به گزارش آوای خزر،بهبودی زمانی اتفاق میفتد که سطح قند خون دوباره در حد طبیعی قرار بگیرد. البته این بدان معنا نیست که دیابت خوب شده است. بلکه در این وضعیت هم هنوز افرادی که در مرحله بهبودی قرار دارند ، باید به صورت منظم چکاپ هایشان را انجام دهند و روند درمان را همچنان داشته باشند. اما درحالت بهبودی زندگی افراد می تواند شامل تغییراتی شود.مطالعات این احتمال را می دهند که براساس نتایج حاصل ازتحقیقات مدیریت وزن درمان دیابت نوع 2 درآینده به طور کامل تغییر کند.
آیا درمانی برای دیابت نوع 1 وجود دارد؟
در دیابت نوع 1 ، سلولهای بتا تولید کننده انسولین در لوزالمعده توسط سیستم ایمنی بدن از بین می روند. این بدان معنی است که بدن فردنمی تواند انسولین مورد نیاز برای زندگی را تولید و تامین کند.
برای متوقف کردن دیابت نوع 1 باید حمله سیستم ایمنی بدن به سلولهای بتا را مختل کنیم و دانشمندان در حال حاضر روی این مساله کار می کنند. در حال انجام و گشترش دادن آزمایشات و درمان هایی با عنوان -ایمونوتراپی-هستند که هدفش متوقف کردن تخریب سلول های بتا توسط سیستم ایمنی بدن است. اما مطالعات دانشمندان در این زمینه هنوز به پایان نرسیده و ادامه دارد.
بررسی آسیب عصبی دیابت
اعصاب بدن را به طور ساده می توان به ۳ دسته طبقه بندی کرد:
• اعصاب مرکزی:
مانند اعصابی که به عضلات چشم ها رفته و باعث حرکت آن ها می شوند دستگاه اعصاب مرکزی از نیمکره های مغزی، مخچه، بصل النخاع، اعصاب دوازده گانه جمجمه ای و … تشکیل شده است.برخی از این اعصاب مانند عصب ۳،۴،۶ در اثر دیابت آسیب می بینند .چون این ۳ عصب باعث انجام حرکات متناسب در چشم ها می شوند، آسیب هرکدام از آن ها علائمی ایجاد می کند که شایعترین حالت آن دوبینی است.البته این عارضه موقتی بوده و در عرض چند ماه به خودب خود از بین میرودو جای نگرانی برای بیمار وجود ندارد.
• اعصاب محیطی:
که خود به اعصاب حسی و حرکتی تقسیم می شوند.
اعصاب حسی، وظیفه پیام رسانی از سطح پوست (سرما،گرما،سوزش) به مغز را دارند. اعصاب حرکتی از قشر مغز شروع شده و خود را به نخاع میرساند، سپس از آن خارج شده ، به عضلات رفته و آنها را به حرکت در می آورد.اعصاب حسی به خصوص در پا ها زودتر از اعصاب حرکتی آسیب های خود را نشان می دهد و گاهی از اولین علائمی هستند که بیمار را مبتلا کرده و او در هنگام انجام اقدامات تشخیصی و درمانی برای این حالات است که متوجه دیابت می شود. بیمار از گزگز، مورمور،خواب رفتگی و گاهی داغی یا سردی پاها شکایت دارد. احساس درد شدید در اندام ها بخصوص اندام تحتانی از دیگر نشانه های درگیری اعصاب حسی است.
