اسکیزوفرنی یا روان‌گسیختگی به مجموعه اختلالاتی اطلاق می‌شود که با آشفتگی در گفتار، ادراک، تفکر، عاطفه، اراده و فعالیت اجتماعی همراه است.
شخص مبتلا به اسکیزوفرنی دچار اختلال شخصیتی می‌شود و احساس می‌کند که افراد دیگر از افکار خصوصی و احساسات و اعمال او آگاهند؛ در این دوران توهم شنیداری به وجود می‌آید وقوه درک دچار اشکال می‌شود.
وقتی فرد از آنچه مردم لذت می‌برند، خشنود نیست به علائم ابتدایی این اختلال دچار شده است ( عواطف نامناسب)، در ادامه فرد قادر نیست احساساتش را به نمایش بگذارد و افکارش قابل پیش‌بینی نیست (دوگانگی احساس) در عوامل ثانویه فرد دچار توهم می‌شود، هذیان می‌گوید و اختلالاتی در جسم و حافظه وی رخ می‌دهد.
فرد دچار توهم و گفتار و غیرقابل فهم می‌شود، معمولا فرد زمینه‌ای مبنی بر داشتن ضعف در سازش با مردم و اجتماع دارد و در آن دسته از افرادی که شخصیتی کناره گیر دارند (اسکیزوئیدی) به صورت از هم پاشیدن کامل شخصیت زمینه این اختلال فراهم می‌شود.
مدت زمان حمله اسکیزوفرنی در بین افراد مختلف است در برخی افراد چند ساعت، چند روز، چند ماه و یا اینکه به صورت دائم و مزمن دیده می‌شود.
ابتدا شخص احساس بی قراری می‌کند، در مرحله بعد دچار توهم و هذیان گویی می‌شود و سردرگم است و در آخر بیمار نشانه‌های بیماری خود را می‌پذیرد و با آن‌ها کنار می‌آید، ولی خود را بیمار نمی‌داند؛ پس از این مرحله می‌توان گفت این فرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی شده است.
این اختلال در مردان زودتر از زن‌ها شروع می‌شود. سن شروع این اختلال به طور معمول ۱۵ الی ۳۵ سالگی است و قبل از ۱۰ سالگی و بعد از ۵۰ سالگی به ندرت یافت می‌شود.
منبع: باشگاه خبرنگاران
