به گزارش آوای خزر، پژوهشگران ویژگی‌های این کودکان را این‌گونه توصیف می‌کنند:
۱- کودکانی که در خانواده‌های محروم و کم‌درآمد هستند و به تبع آن در محیطی غیر ایمن زندگی می‌کنند. کودکان متعلق به اقلیت‌ها مثل رنگین‌پوستان یا اقلیت‌های مذهبی، نژادی و مهاجران که برخورداری آن‌ها از امکانات عمومی کمتر از سایر کودکان است نیز آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل بلایای طبیعی دارند. این نکته نشان می‌دهد که هرچه امکانات قرار گرفته در اختیار عموم مردم بیشتر باشد، خسارت‌های جانی، مالی، و روحی ناشی از بلاهای طبیعی کمتر است.
۲- کودکانی که یک یا هر دو والدین خود را در طی حادثه از دست می‌دهند. این کودکان بیش از سایر کودکان حادثه دیده، تحث تأثیر عواقب آن حادثه هستند. چرا که احساس شدید بی‌پناهی و تنهایی و ترس ناشی از آن، همه‌ی عملکردهای طبیعی آن‌ها را از جمله تفکر و تصمیم‌گیری را مختل می‌کند.
۳- کودکانی که شاهد اتفاقات تهدید‌کننده‌ی حیات بوده‌اند. مثلاً کودکانی که با وجود نجات یافتن از محل پر خطر حادثه (مانند خانه) شاهد شکسته شدن شیشه‌ها، ویران‌شدن خانه‌ها، سقوط درختان بوده‌اند و یا مجروحیت یا مرگ افراد دیگر را به چشم خود دیده‌اند. این کودکان ممکن است تا آخر عمر با یادآوری ناخودآگاه و مکرر این اتفاقات، دچار حملات عصبی و استرس و اضطراب شدید شوند. بنابراین بعد از وقوع بلایای طبیعی، والدین و مأمورین امداد باید سعی کنند هرچه سریع‌تر کودکان را از محل حادثه دور کنند و به گونه‌ای- مثلاً با گذاشتن یک چشم بند روی چشمان کودک- مانع دیدن او از فجایعی که در حال وقوع است شوند.
۴- کودکانی که پس از وقوع حادثه، از شهر به روستاها منتقل می‌شوند (برای دور بودن از مرکز حادثه)، به دلیل امکانات کمتر روستاها، ممکن است بیشتر دچار وقفه در تحصیل و در نتیجه افت تحصیلی شوند.
۵- کودکان و نوجوانانی که در گذشته سابقه بیماری‌های روانی همچون افسردگی یا اختلالات اضطرابی و... را دارند. این افراد باید به‌صورت ویژه و سریع‌تر از دیگران مورد بررسی و ارزیابی قرار بگیرند. چرا که روان این کودکان نسبت به کودکان سالم، بیشتر در معرض آسیب‌های روحی ناشی از بلایای طبیعی است و در صورت تجربه‌ی این حوادث، نشانه‌های شدیدتری را از PTSD بروز می‌دهند.
همه‌ی این موارد در آگاه‌سازی کودکان درباره‌ی بلایای طبیعی باید در نظر گرفته شود. اگرچه امکانات مالی برای ایمن‌سازی مناطق مستعد بلایای طبیعی عادلانه تقسیم نشده است و طبیعی است که در مناطق کمتر برخوردار، احتمال آسیب‌پذیری کودکان و نوجوانان بیشتر باشد. ولی این امر مانع ایجاد عدالت آموزشی از طریق کتاب یا آموزش چهره به چهره نمی‌شود. بنابراین اولویت آموزش مهارت‌های مقابله با بلایای طبیعی با کودکانی است که در مناطق فقیرنشین هستند. چرا که همانطور که اشاره شد، بیشترین میزان آسیب‌پذیری را دارند.
انتهای پیام/1005
