به گزارش آوای خزر،آزیتا ترکاشوند یکی از بازیگران سینما، تلویزیون و تئاتر است که چند وقتی است با تجربه‌های جدید در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی مهمان خانه‌های مردم است. این بانوی هنرمند کشورمان بازیگری را با تئاتر آغاز کرد و سال ۸۴ اولین بار با سریال طبقه دوم به تلویزیون آمد و فرشتگان قصاب در سال ۹۱ اولین تجربه بازیگری او در سینما بود. آزیتا علاوه بر کار‌های هنری و مطالعه، به ورزش هم خیلی اهمیت می‌دهد. او متولد ۳۰ خرداد سال ۱۳۵۹ در شهرستان بروجرد است و در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرده و تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ادامه داده است. او درگفت‌وگو با خبرورزشی از صفر تا صد فعالیت‌هایش حرف زد.
*از محل تولدتان بگوید؟
من در بروجرد متولد شدم، اما به‌خاطر شغل پدرم که نظامی بود از ۱۲ سالگی به تهران آمدیم. با افتخار می‌گویم یک لر هستم و حتی در خانه به زبان لری صحبت می‌کنیم. بروجرد را بسیار دوست دارم. شهر فرزانگان است و خاک این شهر برای من تقدس خاصی دارد.
*دوران کودکی آزیتا ترکاشوند چطور بود؟
خیلی آرام و مظلوم بودم. طوری که خانواده‌ام فکر می‌کردند شاید افسردگی دارم، اما در دوران مدرسه خیلی شیطنت کردم به همین خاطر بیشتر وقت‌ها پشت در کلاس بودم یا همیشه تو حیاط بودم یا از کلاس اخراج می‌شدم.
*ورزش را از چه سالی شروع کردید؟
از دوره دبیرستان ورزش را با بسکتبال شروع کردم و عضو تیم مدرسه بودم. در سن ۱۹ سالگی کاراته سبک گوجوریو را شروع کردم و تا کمربند قهوه‌ای پیش رفتم.
*چرا کاراته را رها کردید؟
به خاطر اینکه احساس کردم کاراته تا یک سنی برای من مناسب است، اما وقتی سنم بالا رفت احساس کردم این ورزش برای من خشن است ضمن اینکه در یکی از مسابقات جام رمضان ضربه سنگین حریف به فک من خورد و ترسیدم به صورتم لطمه بخورد به همین خاطر بدون اینکه کمربند مشکی بگیرم، کاراته را رها کردم و به سمت ورزش‌های تی‌آرایکس، بدنسازی، هوازی، یوگا، دوومیدانی و ورزش‌های کششی رفتم.
*به فوتبال علاقه دارید؟
اهل فوتبال نیستم، اما به تیم ملی علاقه دارم، ولی اینکه بخواهم بگویم علاقه‌مند هستم و نتایج آن را دنبال می‌کنم و خیلی هیجان دارم نه. فقط بازی‌های تیم ملی را پیگیری می‌کنم.
*به‌عنوان یک کاراته‌کا چه نتایجی را برای تیم ملی در المپیک توکیو پیش‌بینی می‌کنید؟
مطمئن هستم تیم ملی کاراته در المپیک توکیو نتایج خوبی به دست می‌آورد. چون در ورزش‌های رزمی و ورزش‌های انفرادی ما همیشه در المپیک‌ها موفق بوده‌ایم و خوش درخشیده‌ایم و ورزشکاران ما همیشه تلاش کرده‌اند و با اتفاقات خوبی که در توکیو رقم خواهند زد دل مردم و علاقه‌مندان به ورزش را شاد خواهند کرد.
*ورزش‌های رزمی چه کمکی می‌توانند به بازیگری بکنند؟
داشتن فیزیک خوب یکی از مؤلفه‌های خیلی مهم برای رفتن جلوی دوربین است. علاوه بر آن با ورزش کردن انسان از لحاظ جسمی و روحی سالم می‌ماند و باعث افزایش اعتماد به نفس و البته خلاقیت بیشتر می‌شود. همه این‌ها به بازیگر کمک می‌کند تا با آمادگی بالا جلوی دوربین حاضر شود.
*چطور بازیگر شدی؟
شروع فعالیت هنری من با شرکت در کلاس‌های بازیگری اساتیدی، چون مرحوم رسول ملاقلی‌پور و رؤیا افشار آغاز شد. پیش از اینکه در سینما یا تلویزیون بازی کنم مدت زیادی در تئاتر فعالیت داشتم. اولین تجربه حضورم مقابل دوربین به سال ۱۳۸۴ و سریال طبقه دوم به کارگردانی شاهین باباپور بازمی‌گردد. پس از آن پیشنهادات بعدی تا به امروز.
*نظر شما درباره بازی کردن ورزشکاران در سینما و تلویزیون چیست؟
من نظر کارشناسی نمی‌توانم بدهم، اما به نظر من اگر استعداد بازیگری دارند چراکه نه، اما اگر فقط برای به دست آوردن شهرت به این حرفه روی می‌آورند اصلاً خوب نیست.
*به فیلم‌های رزمی علاقه دارید؟
نه، بیشتر فیلم‌های هنری را دوست دارم.
*یعنی تو فیلم‌های اکشن بازی نمی‌کنید؟
بازی می‌کنم، ولی اوقات فراغتم را دوست دارم کار‌های هنری ببینم.
*اوقات فراغت‌تان را چطور سپری می‌کنید؟
بیشتر کتاب می‌خوانم. به مطالعات روانشناختی و فلسفی علاقه دارم.
*خصوصیات اخلاقی شما چیست؟
خیلی تنهایی، سکوت و کتابخوانی را دوست دارم و زندگیم را در این سه مورد دنبال می‌کنم و خیلی هم لذت می‌برم. چون معتقدم فرصت‌مان برای یاد گیری خیلی کم است.
*شما کارنامه هنری زیادی در سینما، تئاتر و تلویزیون دارید، از کدام‌یک از فیلم‌ها و سریال‌ها راضی هستید؟
من همه کارهایم را با علاقه انتخاب می‌کنم و دوست‌شان دارم، چون اگر غیر از این باشد به کیفیت کارم لطمه می‌خورد، اما بعضی از کار‌ها شرایط بهتری دارد چه از لحاظ کارگردانی و چه از لحاظ انتخاب درست عوامل. اگر همه یک دست و خوب باشند کار هم راحت و خوب از آب درمی آید. من بین فیلم‌هایی که بازی کرده‌ام سریال گاندو و هیولا را خیلی دوست دارم. در واقع این دو تا کار آخرم بود.
*برای بازی در گاندو ترس نداشتید؟
اتفاقاً من جزو آدم‌هایی هستم که حیوانات را خیلی دوست دارم، اما از همه آن‌ها می‌ترسم، حتی از سگ و گربه هم می‌ترسم. اگر در خیابان یک گربه ببینم، آنقدر می‌ایستم تا یک نفر بیاید و آن گربه را از آنجا دور کند. وقتی قرار شد در این مجموعه با تمساح سر و کله بزنم، مجبور بودم این کار را انجام بدهم، چون از اول پذیرفته بودم که نقش گلی این ویژگی را دارد. علاوه بر آن نام مجموعه هم برگرفته از این تمساح و نقش محوری سریال بود. بنابراین باید بر ترسم غلبه و این نقش را بازی می‌کردم.
*فیلم جدیدی برای اکران دارید؟
در حال حاضر فیلم جدیدی برای اکران ندارم، ولی برای سال آینده یکی، دو تا کار تئاتر است که می‌خواهم اجرا کنم و امیدوارم این اتفاق بیفتد.
*در سینمای ایران به فیلم‌های رزمی و اکشن کمتر بها داده می‌شود، دلیل این کمرنگی برای چیست؟
متأسفانه دلیل اینکه جایگاه ورزش‌های رزمی در سینمای ایران کمرنگ است را نمی‌دانم. شاید به آن فکر نکرده‌اند. مطمئن هستم که مخاطبان خاص خودش را دارد. یادم می‌آید فیلم سینمایی بای‌سیکل‌ران درباره یک دوچرخه‌سوار بود و مورد استقبال خیلی از علاقه‌مندان قرار گرفت و فروش خیلی خوبی داشت و معتقدم مردم قهرمانان را دوست دارند و هر فیلم یا مستندی درباره قهرمانان ساخته شود مورد توجه قرار می‌گیرد.
*رمز موفقیت‌های شما در چیست؟
موفقیت‌ها به آسانی به دست نمی‌آید، با داشتن فکر و برنامه خوب می‌توان به موفقیت رسید و اگر در عرصه هنر و هر عرصه دیگری این توانایی را در خود می‌بینید، با ایمان، باور، تلاش و پشتکار به هدفی که دارید خواهید رسید. در فضای هنر و بازیگری سختی‌های زیادی وجود دارد، اما فردی موفق خواهد شد که در مواجهه با این مشکلات، بر عزم و اراده‌اش تکیه کند و به طرف پیشرفت گام بردارد.
