به گزارش آوای خزر، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:آنچه برای نامزد وزارت آموزش و پرورش در احراز حداقل صلاحیت‌های این شغل لازم است سنواتی از تدریس در مدارس و کسب تجربه در مدیریت‌های نظام تعلیم و تربیت است. طبیعتاً کار در سطوح عالی مدیریت کارنامه‌ای قابل بررسی برای تحلیل وزیر پیشنهادی فراهم می‌کند و اگر شخص فاقد دانش مرتبط و سابقه تدریس و سوابق مدیریتی باشد باید به این سوال پاسخ داد که حجت نمایندگان مجلس برای دادن رأی اعتماد به او چیست؟
آیا نمایندگان مجلس می‌توانند بر مبنای مقاله یا کتابی که فرد در مباحث فقه و اصول نوشته است به توانایی وی برای مدیریت بر وزارت آموزش و پرورش پی ببرند؟ وقتی برای تدریس در یک کلاس درس تناسب رشته و دوره تحصیلی معلم با ماده درسی پایه مربوطه ضرورت دارد؛ آیا مدیریت در عالی‌ترین سطح نظام تعلیم و تربیت نیاز به دانش، صلاحیت و تخصص ویژه‌ای ندارد؟
وزارت آموزش و پرورش علاوه بر شش معاونت آموزش متوسطه، آموزش ابتدایی، پرورشی و فرهنگی، تربیت بدنی و سلامت، حقوقی و امور مجلس و توسعه مدیریت و پشتیبانی؛ از سازمان‌ها و مراکز مهمی تشکیل شده که در سطح معاونت و تحت مدیریت وزیر آموزش و پرورش اداره می‌شوند؛ مجموعه‌های مدیریتی بزرگ، مهم و پیچیده سازمان‌های پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، نوسازی توسعه و تجهیز مدارس، آموزش و پرورش دانش آموزان با نیازها به‌ویژه سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان، دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش، پژوهشگاه تعلیم و تربیت، مرکز سنجش و پایش کیفیت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان با نزدیک به یک صد پردیس دانشگاهی و دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و صندوق ذخیره فرهنگیان و ده‌ها دستگاه ریز و درشت دیگر و علاوه بر این‌ها ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها که وظیفه نظارت بر آنها نیز با وزیر آموزش و پرورش است. یقیناً هیچ کس نمی‌تواند بر همه این مجموعه بزرگ و قوانین، مقررات و ضوابط حاکم بر آنها اشراف کامل بیابد ولی به دلیل بزرگی این سیستم انتظارمی‌رود فرد معرفی شده سابقه مطلوبی از مدیریت در سطح حداقل یکی از معاونت‌های وزارت آموزش و پرورش را در کارنامه خود داشته باشد.
نمایندگان مجلس با رصد این شرایط است که عالی‌ترین مدیرمسئول (وزیر آموزش و پرورش) را انتخاب می‌کنند. آیا رأی نمایندگان با آگاهی و مسئولیت‌پذیری انجام خواهد گرفت!؟
انتهای پیام/1005
