دهان و بینی خود را هنگام سرفه و عطسه با دستمال(ترجیحا) و یا قسمت بالای آستین بپوشانید.

      

در صورت داشتن علایم شبیه آنفلوانزا، با آب و نمک، دهان خود را شستشو دهید.

      

در روزهای اول بیماری تنفسی، ضمن استراحت در منزل، از حضور در اماکن پر تردد پرهیز کنید.

      

از خوردن مواد غذایی نیم پز و خام خودداری کنید.

      

از بيماران مبتلا به علايم تنفسی (نظير سرفه و عطسه)،حداقل يک متر فاصله داشته باشيد.

      

از تماس دست آلوده به چشم، بینی و دهان خود بپرهیزید.

      

مدت شست و شوی دست ها حداقل به اندازه 20 ثانیه باشد و تمامی قسمت های دست (انگشتتان خصوصا انگشت شصت، کف دست و مچ دست)

      

به طور مداوم و در هر زمان ممکن، اقدام به شست و شوی کامل دست ها با آب و صابون نمایید.

      

دهان و بینی خود را هنگام سرفه و عطسه با دستمال (ترجیحا) ویا قسمت بالای آستین بپوشانید.

      

سردرد، تب و مشکلات تنفسی نظیر سرفه، آبریزش از بینی و تنگی نفس از علائم شایع بیماری کرونا ویروس جدید2019 هستند، در کودکان و سالمندان می تواند همراه با تهوع و استفراغ و دل درد باشد.

      
کد خبر: ۴۱۴۵۲
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۰ - ۱۲:۲۳

چرا شاد بودن برای برخی افراد سخت‌تر است؟

در پایان باید بگوییم که حتی اگر ژنتیک نقش مهمی در بهزیستی ما ایفا کند، تعیین نمی‌کند که ما چه کسی هستیم. موضوع مهم انتخاب‌هایی است که درباره‌ی محل زندگی و افرادی که با آن‌ها زندگی و چگونگی زندگی‌کردن خود می‌کنیم. این موارد هم روی شادی ما و هم روی شادی نسل‌های بعدی اثر می‌گذارد.

آوای خزر/ شاید شاد بودن برای شما نیز سخت باشد. دلایل مختلفی دارد که چرا شادبودن برای برخی افراد در‌ مقایسه ‌با دیگران دشوارتر است.

صنعت خودیاری (self-help) در حال رونق‌ گرفتن است و با پژوهش‌ در زمینه‌ی روان‌شناسی مثبت‌گرا، یعنی مطالعه‌ی علمی آنچه موجب شکوفایی انسان می‌شود، تقویت می‌شود. در همین حین، نرخ اضطراب و افسردگی و آسیب‌ به‌ خود در سراسر جهان رو‌به‌افزایش است. پس آیا با وجود این پیشرفت‌های روان‌شناسی محکوم به ناشادبودن هستیم؟

براساس مقاله‌ی تأثیرگذاری که سال ۲۰۰۵ در مجله‌ی Review of General Psychology منتشر شد، ۵۰ درصد از شادی افراد با ژن‌های آن‌ها تعیین می‌شود و ۱۰ درصد به شرایط آن‌ها و ۴۰ درصد نیز به فعالیت آگاهانه و عمدی آن‌ها (مثبت بودن یا نبودن) بستگی دارد. این به‌ اصطلاح «کیک شادی» دستیاران روان‌شناسی مثبت‌گرا را در مسند قدرت قرار می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد درباره‌ی مسیر شادی تصمیم بگیرند؛ هرچند پیام ناگفته‌ی این دیدگاه، آن است که اگر شاد نیستید، تقصیر خودتان است.

کیک شادی به‌طور گسترده‌ای با انتقاد مواجه شد، زیرا مبتنی‌بر فرضیاتی درباره‌ی ژنتیک بود که از اعتبار افتاده است. برای چندین دهه، پژوهشگران حوزه‌ی ژنتیک رفتاری مطالعاتی را روی دوقلوها انجام دادند و نشان دادند بین ۴۰ تا ۵۰ درصد تغییرات در شادی آن‌ها به‌وسیله‌ی ژنتیک توضیح داده می‌شود؛ به‌همین‌دلیل، این درصد در کیک شادی ظاهر می‌شود.

متخصصان ژنتیک رفتاری از تکنیکی آماری برای تخمین مولفه‌های ژنتیکی و محیطی براساس روابط خانوادگی استفاده می‌کنند؛ بنابراین، از دوقلوها در مطالعات خود استفاده می‌کنند. بااین‌حال، فرض همراه این ارقام آن است که هم دوقلوهای همسان و هم دوقلوهای غیرهمسان وقتی با‌هم بزرگ می‌شوند، محیط یکسانی را تجربه می‌کنند. این فرض درواقع درست نیست.

در پاسخ به انتقاداتی که درباره‌ی مقاله سال ۲۰۰۵ مطرح شد، همان نویسندگان مقاله‌ای در سال ۲۰۱۹ نوشتند که در آن، رویکرد ظریف‌تری را برای مطالعه‌ی تأثیر ژن‌ها بر شادی معرفی کردند که اثر متقابل بین ژنتیک و محیط را در نظر می‌گیرد.

چرا شاد بودن برای برخی افراد سخت‌تر است؟


طبیعت و پرورش

طبیعت و پرورش مستقل از یکدیگر نیستند. برعکس، ژنتیک مولکولی، یعنی مطالعه‌ی ساختار و عملکرد ژن‌ها در سطح مولکولی نشان می‌دهد که آن‌ها به‌طور پیوسته روی‌هم اثر می‌گذارند. ژن‌ها بر رفتاری اثر می‌گذارند که به افراد در انتخاب محیطشان کمک می‌کند. برای مثال، برون‌گرایی که از والدین به کودکان منتقل می‌شود، به کودکان کمک می‌کند تا گروه‌های دوستی خود را بسازند. به‌همین‌ترتیب، محیط هم بر بیان ژن‌ها اثر می‌گذارد. برای مثال، زمانی که مادران باردار درمعرض قحطی قرار گرفتند، ژن‌های کودکانشان نیز تحت‌تأثیر قرار گرفت و تغییرات شیمیایی را به‌دنبال داشت که تولید فاکتور رشد را سرکوب کرد. این مسئله موجب شد کودکان با اندازه‌ی کوچک‌تر از حد طبیعی و دچار بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی‌عروقی متولد شوند.

طبیعت و پرورش به یکدیگر وابسته‌اند و دائما بر‌هم تأثیر می‌گذارند؛ به‌همین‌دلیل، دو فردی که در یک محیط بزرگ شده‌اند، ممکن است به‌طور متفاوتی دربرابر آن پاسخ دهند؛ یعنی این فرض ژنتیک رفتاری درباره‌ی محیط یکسان دیگر معتبر نیست. همچنین، اینکه افراد می‌توانند شادتر شوند یا نه، به «حساسیت محیطی» آن‌ها، یعنی ظرفیت تغییر آن‌ها بستگی دارد.

برخی افراد به محیط خود حساس هستند و می‌توانند افکار و احساسات و رفتار خود را در واکنش به رویدادهای مثبت و منفی به‌طور درخورتوجهی تغییر دهند. بنابراین، چنین افرادی با شرکت در کارگاه بهزیستی یا خواندن کتاب روان‌شناسی مثبت، ممکن است تحت‌تأثیر قرار گیرند و درمقایسه‌با دیگران تغییرات چشمگیری تجربه کنند و این تغییرات ممکن است پایدارتر باشد.

هیچ مداخله‌ی روان‌شناسی مثبتی وجود ندارد که برای همه‌ی افراد سودمند باشد؛ زیرا همان‌طور‌که DNA ما منحصر‌به‌فرد است، خود ما نیز منحصربه‌فرد هستیم و ظرفیت متفاوتی برای بهزیستی و نوسان‌های آن در طول زندگی داریم. بنابراین، آیا سرنوشت ما این است که شاد نباشیم؟ برخی افراد ممکن است در زمینه‌ی ارتقای بهزیستی خود درمقایسه‌با دیگران با مشکل بیشتری مواجه باشند و این یعنی آن‌ها برای مدت زمان بیشتری ناشاد خواهند بود. در موارد افراطی، آن‌ها ممکن است هرگز شادی بسیار را تجربه نکنند.

چرا شاد بودن برای برخی افراد سخت‌تر است؟

افرادی که انعطاف‌‌پذیری ژنتیکی بیشتری دارند، یعنی به محیط حساس‌تر هستند، ظرفیت بیشتری برای تغییر دارند؛ اما ممکن است بتوانند بهزیستی خود را ارتقا دهند و شاید درصورتی‌که سبک زندگی سالمی را در پیش بگیرند و تصمیم بگیرند در محیطی کار و زندگی کنند که شادی و توانایی رشد آن‌ها را افزایش دهد، شکوفایی بیشتری پیدا کنند.

در پایان باید بگوییم که حتی اگر ژنتیک نقش مهمی در بهزیستی ما ایفا کند، تعیین نمی‌کند که ما چه کسی هستیم. موضوع مهم انتخاب‌هایی است که درباره‌ی محل زندگی و افرادی که با آن‌ها زندگی و چگونگی زندگی‌کردن خود می‌کنیم. این موارد هم روی شادی ما و هم روی شادی نسل‌های بعدی اثر می‌گذارد./zoomit.ir

انتهای پیام/1005
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار