فیلم‌های چهل‌ودومین جشنواره فجر متوسط و رو به پایین بود

آوای خزر – آزاده بابانژاد: آثار چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به‌عنوان یکی از رویداد‌های مهم فرهنگ و هنر کشور، با ۳۱ فیلمی که اجازه پخش را از تهیه‌کنندگان دریافت کرده بودند، با هماهنگی سازمان سینمایی در تهران و مراکز استان‌ها به نمایش گذاشته شد.

در مازندران؛ این رویداد از ۱۶ تا ۲۲ بهمن‌ماه در سینما سپهر ساری برگزار شد و با وجود آنکه انتظار می‌رفت استقبال خوبی را شاهد باشیم، اما تعداد بلیط‌های فروخته شده، چیزی غیر از این را نشان داد.

در حاشیه اکران «نبودنت» اثری از کاوه سجادی حسینی که آخرین فیلم این جشنواره در ساری بوده است، گفتگویی با "آذر محمودی" مدیر انجمن سینمای جوانان استان مازندران داشتیم که از دست‌اندرکاران برگزاری جشنواره نیز بوده‌است.

او با بیان اینکه سطح فیلم‌های جشنواره فیلم فجر در ایستگاه چهل و دوم متوسط رو به پایین بوده است، اظهار داشت: اکثر فیلم‌های ارسالی به مازندران یا فیلم اولی بودند و یا تازه وارد سینمای بلند شدند و کارگردانان به‌نام نیز حضور کمرنگ‌تری داشتند و نمی‌توانیم خیلی سطح جدی را در رقابت این فیلم‌ها ببینیم.

او ادامه داد: "آپاراتچی" را می‌توانیم از فیلم‌های خوب در نظر بگیریم. "آغوش باز" هم مورد توجه واقع می‌شود، "شهسوار" با توجه به اینکه دومین کار آقای نمازی است فیلم قابل تاملی است و همینطور "تابستان همان سال" و "نبودنت" مورد توجه است و فیلم متوسط رو به بالا حساب می‌شود، ولی بقیه فیلم‌ها چه در مسائل فنی و چه در فیلمنامه - که مهم‌ترین مشکل این جشنواره کم‌توجهی به فیلمنامه‌هاست - خیلی جدی به فیلمنامه نگاه نکردند و مابقی واقعا فاقد فیلمنامه بودند.

 

محمودی گفت: "معجزه پروین" فیلمنامه نداشت و برشی از زندگینامه پروین اعتصامی بوده که باز هم از زاویه دید مناسبی به آن نگاه نشده است. باید بنشینیم و کنکاش کنیم که آیا قرار بوده داستان زندگی پروین از زبان برادرش عنوان شود یا خواسته است که شخصیت پروین اعتصامی را بازگو کند.

 

او ادامه داد: فیلم پروین در مجموع ضعیف عمل کرده است. بازیهای کلیشه ای، شخصیت پردازی ضعیف و عدم نزدیک شدن دوربین به پروین اعتصامی این فیلم را یک اثر ضعیف نشان داده است. 

این کارشناس سینمایی بیان کرد: فیلم "پرواز ۱۷۵" که در نما‌های لانگ‌تیک تبدیل به یک فیلم بلند شد در واقع ایده آن یک فیلم کوتاه بود، یا فیلم "شور عاشقی" که برای من جای تعجب دارد که چطور وارد جشنواره فجر شده است؛ فیلمی ضعیف‌تر از "روز واقعه" که قبلا با قدرت بیشتری کار شده و دوباره در حد ضعیف‌تری از اثر قبلی وارد جشنواره و مورد توجه هم واقع می‌شود!

او معتقد است؛ ایرادی که می‌شود به جشنواره امسال گرفت این است که فیلم‌های زیادی را درباره دفاع مقدس می‌بینیم، اما بسیار ضعیف دیده شدند، اگر قرار است آثار سینمایی در صحبت یا معرفی یا به نام سرزمین درباره شهید زین‌الدین یا احمد کاظمی یا شهید شیرودی کار شود؛ اولا باید به فیلمنامه توجه شود، چون این‌ها کسانی هستند که تاریخی از ایران را به خود اختصاص دادند و صحبت کردن در باب این افراد بدون پژوهش کاری اشتباه است به همین دلیل نتوانستند آن‌طور که باید درباره این سه شهید صحبت کنند.

مدیر انجمن سینمای جوانان استان مازندران در مورد فیلم‌هایی مثل شهسوار و یا آپاراتچی که شبیه هم بودند، اظهار داشت: برایم دیدن این آثار لذت‌بخش است وقتی که می‌بینم کارگردان جوان و جدیدالورود به سینما چقدر از زاویه دید خوب و با فیلمنامه قابل قبول وارد جشنواره می‌شوند و می‌توان برای آن‌ها آینده روشنی را پیش‌بینی کرد.

 

محمودی ادامه داد: "آغوش باز" یک اثر خانوادگی و شاید عامه‌پسند بود و نگاه فیلم به خانواده نگاه زیبایی بود، "قلب رقه" از نظر فیلمنامه ضعیف و از لحاظ تکنیک قابل توجه بود و با اینکه تجربه اول یک کارگردان است می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد و کارگردان باید در آثار بعدی خود دقت زیادی داشته باشد.

او در جمعبندی این گفتگو معتقد است که جشنواره امسال با فیلم‌های متوسط رو به پایین همراه بود، از آقای جوزانی که "بهشت تبهکاران" را به جشنواره رساند؛ انتظار بیشتری می‌رفت؛ چون اصلاً خوب عمل نکرد و فیلمنامه بسیار ضعیفی داشت اگر چه بخشی از تاریخ را در محتوای خود دارد، اما دکور‌های سطحی، بازیگرانی که هنوز شخصیت‌پردازی درست و منطقی نشدند و رابطه‌های علت و معلولی زیاد، جای تعجب دارد که آیا این اثر، واقعاً کار مسعود جعفری جوزانی است؟!

انتهای پیام/۱۰۰۱/