دهان و بینی خود را هنگام سرفه و عطسه با دستمال(ترجیحا) و یا قسمت بالای آستین بپوشانید.

      

در صورت داشتن علایم شبیه آنفلوانزا، با آب و نمک، دهان خود را شستشو دهید.

      

در روزهای اول بیماری تنفسی، ضمن استراحت در منزل، از حضور در اماکن پر تردد پرهیز کنید.

      

از خوردن مواد غذایی نیم پز و خام خودداری کنید.

      

از بيماران مبتلا به علايم تنفسی (نظير سرفه و عطسه)،حداقل يک متر فاصله داشته باشيد.

      

از تماس دست آلوده به چشم، بینی و دهان خود بپرهیزید.

      

مدت شست و شوی دست ها حداقل به اندازه 20 ثانیه باشد و تمامی قسمت های دست (انگشتتان خصوصا انگشت شصت، کف دست و مچ دست)

      

به طور مداوم و در هر زمان ممکن، اقدام به شست و شوی کامل دست ها با آب و صابون نمایید.

      

دهان و بینی خود را هنگام سرفه و عطسه با دستمال (ترجیحا) ویا قسمت بالای آستین بپوشانید.

      

سردرد، تب و مشکلات تنفسی نظیر سرفه، آبریزش از بینی و تنگی نفس از علائم شایع بیماری کرونا ویروس جدید2019 هستند، در کودکان و سالمندان می تواند همراه با تهوع و استفراغ و دل درد باشد.

      
کد خبر: ۱۹۴۹۴
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۳:۰۶
سی سال گذشته، نسل عوض شده و خیلی از بازماندگان زلزله امروز از دنیا رفته‌اند. متولدین دهه‌های اخیر شاید تصوری از زلزله و آن روزهای تلخ نداشته و فقط در مورد آن روزهای مصیبت‌بار از بزرگ‌ترها شنیده باشند.

به گزارش آوای خزر، روزنامه شهروند در سی‌امین سالروز وقوع زمین‌لرزه مرگبار رودبار و منجیل نوشت: «قبرستان منجیل فضای غریبی دارد؛ ضجه‌های داغ‌دیدگان زلزله را هنوز هم می‌توان از میان بادهای معروف این شهر شنید. گورهایی صف‌کشیده، ردیفی و پشت‌ سر هم اما بدون فاصله. می‌توان فهمید چقدر غم‌انگیز بوده وقتی که این همه آدم دفن شده‌اند؛ پدران، مادران، دختران و پسران. همه اعضای یک خانواده یا خویشاوندان در کنار هم هستند. سن‌شان را که از روی سنگ قبر می‌خوانی می‌توانی تصور کنی چه خانواده‌ای بوده‌اند. تولد ٦٤، وفات ٣١/٣ /٦٩؛ تولد ٥٧، وفات ٣١/٣ /٦٩ و تولد ٤٩، وفات ٣١/٣ /٦٩. کاش همه‌شان رفته باشند. ای وای از ده‌ها هزار خانواده‌ای که چند نفر رفته و چند نفر مانده دارد. مانده‌ها چه دردی کشیده‌اند، وقتی بولدوزر بدن بی‌جان عزیزشان را با آوار خانه بیرون آورده و همان بولدوزر خاک قبرستان شهر را عمیق و وسیع کنده برای خاکسپاری جمعی.

همین سنگ قبرهای ردیفی پشت سر هم گویای درد بی‌انتهای اهالی شهر است؛ کسی که درد نکشیده نمی‌تواند درک کند این همه سال چه غمی روی دل‌شان نشسته. قبرستان منجیل و مزارهای محلی رودبار و طارم و روستاهایش جایگاه ابدی سی‌وچند هزار نفری است که در طول آن یک دقیقه نیمه شب آخرین روز بهار سال ٦٩ جان‌شان را زیر آوار زلزله به جا گذاشتند؛ از پدران مهربان و مادران فداکار گرفته تا جوان‌های ناکام و نوگلان پرپرشده. سی سال گذشته، نسل عوض شده و خیلی از بازماندگان زلزله امروز از دنیا رفته‌اند. متولدین دهه‌های اخیر شاید تصوری از زلزله و آن روزهای تلخ نداشته و فقط در مورد آن روزهای مصیبت‌بار از بزرگ‌ترها شنیده باشند. ارتفاعات هرزویل منجیل اما مثل بسیاری از روستاهای صد درصد تخریب‌شده در این زمین‌لرزه پرقدرت، بقایای خرابه‌های سه دهه پیش را در خود دارد. راویان محلی از منطقه‌ای می‌گویند که خانه‌های خشت و گلی و پلکانی داشته، چیزی شبیه به ماسوله. گشتی کوتاه در منطقه ما را به خرابه‌های سی ساله می‌برد؛ تیرچه‌های چوبی سقف‌هایی که در زلزله بر سر مردم آوار شده و به زمین چسبیده و امروز کنار جاده خاکی است که بعدها برای عبور و مرور ساخته‌اند. معلوم نیست چندین نفر زیر این تپه‌هایی که زمانی خانه بوده جا مانده‌اند. اما یکی از اهالی هرزویل به «شهروند» می‌گوید ٥٠ نفر از فامیل‌هایش در روستای این منطقه ساکن بودند که بعد از زلزله نه اثری از روستا ماند و نه جنازه‌ای از آنها پیدا شد.»

انتهای پیام/1005

نظرات شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها