امام صادق علیه السلام در حدیثی فرموده‌اند: پدرم حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام فرمودند که سخت‌ترین مردم از نظر گرفتاری و مشکلات و بلاها، پیامبران و بعد از آن‌ها اوصیا علیهم السلام و سپس انسان‌های شریف و بعد از آن افراد شریف‌تر از دیگران هستند و اساساً مؤمن به مقدار اعمال نیکی که انجام داده مبتلا می‌شود. بنابراین کسی که دین و کردارش صحیح است، ابتلائات او شدید و سخت است. به این علت که خدای متعال دنیا را اجر و پاداش برای مؤمن و عقوبت برای کافر قرار نداده است و کسی که دینش سخیف و عملش ضعیف باشد، ابتلائات کمتری دارد و بلا گرفتاری نسبت به مؤمن از ریزش باران به سطح زمین سریع‌تر است.
آن حضرت در حدیث دیگری نیز درباره شدت امتحانات الهی و گرفتاری‌های اهل ایمان فرموده‌اند: اگر مؤمن به قله کوهی هم برود، هرآینه خدای متعال کسی را به آنجا می‌فرستند تا او را آزار و اذیت کند و مؤمن را بر این آزار شدن و صبر، اجر بدهد.
همچنین امام زین‌العابدین علیه السلام از پدر بزرگوار خود، حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام و آن حضرت از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نقل فرمودند که: من و پیامبران پیش از من و مؤمنین، پیوسته مبتلا به کسی شده و می‌شویم که ما را آزار می‌دهد و اگر مؤمن بر بالای کوهی هم باشد، محققاً حضرت حق تعالی برای او شخصی را آماده می‌کند که آزارش دهد تا به این طریق اجر و ثواب ببرد.
حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام نیز فرموده‌اند: از زمانی که مادر من را به دنیا آورد، پیوسته من مظلوم بودم.
منابع:
- نهج‌البلاغه؛ ترجمه شهیدی
- علل الشرایع؛ ترجمه ذهنی تهرانی
- اعتقادات الامامیه؛ شیخ صدوق
انتهای پیام/1005
