به گزارش آوای خزر، حبیب الله مسعودی فرید در یک برنامه رادیویی با تقسیم بندی کودکان کار به چند دسته گفت: یک‌سری کودکی که ساعاتی از روز خود را برای امرار معاش و یا نبود سرپرست مناسب، در خیابان بگذارنند، کودک خیابانی نامیده می‌شوند. بعضی از کودکان ساعاتی را در خیابان‌ها سپری می‌کنند و بعضی دیگر از کودکان که در ایران تعدادشان خیلی اندک است، به طور کامل در خیابان حضور دارند.
وی به کودکان کار اشاره و اظهار کرد: این کودکان در خیابان حضور ندارند بلکه در کارگاه‌ها هستند و عموما این کودکان شرایط سختی را دارند. این کودکان اذعان دارند در مقایسه بین حضور در کارگاه و خیابان، شرایط خیابان برایشان بهتر است؛ زیرا در خیابان یک نظارت عمومی وجود دارد و مورد آزار و اذیت قرار نمی‌گیرند و مردم درباره این کودکان نیز حساسیت پیدا کرده اند و مراقب هستند آسیبی به آن ها وارد نشود.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور بیان کرد: خیلی از کودکان در کارگاه‌ها کار می‌کنند اما قابل شناسایی نیستند؛ زیرا کارگاه‌های مجاز تحت رصد نهادهای مختلف مانند سازمان تأمین اجتماعی و وزارت کار هستند اما خیلی از این کارگاه‌ها که کودکان را به کار می‌گیرند، مجاز نیستند و اصلاً تابلویی ندارند.
وی به حضور در ژنو برای بررسی موضوع حقوق کودک اشاره و عنوان کرد: در جلسه‌ای که در ژنو برگزار شد نیز به این موضوع اشاره شد که سخت ترین بخش کودک کار مربوط به قسمتی است که کودکان مشهود نیستند، زیرا اساساً شناسایی این کودکان بسیار سخت است.
مسعودی فرید از برگزاری نشست‌های مشترک با اداره روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی جهت بررسی شرایط کودکان کار خبر داد.
وی درباره آمار کودکان کار ضمن تصریح بر اینکه مسئله کودکان کار جزو مسائل اجتماعی پنهان محسوب می‌شوند، گفت: طی مطالعاتی که با دانشگاه علوم بهزیستی انجام شد، حدوداً ۷۰ هزار کودک خیابانی در کشور داریم که بازه زمانی را در خیابان سپری می‌کنند که البته وضعیت کودکانی که در کارگاه‌ها کار می‌کنند متفاوت است و آمار دقیقی از این افراد در دست نیست.
