به گزارش آوای خزر، همان روزهای قبل از انقلاب تاکید امام ب این جمله را گروهی نمی پسندیدند و ابرو در هم می کشیدند. حرفشان این بود که چرا "جمهوری دمکراتیک اسلامی" را جزء گزینه های رفراندوم نگذاشته اند؟
بعدها مفهوم شد که "جمهوری اسلامی" کاملترین ترکیب است و امام خمینی با توجه کامل آن را برگزیده است. از نگاه او "جمهوری اسلامی" دو واژه جدا از هم نبود. همان وقت ها هم عده ای می گفتند جمهوری فرم و شکل نظام است و اسلام، محتوای آن. همین برداشت بود که می توانست "جمهوری" را بردارد و به جای آن "حکومت" بگذارد. اما اصرار امام بر "جمهوری اسلامی" معنایش لاینفک بودن این دو واژه از یکدیگر بود. به بیان ساده تر ، اصلا در اسلام چیزی جز "جمهور" در تشکیل حکومت اصالت ندارد و اگر جمهوریت را از اسلام بستانند، گویی اسلام را ستانده اند.
امام حتی گفته بود اگر روزی مردم از جمهوری اسلامی روی برتابند، حرف مردم باید عملی شود. شهیدمطهری هم گفته بود حتی اگر مردم 100بار در انتخابشان اشتباه کردند باید نظرشان را رعایت کرد.
بنیانگذاران تفکر انقلاب(امام و مطهری) هیچکس حتی خودشان را قیم مردم نمی دانستند. از نگاه آنها حکومت ذاتا باید به خواست مردم شکل گیرد و اسلامی بودن حکومت عرضی است.
با این تعریف، جمله امام مبنی بر اینکه "جمهوری اسلامی ، نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد" همچنان کاربرد دارد و کاربردش به شدت واضح است.
