به گزارش آوای خزر، هشتم شهریور یادآور چهره ضد بشری و تروریستی گروهک منافقین است که در اقدامی ناجوانمردانه ده ها نفر از خادمان پرشور و عاشق ملت ایران را به خاک و خون کشید. کارنامه تروریستی منافقین به این مورد ختم نمی شود؛ انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، ترور چهار نفر از ائمه جمعه کشور، ده ها مورد عملیات مسلحانه و چندین فقره بمب‌گذاری کور از دیگر اقدامات ننگین این گروهک است که در مجموع ۱۷ هزار نفر از هموطنانمان را به خاک و خون کشید.
تعاریف حقوقی متعددی برای واژه ترور و تروریسم وجود دارد، اما وجه مشترک و مورد وفاق در تمام تعاریف ارائه شده، «تهدید، ارعاب و گرفتن جان انسان های بیگناه به قصد تحمیل نظر و رسیدن به مقاصد شخصی یا گروهی خاص است». علاوه بر قوانین داخلی کشور‌ها در خصوص تروریسم، کنوانسیون ها و معاهدات بین‌المللی نیز تروریسم را در عرصه جهانی تعریف، تعقیب و مجازات می کنند.
به‌رغم وجود دلایل متعدد درباره ماهیت تروریستی منافقین، هنوز وجدان دولت های غربی به این واقعیت گواهی نمی دهد. صریح تر بگوییم: از نظر غربی ها، گرفتن جان بیش از ۱۷ هزار ایرانی برای محکومیت گروهک تروریستی منافقین کافی نیست؛ شاید، چون هیچ یک از قربانیان تروریسم منافقین، تابعیت غربی نداشتند و همین برای تبرئه منافقین کافیست!
نکته دیگر اینکه تا زمانی که تروریست‌ها دور از مرز‌های حامیان خود فعالیت کنند، نه تنها محکوم نمی‌شوند، بلکه از جانب آن‌ها تامین مالی هم می‌شوند. روزنامه نیویورک‌تایمز سال ۲۰۱۷ در گزارشی به این نکته اشاره کرد که تحلیل‌گران وزارت خزانه‌داری آمریکا حدس می‌زنند منشأ پرداخت مبالغ بالا به سیاستمداران حاضر در تجمعات منافقین، رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی است. البته حضور برخی اعضای برجسته خاندان پادشاهی سعودی از «جمله ترکی الفیصل» در اجلاس سالانه منافقین، این یقین را به وجود آورده که حمایت دولت عربستان سعودی از این گروهک قطعی است.
هرچند آمریکا و اتحادیه اروپا در مقاطعی، به ناچار تسلیم برابر افکار عمومی جهان شدند و نام منافقین را در فهرست گروه های ترویستی قرار دادند، اما در سال های بعد، نام آن ها را از این فهرست خارج کردند. جالب‌تر اینکه، سران برخی دولت های اروپایی و آمریکا که بزرگترین مدعیان حقوق بشر و مقابله با تروریسم محسوب می شوند، آشکارا به محل برگزاری گردهمایی گروهک تروریستی منافقین آمد و شد دارند؛ هر چند اسناد زیادی دال بر غیر واقعی و اجاره ای بودن جمع حاضر از سخنران تا اجتماع کننده وجود دارد.
برای مثال چندی پیش «ژورژ مالبرونوت» دیپلمات فرانسوی با افشای فعالیت‌های گروهک منافقین و رشوه‌های آن به سیاستمداران آمریکایی و فرانسوی نوشت: گروه مجاهدین خلق (منافقین) در ارتباطات خود بسیار فعال عمل می‌کند. این گروه در جشن‌هایش که در نزدیکی شهر پاریس برگزار می‌شود، به هر سخنران آمریکایی ۲۵ هزار دلار و به سخنرانان فرانسوی ۱۲ هزار و پانصد دلار پرداخت می‌کند.
اما پرسشی که مطرح می شود این است که به رغم وجود قوانین و مقررات قاطع مبارزه با تروریسم، چرا غرب امروزه درصدد تطهیر جنایات گروهک تروریستی منافقین است؟
واقعیت این است که آن‌ها از استانداردی دوگانه در مواجهه با تروریسم پیروی می‌کنند. غربی ها به ویژه دولت آمریکا چشمان خود را بر روی کشتار مردم بی گناه یمن توسط ائتلاف عربی به رهبری آل سعود بسته اند. رفتار ددمنشانه رژیم صهیونیستی با مردم فلسطین و اشغال سرزمین آن ها را نه تنها مصداق اقدامات تروریستی نمی دانند، بلکه همواره آن را تایید می کنند.
اما حمایت از منافقین که کارنامه سیاه آن‌ها بر کسی پوشیده نیست، تنها یک توجیه دارد: همسو بودن اهداف هر دو گروه یعنی منافقین و غرب برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران! در واقع، غرب در مواجهه با پدیده تروریسم بیش از پایبندی به حقوق انسانی و قانون، به منافع سیاسی خود وفادار است؛ بنابراین از آنجایی که منافقین را عامل کنترل و فشار بر ایران می داند، تلاش می کند آن را تبرئه کند. این سیاست مصداق بارز «استفاده ابزاری از پدیده تروریسم» به شمار می‌آید./پژوهشگر: مرتضی هوشیار
انتهای پیام/1005
