آوای خزر- رقیه توسلی: می‌دانیم شما از قاصد نپرسیدید "عبدالله" کجاست؟ "جعفر"ام چه شد؟ "عون" چرا به خانه بازنگشته است؟ می‌دانیم سراغ از "عباس علمدار" نگرفته اید، از یل میدان و پاره‌ی تنتان... می‌دانیم اگرچه مادر است و دلبندانش. مادر است و جگرگوشه هایش.
آخ! خانوم جان! می‌دانیم شما معرفت تان را شش دانگ به نام زدید... از پرس و جوی تان می‌دانیم... می‌دانیم فرزند فاطمه (ص) را از "بشیر" پرسیدید... حسین تان را پیشتر از تمام کربلایی‌ها پرسیدید... و دلواپس گوهر خلقت بودید... چشم براه امامی که راوی گفت در صحرای بی وفایی هم سر داد: هل من ناصر؟
محرم است و باز کلمات نفس کم می‌آورند در برابر بزرگی شما "ام البنین خاتون"... برابر اشک‌های مادری که شهدای یک دشت را می‌شناسد... اُسرای شام و کوفه را... می‌داند کربِ بلا کجاست... خار مغیلان چیست... جنس مروت را می‌شناسد... می‌داند نعل تازه‌ی ستوران چه قصه‌ای دارد... خیام سوخته... لشکری که با جور و عمود و شمشیر و تازیانه آمده است... با نیزه‌هایی که سر می‌خواهند!
مادر باب الحوائج! تصدقتان برویم... واقعیت این است که می‌خواستیم بگوییم اینروز‌ها تا اسم یار می‌آید، نام ابالفضل پیش قراول است... تا کسی می‌گوید آب، نام ابالفضل برده می‌شود... تا حرف برادر و پشت و پناه وسط می‌افتد، همه سر برمی گردانند سمت ابالفضل... به وفا و ادب که میرسند، می‌گویند یاابالفضل... نام مبارک "ثارالله" هم که جاری می‌شود بر زبان، همه می‌گویند السلامُ عَلَی الْحُسَین و علی اَصحابِ الْحُسَین... می‌دانید چیست؟... می‌خواستیم بگوییم بین الحرمین هم اینروز‌ها بسیار از حلم و عشق شما دم میزند بانو ام البنین!
پی نوشت:
مگر می‌شود مادرِ "قمر بنی هاشم" را بی هروله و "یاحسین" نوشت!
انتهای پیام/۱۰۰۰
آخ! خانوم جان! می‌دانیم شما معرفت تان را شش دانگ به نام زدید... از پرس و جوی تان می‌دانیم... می‌دانیم فرزند فاطمه (ص) را از "بشیر" پرسیدید... حسین تان را پیشتر از تمام کربلایی‌ها پرسیدید... و دلواپس گوهر خلقت بودید... چشم براه امامی که راوی گفت در صحرای بی وفایی هم سر داد: هل من ناصر؟
محرم است و باز کلمات نفس کم می‌آورند در برابر بزرگی شما "ام البنین خاتون"... برابر اشک‌های مادری که شهدای یک دشت را می‌شناسد... اُسرای شام و کوفه را... می‌داند کربِ بلا کجاست... خار مغیلان چیست... جنس مروت را می‌شناسد... می‌داند نعل تازه‌ی ستوران چه قصه‌ای دارد... خیام سوخته... لشکری که با جور و عمود و شمشیر و تازیانه آمده است... با نیزه‌هایی که سر می‌خواهند!
مادر باب الحوائج! تصدقتان برویم... واقعیت این است که می‌خواستیم بگوییم اینروز‌ها تا اسم یار می‌آید، نام ابالفضل پیش قراول است... تا کسی می‌گوید آب، نام ابالفضل برده می‌شود... تا حرف برادر و پشت و پناه وسط می‌افتد، همه سر برمی گردانند سمت ابالفضل... به وفا و ادب که میرسند، می‌گویند یاابالفضل... نام مبارک "ثارالله" هم که جاری می‌شود بر زبان، همه می‌گویند السلامُ عَلَی الْحُسَین و علی اَصحابِ الْحُسَین... می‌دانید چیست؟... می‌خواستیم بگوییم بین الحرمین هم اینروز‌ها بسیار از حلم و عشق شما دم میزند بانو ام البنین!
پی نوشت:
مگر می‌شود مادرِ "قمر بنی هاشم" را بی هروله و "یاحسین" نوشت!
انتهای پیام/۱۰۰۰
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار
