گزارش تصویری
دعای پُرفیض امام حسین(ع) در روز عرفه، عصر امروز در مصلای ساری قرائت شد و این برنامه معنوی و باشکوه، با آمدن میهمان ویژهای از جنس آلالههای سرخ، تکمیل شد.
به گزارش آوای خزر از شهرستان ساری، دعای پُرفیض عرفه در این شهرستان علاوه بر قرائت در برخی امامزادهها و حسینیهها، در مصلای ساری نیز طنینانداز شد.
در این مراسم معنوی، عده زیادی از شهروندان ساروی شرکت داشتند، در بین جمعیت، برخی از حجاج که سال گذشته به مکه مکرمه مشرف شده بودند، در غم از دست دادن همکاروانیها و مسلمانان بیگناه که جلوی چشم آنها درعید قربان سال گذشته، قربانی شدند! گریستند.
چشمان اشکبار و گریههای بیامان یکی از حاضرین در این مراسم که از ابتدای آغاز دعای عرفه تا پایان دعا لحظهای قطع نمیشد، نشان از غمی سنگین در وجود او داشت، وقتی علت آن را پرسیدم؛ گفت: از شبکه تلویزیونی مازندران متوجه شدم که ساعت 4 بعدازظهر در مصلای ساری دعای عرفه خوانده میشود، خود را به مصلی رساندم.
او از آشنایان خود گفت که سال گذشته به مکه مکرمه مشرف شدند، چند نفر از آنها اهل قائمشهر بودند و در آنجا به شهادت رسیدند و برخی دیگر نیز اهل ساری بوده و در آن حادثه جراحت دیدند.
میگفت: این مراسمات در روحیه مردم تأثیر زیادی دارد، ناخودآگاه اشک از چشمان انسان جاری میشود، گریهای که با تمام وجود و خالص باشد سبب بخشش گناهان و اجابت خواستهها از سوی خدا میشود.
** اعتراف به گناهان
بند بند دعای عرفه حرف‌های زیادی دارد، از حمد و ثنای آفریدگار یکتا آغاز میشود، از محبت و مهربانیهای او و از عزت و عظمت و جلال بی‌حد و اندازه او میگویی تا آرام آرام به احسان پروردگار در حق خودت برسی که تو را از خطایا و بلایا در امان نگاه داشت، رازت را فاش نکرد، از مسیرهای سخت و نفسگیر رهاییات داد، آنگاه نعمتهایش را برمیشماری و نمیدانی کدام یک از هزاران را بگویی وآنگاه لب به اعتراف میگشایی که شکر نعمتهایت را نمیتوانم بهجای بیاورم.
معترف میشوی به کوچکی خود و لب به سخن میگشایی از گناهانت، آنگاه از خدای خویش مدد می‌جویی، استغاثه میکنی تا حساب خودت را پاک کنی، می‌دانی که دیگر راه گریزی نیست و آمدی تا بنده‌ی خدا باشی.
از معبود میخواهی که عبد گنه‌کار خود را ببخشد، آنگاه درود میفرستی بر محمد(ص) و آل طاهرینش و به بند آخر دعا میرسی و بار دیگر به این نکته معترف می شوی که «انک علی کل شیء قدیر و الحمد لله وحده»، به راستی که تو بر هر چیز توانایی، و ستایش تنها برای خداست.
** میهمانی از جنس آلاله‌ها
نوای دلانگیز دعای عرفه پایان یافت و مصلای ساری، منتظر میهمانی از جنس آلالههای سرخ شد،؛ آری! یک شهید گمنام به جمع حاضران آمد، چشمها که تابوت را دیدند، دستها روانه شد به سمت قداست شهید و دلها را با خود برد تا کربلا، تا عراق و تا منا....
هر که میتوانست؛ تابوت را مشایعت کرد، از این لحظات معنوی و زیبا گذشت، عطر شهید در مصلی پیچید و تابوت بار دیگر به مقصدی دیگر هدایت شد، جمعیت نیز آرام آرام، هر کدام راهی را در پیش گرفتند.
روز عرفه سال 1437 هجری قمری و 1395 هجری خورشیدی نیز پایان یافت، امروز روز معرفت به خویشتن و اعتراف به گناهان خود بود و فردا عید قربان است، روز معرفتی بالاتر؛ روز قربانی کردن همه تعلقات دنیوی و بیعتی دوباره با پروردگار، روز گسستن بند بندگی غیر خدا و لبیک به خدایی که بیاذن او برگی از درخت نمی‌افتد.
انتهای پیام/
در این مراسم معنوی، عده زیادی از شهروندان ساروی شرکت داشتند، در بین جمعیت، برخی از حجاج که سال گذشته به مکه مکرمه مشرف شده بودند، در غم از دست دادن همکاروانیها و مسلمانان بیگناه که جلوی چشم آنها درعید قربان سال گذشته، قربانی شدند! گریستند.
چشمان اشکبار و گریههای بیامان یکی از حاضرین در این مراسم که از ابتدای آغاز دعای عرفه تا پایان دعا لحظهای قطع نمیشد، نشان از غمی سنگین در وجود او داشت، وقتی علت آن را پرسیدم؛ گفت: از شبکه تلویزیونی مازندران متوجه شدم که ساعت 4 بعدازظهر در مصلای ساری دعای عرفه خوانده میشود، خود را به مصلی رساندم.
او از آشنایان خود گفت که سال گذشته به مکه مکرمه مشرف شدند، چند نفر از آنها اهل قائمشهر بودند و در آنجا به شهادت رسیدند و برخی دیگر نیز اهل ساری بوده و در آن حادثه جراحت دیدند.
میگفت: این مراسمات در روحیه مردم تأثیر زیادی دارد، ناخودآگاه اشک از چشمان انسان جاری میشود، گریهای که با تمام وجود و خالص باشد سبب بخشش گناهان و اجابت خواستهها از سوی خدا میشود.
** اعتراف به گناهان
بند بند دعای عرفه حرف‌های زیادی دارد، از حمد و ثنای آفریدگار یکتا آغاز میشود، از محبت و مهربانیهای او و از عزت و عظمت و جلال بی‌حد و اندازه او میگویی تا آرام آرام به احسان پروردگار در حق خودت برسی که تو را از خطایا و بلایا در امان نگاه داشت، رازت را فاش نکرد، از مسیرهای سخت و نفسگیر رهاییات داد، آنگاه نعمتهایش را برمیشماری و نمیدانی کدام یک از هزاران را بگویی وآنگاه لب به اعتراف میگشایی که شکر نعمتهایت را نمیتوانم بهجای بیاورم.
معترف میشوی به کوچکی خود و لب به سخن میگشایی از گناهانت، آنگاه از خدای خویش مدد می‌جویی، استغاثه میکنی تا حساب خودت را پاک کنی، می‌دانی که دیگر راه گریزی نیست و آمدی تا بنده‌ی خدا باشی.
از معبود میخواهی که عبد گنه‌کار خود را ببخشد، آنگاه درود میفرستی بر محمد(ص) و آل طاهرینش و به بند آخر دعا میرسی و بار دیگر به این نکته معترف می شوی که «انک علی کل شیء قدیر و الحمد لله وحده»، به راستی که تو بر هر چیز توانایی، و ستایش تنها برای خداست.
** میهمانی از جنس آلاله‌ها
نوای دلانگیز دعای عرفه پایان یافت و مصلای ساری، منتظر میهمانی از جنس آلالههای سرخ شد،؛ آری! یک شهید گمنام به جمع حاضران آمد، چشمها که تابوت را دیدند، دستها روانه شد به سمت قداست شهید و دلها را با خود برد تا کربلا، تا عراق و تا منا....
هر که میتوانست؛ تابوت را مشایعت کرد، از این لحظات معنوی و زیبا گذشت، عطر شهید در مصلی پیچید و تابوت بار دیگر به مقصدی دیگر هدایت شد، جمعیت نیز آرام آرام، هر کدام راهی را در پیش گرفتند.
روز عرفه سال 1437 هجری قمری و 1395 هجری خورشیدی نیز پایان یافت، امروز روز معرفت به خویشتن و اعتراف به گناهان خود بود و فردا عید قربان است، روز معرفتی بالاتر؛ روز قربانی کردن همه تعلقات دنیوی و بیعتی دوباره با پروردگار، روز گسستن بند بندگی غیر خدا و لبیک به خدایی که بیاذن او برگی از درخت نمی‌افتد.
انتهای پیام/
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار
