به گزارش آوای خزر، با وجود تمام نوآوری‌هایی که در صنعت گوشی‌های هوشمند عملی می‌شود، ولی در زمینه‌ی طراحی گوشی ها شاهد نوآوری‌های قابل توجهی نیستیم. سخت‌افزار انواع و اقسام گوشی‌ها روزبه‌روز بهتر می‌شوند اما این صنعت از لحاظ بصری درگیر اقدامات تکراری و همیشگی شده است.
به‌عنوان مثال می‌توانیم به خانواده گلکسی اس ۲۰ سامسونگ اشاره کنیم. خمیدگی نمایشگر این گوشی‌ها نسبت به نسل قبلی به حدی کاهش یافته که تا حد زیادی با نمایشگر تخت سر و کار داریم. اگرچه این ویژگی مورد استقبال برخی کاربران قرار می‌گیرد، اما در نتیجه این رویکرد بخشی از ویژگی شاخص پرچم‌داران سامسونگ از دست رفته است. این شرکت همچنین هیچ تلاشی برای زیباسازی ماژول دوربین این گوشی‌ها نکرده و در عوض تصمیم گرفته از برجستگی معمولی و زشتی استفاده کند.
البته اگر بخواهیم منصفانه اظهارنظر کنیم، سامسونگ در این زمینه بدترین شرکت محسوب نمی‌شود و مقام معمولی‌ترین طراحی گوشی ها را می‌توان به شرکت‌های چینی اعطاء کرد. البته در این زمینه باید خاطرنشان کنیم که شرکت‌های چینی مهمی زیر نظر کمپانی BBK فعالیت می‌کنند و به همین خاطر گوشی‌های اوپو، وان‌پلاس و ریلمی از منابع مشترکی بهره می‌برند. روی هم رفته، اگر به گوشی‌های زیر نگاهی بیندازید احتمالا فکر می‌کنید که تمام آن‌ها توسط یک برند تولید شده‌اند.
رقابت تهاجمی باعث شده که تقریبا تمام تولیدکنندگان امکان دسترسی به آخرین فناوری‌ها و فرایندهای تولید را داشته باشند. در نتیجه، فقط تعداد اندکی از تولیدکنندگان در زمینه طراحی منحصربه‌فرد گوشی ها وارد عمل می‌شوند. شاید بتوان سونی، موتورولا و برندهای مختص گوشی‌های گیمینگ را برای تلاش در زمینه شاخص بودن ستایش کرد، ولی این شرکت‌ها در این صنعت بزرگ حضور چندانی ندارند. در همین زمینه می‌توان به طراحی شاخص گوشی هواوی میت ۳۰ پرو اشاره کرد که متاسفانه به‌صورت محدود در بازار خارج از چین عرضه شده است.
به تازگی شرکت‌ها به ارائه‌ی گوشی‌های خود در رنگ‌های غیر تکراری و متنوع روی آورده‌اند. با وجود اینکه چنین کاری جذابیت بدنه گوشی را تا حدی افزایش می‌دهد، اما شرکت‌ها از لحاظ طراحی گوشی ها نباید کار خود را به تغییر رنگ بدنه محدود کنند زیرا این گجت‌ها اسباب‌بازی کودکان نیستند. یک طراحی عالی در مورد فرم و هم در مورد عملکرد است و ترکیب این دو باید منجر به خلق محصولی شود که بتواند در بین رقبا به چشم بیاید.
آیا شکل و شمایل گوشی‌های فعلی واقعا بی‌نقص است؟
شاید در جواب این انتقادات بگویید که یک گوشی قرار است اساسا نمایشگر بزرگی داشته باشد و در پشت آن هم دوربینی برای عکاسی تعبیه شود و در کل نمی‌توان تغییرات ظاهری زیادی برای آن‌ها عملی کرد. می‌دانیم که برای طراحی گوشی ها محدودیت‌های زیادی وجود دارد و البته خواستار مشخصه‌های بی‌مصرف و صرفا پرزرق‌وبرق هم نیستیم. در این زمینه می‌توانیم به گوشی‌های ماژولار اشاره کنیم. با این حال، برخی از تولیدکنندگان متأسفانه رویکرد بسیار محافظه‌کارانه‌ای دارند و از ارائه‌ی ویژگی‌هایی که می‌توانند مورد استقبال قرار بگیرند، خودداری می‌کنند.
به‌عنوان مثال، رقابت زیاد بر سر کاهش حاشیه‌های نمایشگر باعث شده که تعبیه اسپیکرهای جلویی ناممکن شود. همچنین قابلیت شارژ بی‌سیم که همچنان بسیاری از کاربران از آن استفاده نمی‌کنند، استفاده از بدنه‌های فلزی را غیرممکن کرده است. ما حتی با دکمه‌های تنظیم صدا هواوی میت ۳۰ پرو روبرو شده‌ایم که در نمایشگر قرار گرفته‌اند و این در حالی است که ایده عالی ال‌جی برای تعبیه دکمه‌های تنظیم صدا در پنل پشتی فراموش شده است.
البته می‌دانیم که طراحی گوشی مبحث بسیار پیچیده‌ای محسوب می‌شود، ولی همین ویژگی‌های کوچک می‌توانند شکل و شمایل گوشی را متمایز کنند. در همین رابطه می‌توانیم به افزایش محبوبیت سنسورهای بزرگ دوربین اشاره کنیم. بیشتر تولیدکنندگان به تعبیه ماژول‌های برجسته در پنل پشتی روی آورده‌اند ولی در عوض می‌توانند ضخامت گوشی را اندکی افزایش دهند و با این کار امکان تعبیه باتری‌های بزرگ‌تر هم امکان‌پذیر می‌شود. در رابطه با پنل پشتی تخت در برابر ماژول دوربین برجسته، می‌توانیم طراحی ال‌جی G8 و طرح پورشه هواوی میت RS را با پیکسل ۴، آیفون ۱۱ و گلکسی اس ۲۰ مقایسه کنیم.
طی چند سال گذشته، بسیاری از شرکت‌ها به چند ویژگی مانند دوربین‌ها و نمایشگرهای کم‌حاشیه توجه زیادی نشان داده‌اند. اما مطمئنا در این بازار وسیع، کاربران زیادی هم هستند که می‌خواهند با طراحی‌های غیر تکراری روبرو شوند.
شاید گوشی‌های تاشو هوای تازه‌ای به ارمغان بیاورند
در مورد انتقاد از طراحی تکراری گوشی های هوشمند، گوشی‌های تاشو یک استثناء مهم به حساب می‌آیند. این گجت‌ها به دلایل مختلف مانند شکل و شمایل کاملا نوآورانه در حال حاضر توانسته‌اند سروصدا زیادی راه بیندازند. در همین زمینه احتمالا حس نوستالژی مربوط به گوشی‌های تاشو قدیمی هم در این امر تاثیر داشته است.
البته، این ریسک هم وجود دارد که شاید در آینده نزدیک شرکت‌های سازنده بر سر طراحی واحد گوشی‌های تاشو به توافق برسند. اما تا اطلاع ثانوی، در این زمینه فضای گسترده‌ای برای نوآوری وجود دارد. امیدواریم شرکت‌ها به عملی کردن ایده‌های جذاب خود ادامه بدهند و در عین حال توسعه‌دهندگان هم بتوانند از گوشی‌های تاشو نهایت استفاده را ببرند.
این گوشی‌ها و گجت‌های دو نمایشگره مانند سرفیس Duo مایکروسافت، حداقل فایده‌ای که دارند این است که می‌توانند یکنواختی طراحی را در هم بشکنند. تنوع بیشتر در زمینه طراحی یادآور دوران پیش از ظهور گوشی‌های هوشمند است و امیدواریم به چنین مرحله‌ای برسیم.
یکنواختی در برابر تمایز
در مورد وضعیت فعلی طراحی گوشی ها می‌توان به دو نکته اصلی اشاره کرد. یک اینکه روزبه‌روز تعداد پرچم‌داران مبتنی بر طراحی‌های تکراری و فاقد نوآوری افزوده می‌شود. دوما تعداد زیادی از گوشی‌های میان‌رده در واقع کپی یکدیگر هستند و سازندگان آن‌ها برای جذاب‌تر کردن طراحی آن‌ها تلاش چندانی نمی‌کنند.
هر دو مورد نشان می‌دهد که شرکت‌های سازنده محافظه‌کارانه عمل می‌کنند. برای ساختن گوشی‌های پرچم‌دار، آن‌ها عمدتا به فکر سخت‌افزار بهتر و دوربین‌های قدرتمند هستند ولی ظاهرا برای آن‌ها شکل و شمایل گوشی بین اولویت‌های اصلی قرار ندارد. در همین حال، گوشی‌های ارزان‌قیمت و مقرون به صرفه از آنجایی که سود چندانی برای سازندگان ندارند، به همین خاطر در مورد آن‌ها هم موضوع طراحی اهمیت زیادی ندارد.
اما رویکرد شرکت‌ها نباید این‌طور باشد. در بازاری که به‌طور فزاینده شاهد سخت‌افزار و طراحی یکسانی هستیم، خلق محصول منحصربه‌فرد می‌تواند توجهات زیادی را جلب کند. شرکت‌ها به جای تولید گوشی‌های معمولی که خیلی زود فراموش می‌شوند، باید توجه خود را به ساخت گوشی‌های شاخص معطوف کنند.
در ادامه می‌توانید طراحی گوشی‌های ال‌جی V10 و HTC One M8 و M9 را مشاهده کنید که سال‌ها از عرضه آن‌ها می‌گذرد ولی نمی‌توان طراحی جذاب آن‌ها را کتمان کرد.
انتهای پیام/1005
