شبکه‌سازی در گردشگری؛ کلید توسعه پایدار و رقابت‌پذیری مقاصد
شبکه‌سازی؛ پیوندی میان بازیگران زنجیره ارزش گردشگری
صنعت گردشگری از بخش‌های متعددی مانند مراکز اقامتی، شرکت‌های حمل و نقل، دفاتر خدمات مسافرتی، صنایع دستی و جوامع محلی تشکیل شده است. اما زمانی که این اجزا در قالب یک شبکه منسجم با یکدیگر تعامل داشته باشند، می‌توانند تجربه‌ای یکپارچه، با کیفیت و به‌یادماندنی برای گردشگران رقم بزنند.
شبکه‌سازی، ابزاری برای افزایش کیفیت خدمات، کاهش هزینه‌ها، تبادل سریع اطلاعات بازار و استفاده از ابزار‌های نوین بازاریابی است. در دنیای دیجیتال امروز، همکاری بین‌منطقه‌ای، حضور در شبکه‌های اجتماعی، استفاده از فناوری‌هایی، چون هوش مصنوعی، و ایجاد پلتفرم‌های جامع گردشگری می‌تواند تحولی در معرفی و توسعه مقاصد ایجاد کند.
از دیگر مزایای این مدل، شفاف‌سازی فرآیند‌های سرمایه‌گذاری، کاهش موانع اداری، تسهیل مشارکت جوامع محلی و افزایش تاب‌آوری اقتصادی در بحران‌هاست.
پنج مدل موفق برای شبکه‌سازی گردشگری در مازندران
دکتر مهران حسنی با استناد به تجربیات جهانی و ظرفیت‌های منحصر‌به‌فرد استان مازندران، پنج مدل پیشنهادی برای شبکه‌سازی گردشگری ارائه داده است:
مدل خوشه‌های گردشگری: از طریق ایجاد خوشه‌های بومگردی، ساحلی، سلامت و اکوتوریسم، خدمات هماهنگ و مکمل ارائه شده و تجربه گردشگر ارتقا می‌یابد.
مدل پلتفرم‌های دیجیتال: شامل پلتفرم جامع اطلاعات گردشگری مازندران، اپلیکیشن‌های راهنمای سفر و استفاده از هوش مصنوعی برای شخصی‌سازی خدمات.
مدل مشارکت‌های عمومی-خصوصی: سرمایه‌گذاری مشترک در زیرساخت‌های گردشگری پایدار، مراکز تفریحی و گردشگری کشاورزی.
مدل تعاونی گردشگری: توانمندسازی کسب‌وکار‌های کوچک محلی و صنایع دستی از طریق تعاونی‌های تخصصی.
مدل بازاریابی مشترک: تشکیل برند واحد گردشگری برای استان و تبلیغات گروهی برای افزایش دیده‌شدن در بازار ملی و بین‌المللی.
تحقق این مدل‌ها نیازمند تعامل فعال و هدفمند میان دولت، بخش خصوصی و جوامع محلی است؛ تعاملی که می‌تواند مازندران را به الگویی موفق در گردشگری پایدار تبدیل کند.
دکتر مهران حسنی
دبیر و نائب رئیس انجمن گردشگری پایدار سبز مازندران
عضو انجمن متخصصان گردشگری ایران
پژوهشگر حوزه گردشگری
