به گزارش آوای خزر،این روز‌ها جهان درگیر همه گیری ویروس کرونا و ابتلای صد‌ها انسان به بیماری COVID-۱۹ است. به گفته دانشمندان پس از پایان این بحران و ایجاد سلامت بین اهالی کشور‌های مختلف، بسیاری از فعالیت‌های پژوهشی و علمی دوباره شروع خواهند شد.
یکی از فعالیت‌های علمی بسیار مهم کشف سیاره‌هایی با امکان حیات فرا زمینی است. بنا به اعلام متخصصان در ۲۰ سال گذشته، بیش از ۴۰۰۰ سیاره فراخورشیدی به وسیله کاوشگر‌ها و تلسکوپ‌های فضایی پیشرفته شناسایی شده است که انسان‌ها اطلاعات بسیار کمی درباره آنها دارند.
به گفته محققان این احتمال وجود دارد که دربسیاری از این سیاره‌ها اقیانوس‌هایی مایع از آب و قاره‌هایی با حیات فرازمینی در سطوح ابتدایی تا حتی پیشرفته وجود داشته باشد که دانش کنونی انسان قادربه کشف و شناسایی آنها نیست.
کارشناسان اعلام کرده اند ساخت نوعی تلسکوپ فضایی پیشرفته به نام SGL را در دست اجرا دارند که می‌تواند با فاصله گرفتن از خورشید و استفاده از میدان گرانشی فوق العاده زیاد این ستاره، از آن برای بزرگنمایی سیاره‌های فراخورشیدی بسیار دور دست استفاده کند.
به این ترتیب تصاویری با کیفیت بسیار بالا از سطح سیاره‌های فراخورشیدی به دست می‌آید و کارشناسان می‌توانند به بررسی نشانه‌هایی از حیات برسطح این سیاره‌ها بپردازند.
ساخت تلسکوپ فضایی SGL به وسیله کارشناسان آزمایشگاه jpl ناسا انجام خواهد شد. به گفته کارشناسان این تلسکوپ به کارشناسان امکان تصویر برداری مستقیم با وضوح بالا از سیاره‌های فراخورشیدی دور دست را می‌دهد که با هیچ فناوری دیگری دانشمندان قادر به رصدی این چنین دقیق نخواهند بود.
سایر روش‌های متداول رصد سیاره‌های فراخورشیدی که امروزه استفاده می‌شوند در آینده دربرابر تلسکوپ فوق پیشرفته SGL قابل مقایسه و رقابت نخواهند بود.
ایده ساخت تلسکوپ فضایی SGL چندین سال است که وجود دارد و جزئیات جدید ساخت و طراحی آن در ماه مارس سال میلادی جاری به ناسا ارائه شده است.
به گفته کارشناسان تفاوت تلسکوپ فضایی SGL با دیگرتلسکوپ‌های فضایی ساخته شده استفاده از نیروی گرانش برای ایجاد نوعی لنز برای رصد سیاره‌های فراخورشیدی است.
ایده استفاده از لنز گرانشی برای رصد اجرام فضایی اولین بار به وسیله آلبرت آنیشتین ارائه شده است و کارشناسان در نظر دارند با استفاده از این ایده کهکشان‌های بسیار دور دست وسیاره‌های کم نور را شناسایی و رصد کنند.
برای رصد سیاره‌های فراخورشیدی به این ترتیب نیاز است تا تلسکوپ فضایی در فاصله بسیار دور دستی از خورشید قرار بگیرد، اما پس از استقرار درمحل مربوطه به کارشناسان امکان می‌دهد تا سیاره‌های فراخورشیدی به ابعاد کره زمین را که درفاصله تقریبی ۱۰۰ سال نوری از زمین قراردارند را مشاهده کنند.
به گفته دانشمندان برای آنکه سیاره فراخورشیدی با فاصله ۱۰۰ سال نوری از زمین را به وسیله تلسکوپ فضایی معمولی رصد شود قطر تلسکوپ باید قطری برابر با ۹۰ کیلومتر داشته باشد تا بتواند تصویری به ابعاد یک پیکسل تولید کند.
اما با استفاده از تلسکوپ فضایی SGL که می‌تواند قطری به طول یک متر داشته باشد کارشناسان می‌توانند در طول یک سال تصاویری با وضوح ۲۰۰ تا ۳۰۰ پیکسل از سیاره‌های فرا خورشیدی به دست آوردند.
درصورت تکمیل و ساخت تلسکوپ فضایی درسال ۲۰۳۰ و ارسال آن به فضا، پس از ۲۵ سال تلسکوپ فضایی به فاصله مناسب از کانون خورشید خواهد رسید. کارشناسان اعلام کرده اند وزن فضاپیمای حامل تلسکوپ فضایی حداکثر ۱۰۰ کیلوگرم خواهد بود تا بتواند با بیشترین سرعت به سفر درفضا بپردازد.
در آن زمان سرعت حرکت تلسکوپ فضایی به ۲۵ AU (واحد نجومی) در سال خواهد رسید.
کارشناسان تیم طراح تلسکوپ فضایی همچنین اعلام کرده اند تلسکوپ فضایی آنها می‌تواند درعرض مدت هفت سال به فضای بین ستاره‌ای برسد و درفاصله ۴۰۰ AU دورتر از فضاپیمای وویجر یک که اکنون عنوان دورترین دست ساخته بشر درفضا را دارد ماموریت علمی خود را شروع کند.
این تلسکوپ فضایی از بادبان های خورشیدی برای دریافت نور و تبدیل آن به انرژی برای حرکت خود استفاده می کند.
منبع: interestingengineering
انتهای پیام/1005
