بابت این اشک ها، شکر

آوای خزر-رقیه توسلی: پروردگارا! بابت این اشک ها، شکر... بابت ذکر پیاله‌ی آب... بابت خانه‌ای که رختش اینروز‌ها سیاه است و دیوار دیوارش از عُشّاق عالیمقام شما می‌گوید... بابت نماز‌هایی که این روز‌ها می‌بردمان تا فُرات... بابت واگویه ها، بابت این حالِ بدِ روشن... بابت چایی که این شب‌ها قربه الی الله دم می‌کنیم... بابت ضربان سرکش قلبمان وقتی شیخ و واعظ تا ۶۱ هجری مشایعت مان می‌کنند... تا اسماء مبارک... تا سیاهه سپاه... تا پریشانی یال ذوالجناح... بابت حب به اهل بیت، شکر... بابت چراغ‌های خاموش خانه و بابت روضه و منبری که از امان نامه، چیز‌ها یادمان داد. از وفای به عهد. از حُر. مشک. خارمغیلان. هفتاد و دو سردار. شام غریبان.

شکر برای اینکه از رگ گردن به ما نزدیکترید و توی گوشمان زمزمه دارید أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیم و زیارت عاشورا که می‌خوانیم و ابر و باران که می‌شویم فرشته‌ها را می‌فرستید پای سوگمان... شکر که تنها نیستیم وقتی خیمه‌های سوخته را شیون می‌کنیم... تشتِ طلا و گوشواره را زار می‌زنیم... و میرسیم به گهواره بی شش ماهه و خیمه‌ی بی عمو و لشکر بی دین... شکر که با شما سر سفره‌ی غم و آرام نشسته ایم.

بارالها! شکر اندر شکر برای محرمی که امسال پا به خانه هایمان گذاشته و تمام شهر شده است حسینیه. شکر اندر شکر برای اربابی که قرنهاست نامش تسلای دل است و آب بر آتش.

پی نوشت:
السلام عَلَی الْحُسَیْن وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْن وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن

انتهای پیام/۱۰۰۵