به گزارش آوای خزر، عصام نعمان در القدس العربی نوشت: پالس‌های متعددی پس از برگزاری نشست وین حاکی از آن است که ایالات متحده به توافق هسته‌ای باز می‌گردد و این بازگشت، احتمالا باعث می‌شود که:
۱. تحریم‌های مالی و اقتصادی ایران که تعداد آن به حدود ۱۵۰۰ می‌رسد، لغو شود.
۲. دارایی‌های توقیف شده ایران نزد ایالات متحده و دیگر دولت‌های هم پیمان آن آزاد شود.
۳. ممنوعیت فروش سلاح به ایران یا صادرات سلاح از این کشور برطرف شود.
۴. تجاوز‌های نظامی اسرائیل به لبنان و سوریه به بهانه جلوگیری از برپایی پایگاه‌های ایران ادامه یابد.
در ادامه این مطلب آمده است: طبیعی است که هم پیمانان ایالات متحده در دولت‌های عربی نیز از پیامد‌های بازگشت آمریکا به برجام متاثر می‌شوند. این در حالی است که هم پیمانان ایران، بویژه گروه‌های مقاومت هم این پیامد‌ها را در نظر دارند. این مساله منجر به صف آرایی منطقه‌ای جدیدی می‌شود.
مصر، اولین کشوری است که برای مقابله با محور مقاومت، متشکل از ایران، سوریه و گروه‌های مقاومت در عراق، سوریه، لبنان و فلسطین اشغالی شتاب می‌کند. همانطور که سامح شکری وزیر خارجه خود را به لبنان فرستاد تا محور هم پیمانان ایالات متحده، فرانسه، بریتانیا و آلمان را تقویت کند.
سعد الحریری اطمینان یافته که اغلب دولت‌های حوزه نیل و خلیج فارس، از تشکیل دولت جدید لبنان به دور از حزب الله حمایت می‌کنند. علاوه بر این، قاهره تلاش می‌کند یک ائتلاف منسجم در سطح منطقه برای مقابله با محور مقاومت ایجاد کند، ائتلافی که احتمالا متشکل از مصر و سودان، به اضافه اردن و عراق است. تحلیلگران سیاسی و رسانه‌ها در رژیم صهیونیستی به حمایت برخی دولت‌های خلیج فارس از این تلاش مصر اشاره می‌کنند.
سفر وزیر خارجه مصر به لبنان و تلاش الکاظمی برای تقویت روابط عراق با عربستان و تسریع در برگزاری نشست عالی بین لبنان و عراق نیز در همین راستاست.
اما واکنش محور مقاومت به این تلاش‌های طرف مقابل چیست؟
واضح است که گروه‌های مقاومت در عراق بویژه کتائب حزب الله و عصائب اهل الحق روی ضربه زدن به نیرو‌های آمریکایی حاضر در این کشور عربی تمرکز دارند، تا واشنگتن را مجبور به خروج از عراق کرده و مصوبه پارلمان عراق را اجرایی کنند. حمایت ایران از این گروه‌ها به احتمال زیاد پس از بازگشت ایالات متحده به توافق هسته‌ای نیز ادامه می‌یابد.
در لبنان، اما نیرو‌های سیاسی موتلف با محور مقاومت، دو گزینه پیش روی خود دارند.
اول اینکه بیم آن می‌رود که در صورت ادامه شرایط فعلی لبنان، این کشور درگیر هرج و مرج شده و به یک جمهوری فدرالی تبدیل شود که قادر به تشکیل دولت به ریاست سعد الحریری برای مقابله با بحران معیشتی، انجام تحقیقات جنایی در مورد انفجار بیروت، اموال عمومی سرقت شده و برقراری امنیت نیست.
دوم اینکه احزاب داخلی در لبنان برای تشکیل یک دولت ملی متوازن به ریاست سعد الحریری متحد شوند تا مقابله با چالش‌ها را بر عهده گرفته و به یک همکاری سیاسی و اقتصادی قدرتمند با سوریه، عراق، ایران، روسیه و چین دست یابد و نوعی هماهنگی نظامی با محور مقاومت برای مقابله با تجاوز‌های نظامی اسرائیل داشته باشد.
لبنان در بحران معیشتی و فساد روز افزون، درگیری‌های سیاسی بی فایده و تنش امنیتی روز افزون قرار دارد، به همین دلیل بیم آن می‌رود که در صورت ادامه این شرایط در لبنان، این کشور را هرج و مرجی فرا بگیرد که در نتیجه آن، هر یک از نیرو‌های سیاسی، سیطره بر مناطقی را بر عهده بگیرند که در آن‌ها از مقبولیت مردمی بیشتری برخوردارند، در این صورت، لبنان تبدیل به یک جمهوری فدرالی می‌شود که هیچ قدرتی ندارد.
