آوای خزر/ اما از اقبال خوب یا بد بچه‌ها، این ایام مصادف است با برگزاری آزمون‌های میان نیم‌سال اول! آزمون‌هایی که نقش مهمی در تشکیل نمره‌ی مستمر دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه‌ی اول و دوم در نیم‌سال اول دارند. اضطراب عجیبی بچه‌ها را درگیر خود کرده. نگرانی‌هایی که اگر کسی خودش را به‌جای بچه‌ها بگذارد، انصافاً به آن‌ها هم حق می‌دهد.
بهار کلاس نهم است. او می‌گوید: «بعد از یک‌سال و نیم شرکت در آزمون‌های مجازی، معلم‌ها باید به ما حق بدهند که نگران برگزاری آزمون‌های حضوری باشیم. محیط آرام خانه، بخشی از نگرانی‌های آزمون‌های مدرسه را از ما می‌گرفت و در این ایام، ما به این شرایط عادت کرده بودیم. اما حالا باید عادت‌هایمان را دوباره تغییر دهیم و این چالشی است که این روزها با آن روبه‌رو هستیم.
طباطبایی، یکی از معلمان مقطع متوسطه است. او در این دو هفته‌ی اول آبان، تجربه‌ی حضور نیمی از دانش‌آموزانش در کلاس حضوری درس را دارد. او می‌گوید: «در این دو هفته، متوجه شدم که شرایط کرونا و دوری بیش‌از حد بچه‌ها در این یک سال و نیم از کلاس و مدرسه، باعث شده که بچه‌ها برخی از عادت‌های خوب و عادی خود را هم فراموش کنند؛ زود خوابیدن، آوردن همه‌ی وسایل لازم در کلاس، تنظیم انرژی روزانه در طول چند ساعت مداوم و در شرایط رسمی، نوع نشستن در کلاس و...
او ادامه داد: «در یکی از همین روزها از سر کنجکاوی، همراه با مدیر مدرسه، حدود ساعت هفت صبح، جلوی در مدرسه ایستادم تا به بچه‌ها خیرمقدم بگویم. در عین ناباوری با دانش‌آموزان کلاس هشتم یا نهمی مواجه شدم که خجالت می‌کشیدند وارد مدرسه شوند. یعنی بعد از پارک اولیه‌ی اتومبیل جلوی در مدرسه، از والدینشان می‌خواستند پیاده نشوند و به خانه باز گردند.
او هم معتقد است تقارن حضور بچه‌ها در کلاس‌های درس و برگزاری امتحان‌های میان نوبت، تقارن نامبارکی است. چون بچه‌ها بعد از یک سال و نیم دوری از محیط‌های آموزشی، احتیاج به زمانی مناسب برای آماده‌سازی روحیه‌ی خودشان در شرایط مدارس حضوری را دارند و بی‌انصافی است که از بچه‌ها توقع داشت هم خودشان را برای شرایط حضور در مدرسه آماده کنند و هم در این شرایط، در آزمون‌های میان‌نیم‌سال اول به‌شکل حضوری شرکت نمایند./هفته‌نامه‌ی دوچرخه - سیدسروش طباطبایی‌پور
