد دستوری و یا بر مبنای نظرات برخی از کارشناسان و رشته های خاص تنظیم شود احتمال ضرر و زیان بسیار بالاست.
۶- بر اساس منافع ملی و آینده کشور باید از تمامی ظرفیت و توانمندی کشورهای دنیا بهره گرفت. برای تحقق این امر مهم و اساسی ایجاد توازن در قراردادها با کشورهای غربی و شرقی برقرار نمود تا نقاط آسیب پذیری کشور کاهش و توطئه کشورها علیه ایران را خنثی و شرایط را برای توسعه پایدار فراهم نمود.
۷- با لحاظ موارد ذکر شده انعقاد قرارداد با کشورهایی از جمله چین که در آینده یکی از قدرت های بزرگ دنیا خواهند بود می تواند تحقق اهداف کشور را هموار نماید.
انتهای پیام/
