به گزارش آوای خزر، نسل جدید دیوار برلین را به سختی می‌شناسند یا در فیلم و کتاب‌ها این دیوار را تا حدودی شناخته اند. این دیوار سرانجام در سال ۱۹۸۹ فرو ریخت که پایانی بر حکومت جمهوری دموکراتیک آلمان و همچنین جنگ سرد بود. در ادامه به بررسی ده حقیقت جالب درباره این دیوار می‌پردازیم:
در حالی که بیش از ۵ هزار نفر با خیال راحت از دیوار برلین فرار کردند، حداقل ۱۴۰ نفر در این تلاش جان باختند
از حدود ۱۰ هزار نفری که سعی در فرار از دیوار برلین داشتند، حدود ۵ هزار نفر موفق شدند. بیشتر آن‌ها از رشوه و اسناد جعلی برای فرار استفاده می‌کردند.
دولت آلمان شرقی ادعا کرد که این دیوار باید "فاشیست ها" را از بخش خود دور نگه دارد، اما، در حقیقت، عمدتاً هدف این بود که جلوی حمایت‌های جمعی (به ویژه از روشنفکران) گرفته شود (از کمونیست شرقی برلین تا برلین غربی)
دیوار برلین حدود ۱۰۰ مایل (۱۶۰ کیلومتر) در مناطق غربی برلین امتداد داشت. این بنا بدون توجه به افرادی که در آنجا سکونت داشتند ساخته شد و بسیاری از خانواده‌ها از هم جدا شدند
بسیاری از افراد با کشیده شدن دیوار برلین دچار بیمار روانی موسوم به "دیواره" شدند. بسیاری از آلمانی‌های شرقی که در کنار دیوار زندگی می‌کرده اند هنوز از اضطراب رنج می‌برند
دیوار برلین دارای ۲۹ پاسگاه بود که وسایل نقلیه، قطار، زباله و قایق‌های بین دو دیوار را بررسی می‌کرد. مشهورترین پاسگاه، پاسگاه چارلی بود که در نزدیکی مرکز برلین قرار داشتبیش از ۶۰۰ نگهبان مرزی آلمان شرقی از شرق به غرب در سراسر دیوار برلین مستقر بودند
دیوار برلین در واقع دو دیوار بود. فضای بین دیوار‌ها معروف به "نوار مرگ" و سنگری بتونی بود. نگهبان، سگ‌های گشت زنی، چراغ قوه و اسلحه‌ها از دیوار محافظت می‌کردند
پس از سقوط دیوار برلین در ۹ نوامبر ۱۹۸۹، تخریب رسمی تا ۱۳ ژوئن ۱۹۹۰ آغاز نشد. در این میان، آلمانی‌ها که دیوار را خرد کردند و قطعات را فروختند به "دارکوب‌های دیوار" معروف بودند
خروج جمعی از تحصیلکردگان برلین شرقی به "فرار مغز‌ها " معروف بود. مسئولان برلین شرقی و اتحاد جماهیر شوروی که با از دست دادن استعداد‌ها هشدار گرفته بودند تصمیم به ساخت دیوار برلین گرفتند
نخست وزیر انگلیس، مارگارت تاچر از میخائیل گورباچف خواست که اجازه ندهد دیواره سقوط کند.
