به گزارش آوای خزر، امین گلریز وکیل دادگستری و عضو هیئت علمی دانشگاه در پاسخ به این سوال که اصولاً جرائم قابل گذشت چه تفاوتی با جرایم غیرقابل گذشت دارند و محدوده تفاوت این دو جرم در چیست اظهار کرد: در یک تقسیم بندی، قانونگذار جرائم را به دو دسته قابل گذشت و غیرقابل گذشت تقسیم کرده است البته باید دقت کرد در یک تقسیم بندی دیگر، جرائم دارای جنبه حق اللهی و حق الناسی هستند که این دو مسئله با یکدیگر تفاوت دارند.
وی درباره جرائم قابل گذشت بیان کرد: اینها جرائمی هستند که قانونگذار بر اساس گستره موضوعی که دارند و لطماتی که می‌توانند به حقوق اشخاص وارد کنند تقسیم بندی شدند و بر همین اساس آنها قابل گذشت نامیده می‌شوند؛ در تعریف باید گفت که اگر شاکی اقدام به طرح شکایت نکند یا در خلال شکایت گذشت کرده و به دنبال پیگیری آن نباشد، دستگاه قضایی، سختگیری نکرده و پیشقدم نمی‌شود و باید توجه داشت از صفر تا صد جرائم قابل گذشت بر عهده شاکی خصوصی است و اگر او از ادامه شکایت انصراف دهد مقام قضایی حکم موقوفی تعقیب را صادر می‌کند.
این وکیل در پاسخ به این سوال که چه جرم‌هایی قابل گذشت هستند بیان کرد: موارد جرائم قابل گذشت در ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی آمده است و تخریب، توهین، افترا، از جمله این جرائم هستند.
گلریز در توضیح جرائم غیر قابل گذشت، گفت: جرائمی که نظم عمومی را جریحه دار کنند در دسته غیر قابل گذشت‌ها هستند که حکومت و جامعه در ارتکاب آنها حقی برای خود قائل هست؛ بنابراین اگر این جرائم به وقوع بپیوندد و شاکی آن ها را پیگیری نکند یا از شکایت خود منصرف شود، مقام قضایی به نیابت از مردم و جهت صیانت از حقوق خود شکایت را پیگیری می‌کند، مصادیق جرائم غیر قابل گذشتی که در قانون آمده عبارت از رشوه، اختلاس، تصرف در اموال دولتی هستند.
وی با اشاره به جرائم غیر قابل گذشت اظهار کرد: حتی اگر شاکی خصوصی هم در این دسته از جرائم وارد نشود و دادستان یا بازپرس جرم را متوجه شوند می‌توانند خود به پرونده ورود کنند و به تعقیب و تحقیق ادامه دهند در این گونه موارد حتی اگر شاکی هم از حق خود بگذرد، جامعه و حاکمیت از حقوق خود منصرف نمی‌شوند.
انتهای پیام/1005
