به گزارش آوای خزر، این روزها همه ی ما نگران شیوع ویروس کرونا هستیم؛ اما آیا حواسمون هست که این فضای مضطرب و نگران، چه تاثیری بر امنیت روانی اون ها داره؟!
اگر فکر میکنیم دیدن نگرانی ما، اونا رو متوجه اهمیت موضوع و مراقبت از خودشون میکنه، سخت در اشتباهیم. انتقال نگرانی و ترسمون هیچ کمکی به کودکمون برای مراقبت از خودش نمی کنه! جملاتی مثل " کرونا اومده! میدونی خیلی خطرناکه؟؟! چند نفر مردن!
این جملات که با چهره‌ای نگران ادا میشه، در ذهن و روان کودک این طور ترجمه میشه که : دنیا جای ناامن و خطرناکیه و ما والدین توانایی مراقبت از تو رو نداریم!
این پیام‌های اضطرابی ما باعث احساس ناامنی و اضطراب در کودک میشه و او رو پریشان میکنه. اگر نتونیم احساسات و افکارمون رو مدیریت کنیم و به تبع اون، این نگرانی ها رو به کودک و نوجوانمون منتقل کنیم، سلامت روانی اون ها رو به خطر می‌ندازیم.
پس اول از همه مثل هر زمان دیگه‌ای باید ببینیم کودکمون چی میدونه، چقدر میدونه و چه احساسی داره. احساساتش رو میشنویم، باهاش همدلی میکنیم و بعد اطلاعات درست رو متناسب با سنش بهش میدیم و اطلاعات غلطش رو اصلاح میکنیم.
برای کودکان ۳ تا ۱۲ سال میتونیم از تصاویر، فیلم‌ها و استاپ‌موشن‌ها برای یادگیری مستقیم روش های پیشگیری استفاده کنیم. اما مهمه که این ابزارها جذابیت‌های خاص متناسب با سن کودکان رو داشته باشن.
از طریق بازی، نقاشی، شعر، داستان و قصه گویی و … (روش های غیرمستقیم آموزش) اطلاعات و آموزش های لازم رو به کودکان منتقل کنیم. "بیا همین طور که آواز می‌خونیم بریم دست‌هامونم بشوریم، من صدام تو دستشویی بهتره!!"
با این کار هم از بحث و درگیری سر شستن دست‌ها اجتناب کردیم و هم از کنار یکدیگر بودن لذت بردیم و هم شیوه‌ی درست و اصولی شستن دست‌ها رو در عمل بهش یاد میدیم.
از کارهای دیگری که میتونیم در این زمینه انجام بدیم اینه که با هم یه "جعبه‌ی احساسات" یا "جعبه ی نگرانی‌ها" درست کنیم تا کودک بتونه نگرانیهاش رو بنویسه و در اون جعبه بندازه تا ما کم کم به اون نگرانی‌ها بپردازیم و کمکش کنیم.
