به گزارش آوای خزر، به نقل از سیناپرس، در اینجا زنبور‌ها شهد را به سایر زنبور‌های کارگر منتقل می‌کنند که مکرراً آن را می‌نوشند و مجدداً بیرون می‌دهند و به این ترتیب میزان آب آن را کاهش می‌دهند. در طی این فرآیند، آنزیمی در معده زنبور‌ها گلوکز شهد را به اسید گلوکونیک (که به اسیدی شدن عسل با pH حدود ۴ کمک می‌کند) و پراکسید هیدروژن تجزیه می‌کند.
هنگامی که شهد در کندو ذخیره شد، زنبور‌ها با شدت بر فراز عسل بال می‌زنند تا سرعت تبخیر آب آن را بیشتر کند. میزان پایین آب و اسیدیته بالای عسل، دو دلیل اصلی فاسد نشدن آن هستند، زیرا باکتری‌هایی که باعث فاسد شدن مواد غذایی می‌شوند در این شرایط نمی‌توانند زندگی کنند.
پراکسید هیدروژن همچنین دارای خواص ضد باکتریایی است؛ بنابراین عسل در ماه‌های سرد زمستان برای زنبور‌ها تازه می‌ماند و می‌تواند سال‌های طولانی در ظروف ما سالم بماند.
انتهای پیام/1005
