به گزارش آوای خزر از شهرستان ساری، مدیریت "سازگاری محیط زیست و صنایع، معادن و کشاورزی" و "پایداری منابع زیست‌محیطی" به یکی از پُرچالش‌ترین موضوعات حوزه محیط زیست تبدیل شده است و علیرغم اینکه تلاش می‌شود تا صنایع سبز روی کار بیایند و مسئولان نیز بر سازگاری بخش‌های مختلف با محیط زیست/ پیوست زیست‌محیطی طرح‌ها تاکید می‌ورزند اما هنوز با مشکلاتی مواجه‌ایم؛ از تبعات تحریم و تامین منابع مالی گرفته تا عدم تمکین مدیران شرکت‌ها در رفع آلودگی‌های زیست‌محیطی.
اخطاریه‌های محیط زیست اغلب با مقاومت‌های مسئولان محلی به بهانه ایجاد مانع در اشتغال مواجه و به استمهال منجر می‌شود اما گاه نتیجه‌ای که باید، به دست نمی‌آید و همواره دور تسلسل آنقدر ادامه می‌یابد تا یا محیط زیست یا مدیران شرکت‌ها و کارخانجات کوتاه بیایند، در این زمان‌های تلف‌شده، تنها آب و خاک و هوا و مردمانی هستند که آسیب می‌بینند و جبران این آسیب‌ها ناممکن است.
کوتاه‌آمدن محیط زیست تنها با استمهال و رعایت ملاحظات اجتماعی صورت می‌گیرد که در این مورد، نهایتاً باز هم محیط زیست است که آماج حملات سازمان‌های مردم‌نهاد و جمعیت معترض و آسیب‌دیده از آلودگی قرار می‌گیرد، حال آنکه افراد شاغل، از این استمهال خرسندند!
بی‌تردید مدیران شرکت‌ها باید رعایت الزامات زیست‌محیطی که هم به کار آنها اعتبار بخشیده و هم به محیط زیست احترام می‌گذارد را سرلوحه فعالیت خود قرار دهند، اما متاسفانه کمتر شرکتی را می‌بینیم که پیوست زیست‌محیطی را رعایت کند و پس از آغاز به کار، عاری از مشکلات زیست‌محیطی باشد.
در بسیاری از مراسمات کلنگ‌زنی پروژه‌ها، محیط زیست شاکی اصلی است اما مدیران سایر بخش‌ها و حتی استانداران و مسئولان ارشد حاضر و ناظر! با لبخندهای ملیح خود اعلام می‌دارند که "درست می‌شود" یا "درست می‌کنیم"! نتیجه این جملات را در پروژه‌هایی چون رهاسان نکا می‌بینیم که چند ماهی از فعالیتش نگذشته، ساکنان 2 روستای کمیشان و خانسر را به ستوه آورده است و امروز، از آن مسئولانی که قرار بود "درست کنند" خبری نیست.
در مازندران که نرخ بیکاری در برخی مناطق تا 30 درصد نیز می‌رسد این مقاومت‌ها بیشتر است. کارخانه اچ.دی.اف رهاسان اگرچه در این شرایط سخت اقتصادی بیش از 100 نفر را مستقیما مشغول کار و پروژه‌ای 800 میلیاردی را به صنعت کشور اضافه کرده است؛ یک سرمایه و افتخار ملی در دوران جنگ اقتصادی است اما از سرمایه‌گذاران آن انتظار می‌رفت که در کنار ده‌ها میلیارد تومان هزینه انجام‌شده، بخش محیط زیست را در مرکز توجهات خود قرار می‌دادند و به‌عنوان یک صنعت سبز فعالیت داشتند.
از محیط زیست نیز انتظار می‌رود که به مقاومت خود ادامه دهد و اجازه ندهد هیچ پروژه‌ای بدون پیوست زیست‌محیطی افتتاح شود، آغاز به‌کار شرکت‌ها فصل جدیدی از رونق کسب و کار است اما اگر این فعالیت اقتصادی به قیمت هدررفت منابع اصلی حیات مانند آب و خاک و هوا تمام شود، بهتر است از ابتدا با راه‌اندازی چنین ساخت و سازهایی مخالفت شود. امید که محیط زیست جدیت بیشتری در این زمینه داشته باشد و شاهد افتتاح صنایع سبز در استان سرسبز مازندران باشیم.
* مهلت 2 ماه جهت رفع آلودگی‌های زیست‌محیطی به شرکت رهاسان
درباره آخرین اقداماتی که برای رفع مشکلات این شرکت انجام شده است، با "محمودعلی رکنی" معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست مازندران گفت‌وگویی داشتیم.
او با تایید گزارشات و گلایه‌های مردمی می‌گوید: همکاران ما در اداره‌کل و شهرستان در دو موضوع فاضلاب و پساب، و آلودگی هوا پیگیر مسائل هستند، آخرین خبر اینکه که شرکت تعهد داده است سیستم را بهبود داده و استانداردسازی کند، در همین زمینه با شرکتی قرارداد بستند و یکی دو ماه مهلت خواستند که این مهلت از سه روز پیش آغاز شده است، محیط زیست نیز پس از پایان مهلت، نمونه‌برداری و سنجش انجام می‌دهد تا راستی‌آزمایی شود.
معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست مازندران درباره آلودگی هوا ناشی از فعالیت شرکت رهاسان اظهار می‌دارد که فیلتر هوا نصب شده است اما مشکل اصلی دستگاهی به نام جامدسوز است که فعلاً کار نمی‌کند و به همین دلیل منطقه را دچار آلودگی کرده است. به آنها اخطار دادیم که یا جامدسوز را حذف و یا شرایط استاندارد را رعایت کنند.(تا دو ماه یعنی هفته آخر بهمن‌ماه فرصت دارند که مشکل را برطرف کنند).
وی در پاسخ به اینکه مردم می‌گویند فاصله کارخانه تا مناطق مسکونی 700 متر است و نباید مجوز ساخت داده می‌شد، گفت: این پروژه در شهرک صنعتی قرار دارد و شهرک نیز قواعد خاص خود را دارد، برای ما مهم‌ترین موضوع، تکنولوژی مناسب و خروجی استاندارد است و به آنها مهلت دادیم که مشکلات را نهایتاً تا 2 ماه دیگر(هفته آخر بهمن‌ماه) برطرف کنند و پس از آن محیط زیست برخورد قانونی را اعمال می‌کند که ممکن است تا رفع موارد، شرکت رهاسان تعطیل شود.
انتهای پیام/ 1354
گوش اگر گوش اونا ، ناله اگر ناله ماست آنچه البته به جایی رسد فریاد است
بسیار از این بایدها و می شودها در طی این دو سال گفته شد و می شود و این چرخه همچنان ادامه دارد . بنظر شما شرکتی که بدون اخذ مجوز زیست محیطی از محیط زیست استان و بواسطه پشتوانه حکومتی شروع به فعالیت می کند برایش باید و نباید معنی دارد ؟
دو سال است اهالی روستاهای کمیشان و خانسر هر روز صبحشان را با صبحانه آغشته به ریزگردهای شرکت رهاسان و بوی تعفن سایر شرکتهای حاضر در اطراف صرف میکنند و زمینهای کشاورزی و آبهای زیرزمینی رو به زوال هست و کسی پاسخگو نیست . در مملکتی که به بهانه اشتغال حاضر به نسل کشی و تخریب محیط زیست می شوند داد را باید به کجا برد ؟
گفته شده محیط زیست در رابطه با حفظ فاصله ساخت دخالتی نمی کند و در شهرک صنعتی واقع شده و این یک دروغ محض است . زمینهای شرکت در زمینی جدا از شهرک ولی در جوار آن خریداری شده و حفظ فاصله مجاز بر عهده محیط زیست بوده . هر عاقلی وقتی به منطقه می آید از اینکه همچین شرکتی در این فاصله و جهت جغرافیایی با روستا بنا شده ابراز تعجب می کند ولی حیف که بالانشینان ما عاقل نیستند ...
حرف بسیار است اما کو گوش شنوا و دیده بینا
