به گزارش آوای خزر، محد طیبی از هنرمندان و پژوهشگران نابینای کشورمان که در سال‌های گذشته به‌عنوان مدیر یکی آموزشگاه‌های قدیمی موسیقی فعالیت می‌کرده است، در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به وضعیت نامطلوب آموزشگاه‌های موسیقی کشور پس از شیوع ویروس کرونا گفت: بنده جزو اولین افرادی بودم که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۶ همراه با تعدادی دیگر از دوستان کار آموزش موسیقی را آغاز کردیم و تا به امروز نیز نهایت تلاش خود را انجام داده‌ایم تا این پرچم بالا نگه داشته شود. ما از همان زمان نیز کوشش داشتیم که این فعالیت در راستای انجام یک کار فرهنگی باشد اما بدبختانه از همان زمان تاکنون هیچ حمایتی از ما نشده است.
وی ادامه داد: ما اکنون در شرایطی کار می‌کنیم که خیلی‌ها با موسیقی و آموزش موسیقی، دوران قرنطینه را سپری می‌کنند اما شما مطمئن باشید در ادامه این روند دیگر تاب و توانی هم برای این رویکرد آموزشی باقی نمی‌ماند و خیلی‌ها که دستشان به دهنشان نمی‌رسد مجبورند که آموزشگاه‌های خود را به طور کامل تعطیل کنند. شما اگر در این چند روز تمرکزی روی آموزشگاه‌های هنری داشته باشید، می‌بینید که آن‌ها رفته‌رفته ترجیح می‌دهند که موسسات خود را تعطیل کنند. چرا که هم ماجرای شیوع ویروس کرونا آن‌ها در تنگنا قرار داده و هم عدم حمایت‌های ارشاد موجب شده که امیدی برای ادامه کار نداشته باشند. دوستان وزارت ارشاد هم دائم در حال اطلاعیه صادر کردن و برگزاری جلسات متعدد هستند اما گویا هیچ خروجی جز صدور چند اطلاعیه حاصل نشده است.
طیبی گفت: من تصور می‌کنم برای برخی از آقایان صندلی مدیریت موقعیت بهتری دارد تا اینکه بخواهند درباره پیگیری مشکلات صنفی اهالی فرهنگ و هنر اقدامی داشته باشند. شاید دوستان نمی‌دانند که اگر این روند تعطیلی کامل آموزشگاه‌های موسیقی ادامه پیدا کند ما حتی به نان شب‌مان هم محتاج خواهیم شد. ما امروز بعد از ۲۷ سال کار کردن خالصانه در موسیقی به بن بست رسیده‌ایم و ای کاش آقایان مسئول قبل از «نه» گفتن، در اعمال و کردار خود تجدیدنظر کنند، شاید این چنین چراغ هنر روشن نگه داشته شود.
این هنرمند و معلم موسیقی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرد: بعد از شیوع ویروس کرونا و تعطیلی ناخواسته‌ای که در اسفند ماه گریبان‌گیر آموزشگاه‌های موسیقی شد با توجه به شرایط و رعایت موارد بهداشتی وظیفه داشتیم و داریم برای حفظ سلامتی افراد کارها را تعطیل کنیم. اما وقتی این ماجرا در فروردین ماه هم ادامه یافت و به نظر هم می‌آید حالا حالاها هم دست از سر ما بر نمی‌دارد، معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار ماست. این درست که باید سلامتی را در اولویت هر کاری قرار دهیم اما آیا افرادی که در فعالیت‌های فرهنگی هنری حضور دارند و موظف به اجرای طرح‌های دولت در حوزه فاصله گذاری اجتماعی هستند نباید مورد حمایت دولت قرار بگیرند؟ آیا آقایان تصور می‌کنند که ما هم مانند برخی از سلبریتی‌های موسیقی هستیم که درآمدمان میلیاردی است و با تعطیلی‌ها شرایطی در زندگی جاری‌مان تغییر نمی‌کند؟
وی افزود: در برخی از رسانه‌ها شنیده‌ام که قرار است وام‌هایی پرداخت شود. اما آیا در این شرایطی که ما هستیم اگر قرار است وامی هم داده شود باید بازپرداخت صورت گیرد؟حتی اگر خبر ماجرای اعطای وام هم صحت داشته باشد، آیا ما با این دو ماه عقب‌ماندگی در کارها که معلوم هم نیست به سه ماه و چهار ماه کشیده شود می‌توانیم بازپرداخت داشته باشیم. من بر این باورم دولت در این شرایط باید به کمک موسسات آموزشی فعال در حوزه فرهنگ و هنر بیاید و وام‌های بلاعوض پرداخت کند. از سوی دیگر لازم است با بررسی تمام استاندارها و موارد بهداشتی شرایطی ایجاد شود که آموزشگاه‌ها در قالب این طرح فاصله‌گذاری اجتماعی مجددا بازگشایی شوند. چرا که بسیاری از کلاس‌های ما به‌صورت انفرادی استاد-شاگردی بوده و این شرایط فراهم است که با در نظر گرفتن حفظ سلامت افرادی شرایطی برای شروع آموزش فراهم شود.
طبیبی با اشاره به کاهش ۶۰ درصدی متقاضیان آموزش موسیقی پس از شیوع ویروس کرونا با وجود آموزش آنلاین گفت: به هر حال خیلی‌ها حضور در آموزش‌های آنلاین موسیقی را نمی‌پسندند و می‌توان گفت با این شرایط دیگر امیدی وجود ندارد. ما در این روزها به شدت استرس و اضطراب داریم و من نمی‌دانم قرار است چه اتفاقاتی بیفتد. فارغ از ماجرای آموزشگاهی که بنده مدیر آن هستم شرایط دیگری هم وجود دارد که بیش از ۶ هزار فرد نابینا و کم‌بینا تحت پوشش ما هستند و اکنون ترس این را داریم برای اداره این مجموعه قرار است چه کار کنیم. امروز شرایط به گونه‌ای است که به معنا و مفهوم مطلق کلمه نانمان آجر شده و لازم است دولت به ویژه وزارت ارشاد فارغ از اطلاعیه‌ها و بیانیه‌ها و جلسات اقدام عملیاتی کند.
