به گزارش آوای خزر، سالار مرتضوی، نوازنده و آهنگساز که گروه «بامداد » مشهد را در سال ۱۳۸۰ تشکیل داده و به اتفاق اعضای آن در جشنواره‌های داخلی و حضور یافته و برای رفع محدودیت‌ها و کاستی‌های موجود با مسئولان دیدار داشته است.
«بامداد مشهد» چه فعالیت‌هایی دارد؟
گروه «بامداد مشهد» سال گذشته در جشنواره موسیقی فجر شرکت کرد و پس از آن در اسفندماه بیماری کرونا در کشور شیوع پیدا کرد و طبیعتا این مسئله بر نحوه فعالیت ما نیز تاثیر گذاشت و از آن مقطع به بعد برای حفظ سلامتی اعضای گروه، تمرینات را کلا تعطیل کردیم. قرارمان بر این بود در سال جدید، پس از پایان یافتن بحران بیماری کرونا تمریناتمان را از سر گیریم که متاسفانه دقیقا با اوج گیری دوباره بیماری مواجه شدیم و این اتفاق میسر نشد.
مبنای فعالیت‌های گروه «بامداد » چیست؟
آنچه که درباره گروه برای شخص خودم اهمیت دارد این است که واقعا به موسیقی ایرانی و چهارچوب‌های آن پایبند باشیم. متاسفانه امروز می‌بینم که در ژانر موسیقی سنتی ایرانی (که البته به نظرم موسیقی ایرانی تعریف بهتری است و بعضا آن را موسیقی سنتی ایرانی می‌نامند) به بهانه نوآوری آثاری تولید می‌شوند و به گوش مخاطبان می‌رسند که شخصا نمی‌توانم نام موسیقی ایرانی بر آنها نهم. اینکه ما به هر قیمتی بخواهیم مخاطب جذب کنیم را نمی‌پذیرم. به طور کلی من و دیگر اعضا در قالب گروه «بامداد» تلاش‌مان این است آثار نو ارائه کنیم، اما در چهارچوب‌های تعریف شده‌ای که سالها برای آن زحمت کشیده شده است. به هرحال اساتید بسیاری برای تعریف و حفظ آن چهارچوب‌ها خون و دل خورده‌اند و ما نیز خودمان را به حفظ آن و پایبندی به اصالت‌های موسیقی ایرانی متعهد و مکلف می‌دانیم.
نظرتان درباره تلفیق چیست؟
من می‌خواهم این پرسش مطرح شود که هدف از تلفیق چیست؟ اینکه چرا باید موسیقی ایرانی را با سبکی دیگر در هم آمیزیم؟ قرار است از این اتفاق به چه نتیجه‌ای برسیم؟ آیا می‌خواهیم به صدادهی بهتر برسیم یا اینکه تفکری جدید را مدنظر داریم؟ اگر برای این پرسش پاسخی یافت شود راحت‌تر می‌توان درباره تلفیق صحبت کرد. کلا اگر تفکر و اندیشه‌ای پشت تلفیق باشد اتفاقات خوبی رخ خواهد داد و چرا که نه؟ شما اگر از تلفیق نقطه A و B به گزینه C برسید و آن نقطه C از دو نقطه Aو B زیباتر و قوی‌تر و بهتر باشد، قاعدتا این کار منطقی است و می‌توان گفت تلفیق صورت گرفته است. اما اینکه صرفا چند ساز از سبک‌های مختلف را کنار هم بچینیم و به نوازندگان بگوییم شما هر کدام فلان نت را بزنید، نتیجه مثبتی نخواهد داشت و در نهایت اثری را می‌شنویم که نه پاپ است و نه در دسته موسیقی سنتی قرار می‌گیرد. من چنین رویه‌ای را نمی‌پذیرم اما در کل مخالف تلفیق نیز نیستم. اگر هدفی در پس تلفیق باشد و تعریف درستی از آن داشته باشیم، اتفاق خوبی خواهد بود.
خراسان رضوی و شهر مشهد با اینکه هنرمندان و فعالان متعددی دارد، اما طی یکی دو دهه اخیر در زمینه سیاست‌گذاری‌ها و نحوه برگزاری کنسرت‌ها و جشنواره‌های موسیقی محور با مشکلات و معضلاتی مواجه بوده است و این موضوع باعث بقا و رشد گونه‌های زیر زمینی بوده است. در این‌باره چه نظری دارید و طی سال‌های اخیر چه اتفاقات مثبتی در زمینه رفع مشکلات موجود رخ داده است؟
محدودیت‌هایی که می‌گویید واقعا با ما و موسیقی شهرمان عجین شده و سال‌هاست که درباره موضوعات و مشکلاتی که می‌گویید صحبت می‌کنیم. شخصا زمان زیادی را صرف این موضوع کرده ام، یعنی به همان اندازه که برای کار و موسیقی‌ام وقت می‌گذارم برای صحبت با مسئولان شهر نیز زمان صرف کرده‌ام تا بالاخره اتفاقات مثبتی صورت گیرد. طی آن صحبت‌ها و مذاکره‌ها تلاش کرده‌ام این موضوع را باز کنم که مشهد به موسیقی فاخر نیاز دارد و این دغدغه را به آنها اعلام دارم که مشهد به قطب موسیقی رپ در کل کشور تبدیل شده است. در اینباره‌ها صحبت‌های بسیاری کرده‌ایم و حتی درباره این مسائل مستند ساخته‌ایم؛ کاری که به حرفه تخصصی من مربوط نیست و با کمک دوستان سینماگر به سرانجام رسیده است. به طور کلی، کارهای بسیاری در این زمینه‌ها صورت گرفته و حتی قرار بود مشکلات موجود در شورای فرهنگ عمومی استان مطرح شود، اما سالها می‌گذرد و متاسفانه گشایشی حاصل نشده و شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه نبوده‌ایم.
انتهای پیام/1005
