به گزارش آوای خزر، به نقل از سیناپرس، به گفته متخصصان کانادایی به کودکان بالای یک سالی که باتری دکمه ای بلعیده اند، بایستی در مسیر رفتن به بیمارستان عسل خورانده شود. آن ها می گویند دادن عسل به مقدار 10 میلی لیتر هر 10 دقیقه یک بار و حداکثر در شش دوز می تواند به جلوگیری از آسیب رساندن باتری به بافت های داخلی کودک در زمان انتظار برای ارائه مراقبت های بیمارستانی کمک کند.
به بیان آن ها، شواهد نشان می دهند که صدمات وارده به کودکان در اثر خوردن باتری های دکمه ای، رویه ای افزایشی دارد و نوع و اندازه باتری در این خصوص حائز اهمیت است.
طبق گفته این محققان، باتری های لیتیومی و آن هایی که 20 میلی متر یا بیشتر قطر دارند، جزو خطرناک ترین موارد به ویژه در کودکان زیر شش سال هستند.
آمار ارائه شده توسط سیستم ملی داده های مسمومیت ایالات متحده نشان می دهد بلعیدن باتری های دکمه ای از سال 1999 تا 2019، افزایش حدود 67 درصدی داشته است و این موضوع، باعث افزایش 10 برابری در عوارض چنین اتفاقی شده است.
بر اساس نظر پزشکان کانادایی مجری این تحقیق، فوریت رسیدگی به کودکانی که دچار چنین حادثه ای می شوند، به محل استقرار باتری پس از بلع بستگی دارد.
باتری هایی که در مری کودک قرار گرفته اند، باید بلافاصله توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برداشته شوند تا از فرسایش بافت جلوگیری شود. این موضوع به ویژه در کودکان زیر 5 سالی که باتری های 20 میلی متر یا بزرگ تر را قورت داده باشند توصیه شده است.
در مواردی غیر از شرایط ذکرشده بالا، می توان کودک را به عنوان بیمار سرپایی تحت نظر قرار داد تا وضعیت عبور باتری از لوله گوارشی او مشخص شود.به گزارش سیناپرس، اما نکته جالب توجه تر این پژوهش آن جا است که محققان توصیه کرده اند در صورت بروز چنین اتفاقی، یعنی قورت دادن باتری توسط کودک، باید عسل یا ماده سوکرالفات برای او تجویز شود. این کار می تواند آسیب بافتی ناشی از بلعیدن باتری های دکمه ای را کاهش دهد.
این محققان توصیه کرده اند که چنین کودکانی را باید از نظر عوارض طولانی مدت تحت نظر گرفت. چراکه علیرغم برداشتن باتری، ممکن است عوارضی جدی در بدن کودک بروز نماید. لذا مراقبین باید انتظار علائمی مثل خونریزی گوارشی و استفراغ را تا هفته ها یا حتی ماه ها پس از برداشتن باتری داشته باشند و در صورت بروز، بلافاصله وارد عمل شوند.
گفتنی است این یافته ها طی یک مقاله علمی در نشریه CMAJ یا مجله انجمن پزشکی کانادا منتشر شده اند.
انتهای پیام/1005
